S.bayar
Sun 7 November 2010, 03:27 pm GMT +0200
Şefaatçi Kim olacak ?
Ebû Hüreyre radıyallahu anh, İki Cihan
Serveri Efendimiz’den şöyle rivayet
ediyor: Bir yemek dâvetinde Resûlullah
sallallahu aleyhi ve sellem ile beraber bulunuyorduk.
Kendisine etin kol tarafı ikram edildi.
Resûl-i Ekrem etin kol tarafını severdi. Ondan
bir lokma kopardıktan sonra şöyle buyurdu:
“Kıyamet gününde insanların efendisi benim.
Bu da neden biliyor musunuz? Allah Teâlâ
gelmiş gelecek bütün insanları düz bir yere toplayacak.
Orası, insanlara bakan kimsenin hepsini
görebileceği, onlara çağıranın hepsine sesini
duyurabileceği bir yerdir. Güneş onlara yaklaşacak,
insanlar sıkıntıdan ve kederden artık
dayanamayacak hale gelince birbirlerine;
- İçinde bulunduğunuz sıkıntıyı, başınıza gelen
hali görmüyor musunuz? Halinizi Rabbinize
arz ederek, size şefaat edecek birini bulmayı düşünmüyor
musunuz? diyecekler. Bazıları ötekilerine;
Babanız Âdem’e gidiniz, diyecekler.
Âdem’e gelip; “Ey Âdem! Sen insanların babasısın.
Seni Allah kudret eliyle yarattı. Sana kendi
rûhundan üfledi. Meleklere sana secde etmelerini
emretti, onlar da secde ettiler. Seni cennete
yerleştirdi. Rabbine varıp bizim için şefaat et.
İçinde bulunduğumuz hali, başımıza gelen derdi
görmüyor musun? diyecekler. O da:
- Bugün Rabbim çok gazaplı. Ne daha önce
böylesine gazaplandı ne de bundan sonra böyle
gazaplanır. Rabbim o ağaca yaklaşmamı yasakladı,
ama ben O’nu dinlemedim. Asıl benim nefsim
şefaat edilmeye muhtaçtır; benim nefsim, benim
nefsim! Siz başkasına gidin; Nûh’a gidin, diyecek.
Onlar da Nûh’a gelerek; “Ey Nûh! Sen yeryüzü
halkına gönderilen resûllerin ilkisin. Allah Teâlâ
sana “çok şükreden kul” demişti. İçinde bulunduğumuz
perişan hali görmüyor musun? Başımıza
gelenleri görmüyor musun? Rabbinin huzurunda
bize şefaat etmeyecek misin? diyecekler. O da;
- Bugün Rabbim benzeri görülmedik şekilde
gazaplıdır. Ne daha önce böylesine gazaplandı ne
de bundan sonra böyle gazaplanır. Benim bir duam
vardı; onu da kavmimin aleyhine kullandım.
Asıl benim nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır; benim
nefsim, benim nefsim! Siz başkasına gidin.
İbrâhim’e gidin, diye karşılık verecek. Onlar da
İbrâhim’e gelerek; “Sen Allah’ın peygamberisin,
yeryüzü halkı içinde Allah’ın dostu sensin. Rabbinin
huzurunda bize şefaat et! İçinde bulunduğumuz
perişan hali görmüyor musun? diyecekler. O
da şunları söyleyecek; “Bugün Rabbim benzeri
görülmedik şekilde gazaplıdır. Ne daha önce böylesine
gazaplandı ne de bundan sonra böyle gazaplanır.
Ben vaktiyle üç yalan söylemiştim. Asıl
benim nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır; benim
nefsim, benim nefsim! Siz başkasına
gidin; Mûsâ’ya gidin. Onlar da
Mûsâ’ya gelerek şöyle diyecekler:
- Ey Mûsâ! Sen Allah’ın Resûlüsün.
Allah sana peygamberlik vermek
ve seninle konuşmak suretiyle
seni diğer insanlardan üstün
kılmıştır. Rabbinin huzurunda bize
şefaat et. İçinde bulunduğumuz
hali görmüyor musun? O da;
- Bugün Rabbim benzeri görülmedik
şekilde gazaplıdır. Ne daha
önce böylesine gazaplandı ne de
bundan sonra böyle gazaplanır.
Ben öldürülmesine dair emir almadığım
bir adamı öldürdüm. Asıl benim
nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır;
benim nefsim, benim nefsim!
Siz başkasına gidin; Îsâ’ya gidin, diyecek.
Onlar da Îsâ’ya gelerek;
- Ey Îsâ! Sen Allah’ın Resûlü,
O’nun Meryem’e yönelttiği kelimesi
ve O’nun yarattığı bir ruhsun. Sen daha beşikte
iken insanlarla konuştun. Rabbinin huzurunda bize
şefaat et! İçinde bulunduğumuz perişan hali
görmüyor musun? diyecekler. Îsâ da:
- Bugün Rabbim benzeri görülmedik şekilde
gazaplıdır. Ne daha önce böylesine gazaplandı
ne de bundan sonra böyle gazaplanır, diyecek,
ama bir günah zikretmeyecek. Sonra da,
asıl benim nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır; benim
nefsim, benim nefsim! Siz başkasına gidin;
Muhammed’e (sas) gidin, diyecek.
Başka bir rivayete göre
Resûl-i Ekrem şöyle buyurdu:
Onlar da bana gelerek;
- Yâ Muhammed! (sas) Sen Allah’ın
Resûlü ve son peygambersin.
Allah Teâlâ senin gelmiş geçmiş
bütün günahlarını bağışlamıştır.
Rabbinin huzurunda bize şefaat
et! İçinde bulunduğumuz perişan
hali görmüyor musun? diyecekler.
Ben de yürüyüp Arş’ın altına
geleceğim, Rabbime secdeye
kapanacağım. Sonra Allah Teâlâ
daha önce kimseye öğretmediği en
güzel hamd ü senâyı bana ilham
edecek. Sonra bana hitaben;
- Yâ Muhammed (sas)! Secdeden
başını kaldır! İste! İstediğin sana
verilecek. Şefaat et, şefaatin kabul
edilecek, buyuracak. Ben de başımı
secdeden kaldıracağım ve;
- Yâ Rabbî ümmetimi bana bağışla! Yâ
Rabbî Ümmetimi kurtar! Yâ Rabbî ümmetimi
bağışla! diye yalvaracağım. O zaman bana;
- Yâ Muhammed! Ümmetinden hesaba
çekilmeyecek olanları cennet kapılarının en
sağındaki Bâbü’l-eymen’den içeri al! Onlar
başkalarıyla beraber cennetin diğer kapılarından
da gireceklerdir, buyurulacak.”
(Kaynak: Buhârî, Enbiyâ 3, 9; Müslim,
İmân 327, 328. Tirmizî, Kıyâmet bölümü)Mahşergününün dehşeti içinde sadece Efendimiz’e “Yâ Muhammed!Secdeden başını
kaldır! İste! İstediğin sana verilecek.
Şefaat et,şefaatin kabul edilecek.” denecek.
Ebû Hüreyre radıyallahu anh, İki Cihan
Serveri Efendimiz’den şöyle rivayet
ediyor: Bir yemek dâvetinde Resûlullah
sallallahu aleyhi ve sellem ile beraber bulunuyorduk.
Kendisine etin kol tarafı ikram edildi.
Resûl-i Ekrem etin kol tarafını severdi. Ondan
bir lokma kopardıktan sonra şöyle buyurdu:
“Kıyamet gününde insanların efendisi benim.
Bu da neden biliyor musunuz? Allah Teâlâ
gelmiş gelecek bütün insanları düz bir yere toplayacak.
Orası, insanlara bakan kimsenin hepsini
görebileceği, onlara çağıranın hepsine sesini
duyurabileceği bir yerdir. Güneş onlara yaklaşacak,
insanlar sıkıntıdan ve kederden artık
dayanamayacak hale gelince birbirlerine;
- İçinde bulunduğunuz sıkıntıyı, başınıza gelen
hali görmüyor musunuz? Halinizi Rabbinize
arz ederek, size şefaat edecek birini bulmayı düşünmüyor
musunuz? diyecekler. Bazıları ötekilerine;
Babanız Âdem’e gidiniz, diyecekler.
Âdem’e gelip; “Ey Âdem! Sen insanların babasısın.
Seni Allah kudret eliyle yarattı. Sana kendi
rûhundan üfledi. Meleklere sana secde etmelerini
emretti, onlar da secde ettiler. Seni cennete
yerleştirdi. Rabbine varıp bizim için şefaat et.
İçinde bulunduğumuz hali, başımıza gelen derdi
görmüyor musun? diyecekler. O da:
- Bugün Rabbim çok gazaplı. Ne daha önce
böylesine gazaplandı ne de bundan sonra böyle
gazaplanır. Rabbim o ağaca yaklaşmamı yasakladı,
ama ben O’nu dinlemedim. Asıl benim nefsim
şefaat edilmeye muhtaçtır; benim nefsim, benim
nefsim! Siz başkasına gidin; Nûh’a gidin, diyecek.
Onlar da Nûh’a gelerek; “Ey Nûh! Sen yeryüzü
halkına gönderilen resûllerin ilkisin. Allah Teâlâ
sana “çok şükreden kul” demişti. İçinde bulunduğumuz
perişan hali görmüyor musun? Başımıza
gelenleri görmüyor musun? Rabbinin huzurunda
bize şefaat etmeyecek misin? diyecekler. O da;
- Bugün Rabbim benzeri görülmedik şekilde
gazaplıdır. Ne daha önce böylesine gazaplandı ne
de bundan sonra böyle gazaplanır. Benim bir duam
vardı; onu da kavmimin aleyhine kullandım.
Asıl benim nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır; benim
nefsim, benim nefsim! Siz başkasına gidin.
İbrâhim’e gidin, diye karşılık verecek. Onlar da
İbrâhim’e gelerek; “Sen Allah’ın peygamberisin,
yeryüzü halkı içinde Allah’ın dostu sensin. Rabbinin
huzurunda bize şefaat et! İçinde bulunduğumuz
perişan hali görmüyor musun? diyecekler. O
da şunları söyleyecek; “Bugün Rabbim benzeri
görülmedik şekilde gazaplıdır. Ne daha önce böylesine
gazaplandı ne de bundan sonra böyle gazaplanır.
Ben vaktiyle üç yalan söylemiştim. Asıl
benim nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır; benim
nefsim, benim nefsim! Siz başkasına
gidin; Mûsâ’ya gidin. Onlar da
Mûsâ’ya gelerek şöyle diyecekler:
- Ey Mûsâ! Sen Allah’ın Resûlüsün.
Allah sana peygamberlik vermek
ve seninle konuşmak suretiyle
seni diğer insanlardan üstün
kılmıştır. Rabbinin huzurunda bize
şefaat et. İçinde bulunduğumuz
hali görmüyor musun? O da;
- Bugün Rabbim benzeri görülmedik
şekilde gazaplıdır. Ne daha
önce böylesine gazaplandı ne de
bundan sonra böyle gazaplanır.
Ben öldürülmesine dair emir almadığım
bir adamı öldürdüm. Asıl benim
nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır;
benim nefsim, benim nefsim!
Siz başkasına gidin; Îsâ’ya gidin, diyecek.
Onlar da Îsâ’ya gelerek;
- Ey Îsâ! Sen Allah’ın Resûlü,
O’nun Meryem’e yönelttiği kelimesi
ve O’nun yarattığı bir ruhsun. Sen daha beşikte
iken insanlarla konuştun. Rabbinin huzurunda bize
şefaat et! İçinde bulunduğumuz perişan hali
görmüyor musun? diyecekler. Îsâ da:
- Bugün Rabbim benzeri görülmedik şekilde
gazaplıdır. Ne daha önce böylesine gazaplandı
ne de bundan sonra böyle gazaplanır, diyecek,
ama bir günah zikretmeyecek. Sonra da,
asıl benim nefsim şefaat edilmeye muhtaçtır; benim
nefsim, benim nefsim! Siz başkasına gidin;
Muhammed’e (sas) gidin, diyecek.
Başka bir rivayete göre
Resûl-i Ekrem şöyle buyurdu:
Onlar da bana gelerek;
- Yâ Muhammed! (sas) Sen Allah’ın
Resûlü ve son peygambersin.
Allah Teâlâ senin gelmiş geçmiş
bütün günahlarını bağışlamıştır.
Rabbinin huzurunda bize şefaat
et! İçinde bulunduğumuz perişan
hali görmüyor musun? diyecekler.
Ben de yürüyüp Arş’ın altına
geleceğim, Rabbime secdeye
kapanacağım. Sonra Allah Teâlâ
daha önce kimseye öğretmediği en
güzel hamd ü senâyı bana ilham
edecek. Sonra bana hitaben;
- Yâ Muhammed (sas)! Secdeden
başını kaldır! İste! İstediğin sana
verilecek. Şefaat et, şefaatin kabul
edilecek, buyuracak. Ben de başımı
secdeden kaldıracağım ve;
- Yâ Rabbî ümmetimi bana bağışla! Yâ
Rabbî Ümmetimi kurtar! Yâ Rabbî ümmetimi
bağışla! diye yalvaracağım. O zaman bana;
- Yâ Muhammed! Ümmetinden hesaba
çekilmeyecek olanları cennet kapılarının en
sağındaki Bâbü’l-eymen’den içeri al! Onlar
başkalarıyla beraber cennetin diğer kapılarından
da gireceklerdir, buyurulacak.”
(Kaynak: Buhârî, Enbiyâ 3, 9; Müslim,
İmân 327, 328. Tirmizî, Kıyâmet bölümü)Mahşergününün dehşeti içinde sadece Efendimiz’e “Yâ Muhammed!Secdeden başını
kaldır! İste! İstediğin sana verilecek.
Şefaat et,şefaatin kabul edilecek.” denecek.