neslinur
Sun 11 July 2010, 01:09 am GMT +0200
Vahyin Elçisi
“De ki: Ben size Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum; gaybı da bilirim, demiyorum; bir meleğim de demiyorum; ben ancak bana vahyolunana uyuyorum.” (En’âm sûresi, 6/50)
Bu âyet-i kerime, Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yetkilerini, niteliklerini ve peygamberlik vasfının mâhiyetini açıklamakta ve O’ndan hârikalar isteyen inkârcıları kendilerine gelmeye davet etmektedir. Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), Allah’ın güç hazinelerinin kendisinin yanında olduğu, kendi emrine verildiği, bundan dolayı istediği gibi icraatta bulunacağı iddiasında olmamıştır. Mûcizeler göstermek, azap yağdırmak, dağları altın yapmak O’na ait değildir. Bu yüzden müşriklerin (birtakım varlıkları Allah’a denk tutanların, ortak sayanların) O’na, ‘Allah’ın elçisi isen Allah’tan iste de bize dünya saadetlerini bol bol versin, dağları altın yapsın, yoksa peygamberliğine inanmayız.’ demeye hakları yoktur. Bütün bunlar Allah’ın elindedir. Dilediğini yapar. Kâinatın sahibi Allah’tır, kudret O’nundur. Hz. Peygamber, gaybı yani geleceğe ait bilgileri ve duyularla bilinemeyen şeyleri bildiğini söylememiş, bilirim diye de iddia etmemiştir. Bu sebepten insanlara mahsus olmayan hârikulâde işleri O’ndan istemek doğru değildir. Ama Allah dilerse, peygamberler olağanüstü işler yaparlar yani mûcize gösterirler, insanların bilemeyeceği şeyleri bilirler. Peygamberler, peygamberlik görevi gereği sahip olduğu özellikler dışında diğer insanlar gibidirler. Âyette belirtildiği gibi Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), melek olarak yaratılmamıştır. Zaten melek olduğunu da iddia etmemiştir. Bu yüzden müşriklerin ‘Bu nasıl peygamber, bizim gibi yiyor, içiyor, sokaklarda dolaşıyor.’ demeye hakları yoktur. O, ancak Allah’ın kendisine vahyettiğine uymuş ve Allah’ın emirlerini tebliğ etmiş, Allah ne emretmişse onu yerine getirmiştir.
“De ki: Ben size Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum; gaybı da bilirim, demiyorum; bir meleğim de demiyorum; ben ancak bana vahyolunana uyuyorum.” (En’âm sûresi, 6/50)
Bu âyet-i kerime, Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yetkilerini, niteliklerini ve peygamberlik vasfının mâhiyetini açıklamakta ve O’ndan hârikalar isteyen inkârcıları kendilerine gelmeye davet etmektedir. Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), Allah’ın güç hazinelerinin kendisinin yanında olduğu, kendi emrine verildiği, bundan dolayı istediği gibi icraatta bulunacağı iddiasında olmamıştır. Mûcizeler göstermek, azap yağdırmak, dağları altın yapmak O’na ait değildir. Bu yüzden müşriklerin (birtakım varlıkları Allah’a denk tutanların, ortak sayanların) O’na, ‘Allah’ın elçisi isen Allah’tan iste de bize dünya saadetlerini bol bol versin, dağları altın yapsın, yoksa peygamberliğine inanmayız.’ demeye hakları yoktur. Bütün bunlar Allah’ın elindedir. Dilediğini yapar. Kâinatın sahibi Allah’tır, kudret O’nundur. Hz. Peygamber, gaybı yani geleceğe ait bilgileri ve duyularla bilinemeyen şeyleri bildiğini söylememiş, bilirim diye de iddia etmemiştir. Bu sebepten insanlara mahsus olmayan hârikulâde işleri O’ndan istemek doğru değildir. Ama Allah dilerse, peygamberler olağanüstü işler yaparlar yani mûcize gösterirler, insanların bilemeyeceği şeyleri bilirler. Peygamberler, peygamberlik görevi gereği sahip olduğu özellikler dışında diğer insanlar gibidirler. Âyette belirtildiği gibi Hz. Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem), melek olarak yaratılmamıştır. Zaten melek olduğunu da iddia etmemiştir. Bu yüzden müşriklerin ‘Bu nasıl peygamber, bizim gibi yiyor, içiyor, sokaklarda dolaşıyor.’ demeye hakları yoktur. O, ancak Allah’ın kendisine vahyettiğine uymuş ve Allah’ın emirlerini tebliğ etmiş, Allah ne emretmişse onu yerine getirmiştir.