hafiza aise
Tue 26 April 2011, 01:50 pm GMT +0200
Yağmur Bereketi ve Bir Uyarı
O gece Hudeybiye'de gönülleri ferahlatan bir rahmet yağmış, böylelikle kuruyan otlara can gelmiş, susuzluktan bitkin düşen haşerata da ümit olmuştu. Mü'minler için de bu, rahmet-i ilahiyenin bir tezahürü anlamına geliyordu. Ancak herkes aynı ölçüde hassasiyet gösteremiyor ve tam zamanında gelen bu bereketi, sebeplere izafe ederek onu gerçek manada gönderen Kudreti göremiyorlardı. Bilhassa Abdullah İbn Übeyy İbn Seliıl gibi duruşu netleşmemiş olanlar:
231 Hadiseyi rivayet eden Hz. Cahir'e, "O gün kaç kijiydiniz?" diye sorulduğunda önce, "Yüz bin dahi olsaydık o Sıl hepimize yeterdi!" diyecek ve o günkü sayılannın bin beş yüz olduğunu söyleyecekti. Bkz. Buhari, Sahih, 4/1526 (3921); Ahmed b. Hanbel, Müsned, 3/329 (ı4562); Darimi, Sünen, 1/27 (27)
232 O gün Hudeybiye'de, su ile ilgili başka mucizeler de gerçekleşecektir. Bkz. Buhan, Sahih, 3/1311 (3384), 4/1525 (3919); Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/290; İbn Hibban, Sahih, 11/126 (4801); Salihi, Sübülü'l-Hüda ve'r-Reşad, 5/73
- Bu, sonbahar aylannda olagelen tabii bir hadisedir; onu bize Şi'ra yıldızı indirmiştir, diyorlardı. Üst üste bu kadar ihsanla serfiraz olup dururken, her şeyi kendilerine bahşeden Yüce Kudreti görmemezlik olamazdı.
Allah Resülü (sallallahu aleyhi ve sellern), sabah namazım kıldırdıktan sonra ashabına döndü ve onlara:
- Biliyor musunuz, Rabbiniz size ne söylüyor, diye sordu. Nebevi terbiyenin yoğurduğu mümtaz insanların, böyle bir soruya nasıl cevap verecekleri belliydi:
- Allah ve Resülii en iyisini bilir!
Söz yine kendisine gelmişti ve O da, meseleyi yine genelleyecek ve kimseyi ineitmeden esas maksadını anlatacaktı. Önce:
- Allah (celle celaluhü) buyurdu ki, diye başladı sözlerine. Belli ki yine Cibril-i Emin gelmiş ve gökler ötesinden yeni haberler getirmişti. Her yeni hadise karşısında ilahi talimata göre hareket etmeyi itiyat edinen sahabe cemaati pür-dikkat Resülullah'ı dinlemeye durmuştu. Resülullah sözlerine şöyle devam etti:
- Kullarım arasında kimi mü' min kimi de kafir olarak sabaha çıkmıştır; mü'min olarak sabahlayanlar, "Allah'znfazlı ve rahmeti vesilesiyle üzerimize yağmur yağdırıldı" diyenlerdir ki Bana inanmış ve yıldızları da inkar etmişlerdir! "Şu yıldızlar sebebiyle bize yağmur yağdı" diyenler ise onlar, Beni inkar edip yıldızlara mü'min olan talihsizlerdir!
Böylelikle kimseyi rencide edip perdeyi yırtmadan bir yanlışı daha tashih ediyor ve sebeplere takılıp da Müsebbibü'l-Esbab'ı görememe gibi bir yanlışlığa düşmemeleri için ashabım uyarmış oluyordu.
Bu arada ashab arasından Amr İbn Salim ve Büsr İbn Süfyan, Allah Resülü'ne koyun ve deve hediye etmişlerdi. Daha sonra Hz. Amr, benzeri bir hediyeyi yakın arkadaşı olan Sa'd İbn Ubade'ye de ulaştıracak ve o da, gelip bunu Allah Resülü'ne takdim edecekti. Bunun üzerine Efendiler Efendisi:
- Amr, şu sürüleri de bize hediye etti; Allah Amr'ın bereketini artırsın, diye dua etti. Ardından da gelen hediyelerin kesilerek etlerinin ashab arasında taksim edilmesini emretti; bizzat kendisine hediye edilen koyun ve develerin etinden kendisi de diğerleri kadar
bir payalıyor ve böylelikle sıkıntılı zamanlarda birlikte olduklan gibi aynı zamanda bolluk anlarında da yüreklerinin birlikte attığının mesajını veriyordu.