sumeyye
Sun 15 July 2012, 02:17 pm GMT +0200
a) Ücretin En Az Geçim Seviyesinde Kaldığı Görüşü :
Adam Smith'e gore; ücretlerin yetersizliği düşük hayat seviyesi ile ilgili bir olaydır. Ücret miktarının nihaî sınırı, işçi ailelerinin yaşayabilmek için yapmak zorunda oldukları masraflara eşittir. Çünkü işgücü arz ve talebi ücretlerin ergeç en az geçim seviyesinde karar kilmasiyle sonuçlanmaktadır. İş akdi tarafların karşılıklı yararları bakımından eşit şartlar cereyan etmediği için, işverenler ücret problemi konusunda kendi aralarında kolaylıkla anlaşarak, işçiler aleyhine birleşebilmektedir.
Ücretin en az geçim seviyesinde oluştuğunu öne süren ekonomi bilginlerinden birisi de Rîcardo'dur. Ona göre, insan emeğinin bir tabiî ve bir de piyasa fiyatı vardır. Piyasa ücreti, işgücü arz ve talebine bağlıdır. Tabiî
ücret ise, işçi ailelerinin geçinebilmek için harcamak zorunda oldukları en az miktardır. Ricardo, piyasada insan emeğine ödenen bedelin tabiî ücret seviyesi dolaylarında dalgalandığını söylemektedir. Bu görüşe «Tunç Kanunu» adı verilmiştir [380]
«Ücret Fonu» adı verilen diğer bir görüşte ise, işçi ücretlerinin sermayedar tarafından işçilere ödenen bir çeşit avans olduğu öne sürülür. Yatırımcılar, ellerindeki sermaye fonundan bir bölümünü, çalıştırdıkları işçilere ücret olarak vermekte ve bu suretle ödenen avans, satılan mamülllerin satış bedeli sayesinde karşılanmaktadır. Yani gerçekte, işçi ücretlerini, fabrikanın ürettiği malları satın alan müşteriler ödemektedir. Hızlı nüfus artışı bu fon üzerinde olumsuz etki yapar ve ücretlerin miktarı sürekli olarak en az geçim seviyesine inmek eğilimi gösterir [381]
[380] Prof. Dr. Feridun Ergin, İktisat, s. 332-337.
[381] a. esr. s. 334.
Dr. Hamdi Döndüren, Çağdaş Ekonomik Problemlere İslami Yaklaşımlar, İklim Yayınları: 166-167.