- Taş Ve Diğer Keskin Şeylerle Meydana Gelen Ölümde Kısas

Adsense kodları


Taş Ve Diğer Keskin Şeylerle Meydana Gelen Ölümde Kısas

Smf Seo Versiyon , -- Seo entegre sistem.

Array
saniyenur
Thu 24 November 2011, 07:51 pm GMT +0200
3- Taş Ve Diğer Keskin Şeylerle Meydana Gelen Ölümde Kısasın Gerçekleşmesi Ve Kadını Öldürmesi Sebebiyle Erkeğin Öldürülmesi


1526- Enes b. Mâlik (r.a)'tan rivayet edilmiştir:

“Bir yahudi gümüş zinetleri için bir cariyeyi öldürmüştü. Onu taşla öl­dürmüştü. Cariye, can vermeye az bir zaman kala Peygamber (s.a.v.)'e geti­rildi. Peygamber (s.a.v.), cariyeye:

“Seni filanca kimse mi öldürmek istedi?” diye sordu. Cariye başıyla:

“Hayır!” diye işaret etti. Sonra ikinci defa yine onu öldürmek isteyenin filanca kimse mi olduğunu sordu. Cariye başıyla:

“Hayır!” diye işaret etti. Sonra üçüncü defa yine onu öldürmek isteyenir filanca kimse mî olduğunu sordu. Cariye başıyla:

“Evet!” diye işaret etti.

Bunun üzerine Peygamber (s.a.v.), o yahudiyi, iki taşla öldürdü. [842]

Açıklama:

Bazı alimler, bu olayın, İslam'ın ilk yıllarında meydana geldiğini, o zamanlar öldürülen kişinin ölmeden önceki verdiği habere itibar edilirken, daha sonra bu hükmün nesh edildiğini söylerler.

Alimlerin çoğunluğu ise; Katâde yoluyla gelen rivayeti esas alarak, Hz. Peygamber (s.a.v.)'in yahudiyi öldürülenin iddiasıyla değil de, kendisinin itirafıyla öldürdüğünü söylerler.

Kısas yapılırken, öldürene, öldürülene yaptığının aynısı uygulanır. Yani öldüren, öldürü­leni, neyle ve ne şekilde öldürdüyse kendisi de o şekilde ölüdürülür. İmam Mâlik, İmam Şafiî ile İmam Ahmed, bu görüştedir.

İmam Azam Ebu Hanîfe ve talebeleri ise, katii, ancak keskin bir aletle öldürülür. Başka bir yolla kısas uygulanmaz. Hanefiler bu konuda “Kısas ancak kılıçla olur” hadisiyle amel etmişlerdir.

Yine bu hadis, kadına karşı erkeğin kısas olarak öldürülmesinin caiz olduğunu göster­mektedir.

Hadiste geçen “Radh”, “Raz” iki taş arasında ezmek ve “Recm” taşlamak kelimeleri, aynı anlamdadır. Çünkü her ikisi de, taşla öldürmek demektir.


[842] Buhârî, Diyât 4, 7, 12, 13; Ebu Dâvud, Diyât 10, 4527, 4528, 4529, 4535; Tirmizî, Diyât 6, 1394; Nesâî, Kasâme 12-13; İbn Mâce, Diyât 24, 2665, 2666; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 3/183, 193, 203, 269.