sumeyye
Mon 4 January 2010, 05:58 pm GMT +0200
Yahya (A.S.)´a Verilen Mucizeler
Ebû Nuaym der ki: "Yahya (a.s.), daha sabi iken, kendisine hüküm verilmiştir. Herhangi bir günahı olmamasına rağmen, sürekli ağlayıp gözyaşı dökerdi ve birbirine ulayarak oruç tutardı. Peygamber (s.a.v.) Efendimiz´e ise, şüphesiz bundan daha faziletli olanı verilmiştir. Zira Yahya (a.s.), putlara ve suretlere tapılan bir cahiliye içinde değildi. Peygamberimiz ise, câhiliyenin en koyusu içinde bulunduğu halde kendisine büyük bir hikmet ve hüküm verilmiştir. Kendisi sabi olmasına rağmen, puta tapanların içinde büyümesine rağmen; onların putların dan hiç birine rağbet göstermemiştir! Onların bayram ve merasimlerin den hiç birine katılmamıştır. Kendisinden hiç bir zaman bir yalan işitilmediği gibi, çocukça bir hareket, yalana ve batıla ufacık bir meyli dahi görülmemiştir. Tuttuğu oruçları ise, ertesi günün orucuna ulardı. (Fakat ümmetine bunu yasaklamış, onların böyle yapmalarına izin vermemiştir.)
Ve sevgili Peygamberimiz buyururlardı ki:
"Ben, öyle bir halde gecelerim ki, Rabbim bana bu esnada yedirir ve içirir! Sizler, bazı Özel hallerimde kendinizi bana kıyâs etmeyiniz! [41]
Keza Peygamber Efendimiz de çok ağlardı. Bazen öyle ağlardı ki, mübarek göğsünün sanki kazan kaynıyormuş gibi ses çıkardığı olurdu.
Yine Ebû Nuaym der ki: "Eğer denilirse ki: ´Yahya (a.s.), malum hasur idi. Hasur, kadınlarla bir ilgisi bulunmayan (hiç evlenmemiş olan)dır. Acaba bu hususta ne diyeceksiniz?" Biz buna karşı deriz ki: "Bizim peygamberimiz, bütün insanlığa son peygamber olarak gönde rilmiştir. Halkın kendisine uymaları için evlenmekle emrolunmuştu. Zaten insanların fıtratına uygun olan da budur."[42]
[41] Bazı alimler, bu hadisi, te?vil etmeyip zahiriyle almışlardır. Bazıları ise teVil etmişler ve: "Rabbim beni yedirir, içirir" buyurmuş olmasının manası; Yüce Allah´ın o´nun kal bine dilediği ilim ve marifetleri indirmesidir. Bu ilâhi bilgi ve marifetler onu maddeten yemek-içmek ihtiyacından da doygun kılar. Bunlara ihtiyaç duymaz" demektir. Nitekim İbni Kayyim de Zâdü´l-Meâd adlı kitabında bunu tercih etmiştir.
[42] Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 2/348-349.