sumeyye
Mon 17 May 2010, 12:55 pm GMT +0200
SENSIN BENIM HER SEYIM!
Ibrahim Aleyhisselam misali bir muhasebe
Önce annemin kokusunda sandim huzuru, ne zaman korksam siginacak limanimdi annem. Babam olmaliydi beni koruyan sefkatli yüregiyle her zaman yanimda olan.
Yaktim gemileri birakip geride her seyi, Senin yoklugunda buldum yârimi. Iste Askim dedim. Sigindigim varlik dedim. Olmadi…
Bir dostun omzunda aglarken buldum, karsiliksiz sevmenin lezzetini. O da yetemedi bana…
Geceler daha bir karardi sökmeyen safakta, hilalde buldum güzelligi. Yine maglubiyet; Geç de olsa sökülünce safak, kizil bir sevdaya saldim kendimi. Bu sefer günesti. Annem kadar sicak, babam gibi büyük, dostum kadar yakin, yârim gibi yakici…
Günesti benim yârim. Hilal geldi yârim gitti…
Vuslat olmadi yine…
Koyamamistim yerine hiç bir seyi. Daraldi gögsüm iç içe girdi kavramlar. Ruhumun derinliklerinde hükmederken Deccaller. Kovulmus olanla bastim mührü ruhuma…
Damarlarimda gezindi, her sey istedigim gibiydi…
Iyiler kötü, çirkinler güzel, yakinlar uzak oldu. Onunla iken… Olmadi, olmadi, olmadi…
Verdigim sözün karsiligi bu olamazdi. Zat’inla kovdum. Lanetlenmis olani taht-i kalbimden…
Annemin kokusu, babamin yüregi, yârimin atesi, dostumun omuzu, hilalin ve günesin nuru, iyiligin ve güzelligin gerçegini, hepsini Sen’de buldum.
Ey Rabbim!
Sensin benim her seyim. Beni Sen’siz birakma…
Sen birakirsan beni kim tutar?…
YUNUS EMRE KAZAR