sumeyye
Fri 13 August 2010, 02:02 pm GMT +0200
Silkelensin ruhlar!
Allah’ım, hikmet elinin çizdiği mükemmellikleri fark etmemek ne büyük eksiklik!
Şu âlem sarayında yaratılmış basit gibi görünen en küçük bir varlıkta bile sayısız hikmetler gizliyken, oruç gibi muazzam bir ibadette nasıl olmasın o fayda ve hikmetler, düşünmeden edemiyor insan
İnsanlar, hayatını geçindirme ve devam ettirme noktasında farklı farklı geçim kaynaklarına sahip
Kimi, şu dünya nimetlerinden dilediği kadar faydalanırken, kimisi belki de tadımlık elde ediyor nimetleri ve lezzetleri Cenâb-ı Hak, o ihtiyaca binaen, o iki kutup arasındaki dengeyi ve eşitliği sağlamak için, bollukta olanları darda kalanların yardımına dâvet ediyor Onları anlamayaOnların yaşadıklarını yaşamaya Darda kalmaya belki…
Kendini Rububiyet mak----- getiren nefis ki, aç kalmadan iman etmemişti Rabbine
Nefisperest çok insanları tıpkı onun gibi, kendine getiriyor oruç Titretiyor, silkeliyor
Bolluktayken, ellerindeki nimetlerin kıymetini anlamasını sağlıyor Ve tabiî ki, acziyetinin farkına vardırıyor “Sen değilsin o rızkı elde edenGururlanmayasın Bir gönderen var Onu bil Onu tanı”
İnsanî duyguları su üstüne çıkarıyor oruç ve şefkat devreye giriyor bu noktada Dünyadaki pek çok aç insanın halini anlamaya sevk ediyor
Ve şükür…
“İnsaniyetteki hemcinsine şefkat ise, şükr-ü hakikinin bir esasıdır” diyor Bediüzzaman ve ekliyor: “Hangi fert olursa olsun, kendinden bir cihette fakiri bulabilir Ona karşı şefkate mükelleftir”
Eğer nefse açlık çektirmek mecburiyeti olmasaydı, ne şefkate bürünecekti kalbimiz, ne de insaniyetimiz tam mânâsıyla uyanacaktı Uyansa da yarı uyanık dolaşacaktı belki dayanışma meydanlarında, çünkü gerçek zorluk nedir, anlayamayacaktı
Tuba Nur Arıcan