sumeyye
Mon 21 December 2009, 03:49 pm GMT +0200
Üsame'nin Filistin´e Gönderilişi
Rivayetlerin ittifakına göre Resulallah (S.a.v) efendimiz Üsame´yi komutan kılmış, Ebu Bekir ile Ömer´i onun emrine vermişti. Şiiler buna dayanarak derler ki: Peygamber (s.a.v) efendimiz hastalanmış, ölümünün yaklaştığını anlamış, sahabi-leriyle vedalaşmış iken Üsame ordusuna Ebu Bekir ile Ömer´i katmıştı ki, kendisi vefat ettiği takdirde onlar Medine´de bulu-namıyacaklarmdan dolayı hilafet hususunda Hz. Ali ile çekiş mesinler ve Hz. Ali hilafet makamına rahatlıkla geçebilsin.
Biz bu gerekçeyi uygun görmüyoruz. Çünkü Üsame komu tan edilmeyip de Ebu Bekir ya da Ömer´den biri komutan diğe ri yardımcısı olsaydı yine onların düşündükleri bu durum ger çekleşebilirdi. Çünkü Medine dışında kalacaklar ve peygamber efendimiz vefat ettiği takdirde Ali, rahatlıkla halifelik makamına geçebilecekti. Doğrusu şu ki, Peygamber (s.a.v) efendimiz iki büyük sahabiyi Üsame´nin emrine vermekle, başka bazı hik metleri müslümanlara öğretmek istemiştir.
Üsame´nin babası Zeyd bin Haris´e, müslümanların ilk ko mutanlarından biri olup ?islam bayrağını taşımış ve Bizanslılar tarafından şehit düşürülmüştü. Peygamber efendimiz Üsame´yi komutan yapmakla Bizanslılardan babasının öcünü alma imka nını kendisine vermişti ki, bu da hikmetlerden birisiydi. Böyle olunca Üsame, Bizanslılara karşı daha şiddetli ve daha katı olacak, onlara karşı cephede daha kahramanca çarpışacaktı. Ayrıca Üsame genç bir askerdi. Peygamber (s.a.v) efendimizin vefatı yakın olduğu için ordunun başına genç bir kumandanı tayin etmeyi uygun görmüştü.
Üsame´nin babası Zeyd, Kureyşli değildi. Aksine Peygamber efendimizin azad ettiği, sonra evlatlık edindiği biriydi. Nihayet Kur´an-ı kerim, hicretten sonra evlatlık edinmeyi yasaklamıştı. Bu durumda Peygamber efendimiz hakimiyet ve liderliğin her zaman Kureyşlilerin elinde kalmayacağım açıklamak amacıyla Üsame´ye yardım etmiş, onu komutanlık makamına geçirmişti. Bu yüce anlamı daha da pekiştirmek için Kureyşlilerin ve müs lümanların büyük şahsiyetlerinden olan Ebu Bekir ile Ömer´i emrine vermişti. Üsame´yi bu iki şahsiyetin başında amir yap makla Peygamber efendimiz Kureyşlilerin hegemonyasının önüne geçmek ve îslam aristokrasisi teşkil edilmesini önlemek istemişti. Peygamber efendimizin uygulamasındaki hikmeti in ce gerekçelere bağlamak için değil aksine öğrenmek için bu araştırmayı yaptık. O, son olarak Üsame´nin seriyyesini gön derme kararını almıştı. Bununla da müslümanların, arap yarı madasının dışına İslam davetini yaymaları için işaret vermiş oluyordu. Bu ordunun gönderilmesi üzerinde ısrarla durmuştu. Vefat ettiği tekdirde mutlaka bu kararının uygulanmasnı vasi yet etmişti. Bu vasiyeti ancak kendisinin vefatından sonra uy gulanabilmişti.
Ebu Bekir ile Ömer hazretleri, Üsame´nin ordusuna katıla mamışlardı. Çünkü Cenab-ı Allah Hz. Ebu Bekir´i halifelik ve arabilerin irtidadı meselesiyle imtihan etmişti. Şu halde Ebu Bekir´in, Medine-i Münevvereyi ve islam akidesini koruması, mürtedleri de tevbeye yöneltmesi için Medine´de kalması gerekiyordu. Hz. Ömer´e gelince o da Hz. Ebu Bekir´in veziri gibiy di. Bu sıkıntılı zamanda müslümanlara destek olmak ve Ebu Bekir´in yanında durmak için Üsame´den izin istedi. Bu belayı defetmek istiyordu. Musibet gerçekten büyüktü. Ebu Bekir ile Ömer, Ali, Zübeyr, Talha, Ubeyde, Abdurrahman bin Avf elbir liği yaparak irtidat olayını bastırmak gayreti içine girdiler. Ce-nab-ı Allah´ın şu kavl-i celili bu olayda tahakkuk etmişti:
"Ey inananlar, sizden kim dininden dönerse (bilsin ki) Al lah, yakında öyle bir toplum getirecek ki(O) onları sever, onlar da onu severler. Müminlere karşı alçak gönüllü, Kafirlere karşı onurlu ve şiddetlidirler. Allah yolunda cihad ederler. Hiçbir kı-nayıcının kınamasından korkmazlar. Bu, Allah´ın bir lutfu-dur. Onu dilediğine verir. Allah´ın lutfu geniştir. (O) , bilendir.13 (Maide: 54)