bengisu
Tue 11 December 2007, 02:27 pm GMT +0200
Harun Reşid zamanında Irak'ta yağmur yağmadı, insanlar perişan oldular. Yağmur yağması için sahraya, dua ve niyaz için gittiler. İhtiyar bir abid bir kaç çocuğuyla, insanların sahraya çıktığını işitti ve onların arkasına düştüler, gittiler.
Abid onlara: "Siz niçin buraya geldiniz?" diye sordu.
Onlar: "Yağmur duasına geldik." dediler.
Abid onlara dedi ki: "Siz kendinizi Allah'a göstermek için mi buraya geldiniz!.. Allah sizi kendi evinizde olsanız da görürdü. Niye buraya, böyle açık bir yere geldiniz? Sanki Allah sizi görsün diye buraya gelmiş gibisiniz..."
Harun Reşid bu abidin sır sahibi, maneviyat sahibi biri olduğunu anladı.
Ona: "Allah'ın (C.C) bize yağmur vermesi için dua et, bak ne kadar perişan olduk, kuraklık içinde kaldık..." dedi.
O ihtiyar abid, kendi çocuklarını bir kenara alıp dua etmeye başladı. Dua ederken ağlıyordu. Daha duasını bitirmeden bulutlar birbirine bağlandı, gökyüzü bulutlarla kaplandı ve yağmur yağmaya başladı. Çok şiddetli bir yağmur yağdı. Harun Reşid'in etrafındaki bazı şahıslar, geldiler; iyi bir yağmur yağdığı için onu tebrik ettiler.
Harun Reşid onlara: "Yağmur kimin yüzünden yağdı biliyor musunuz?" dedi.
"Kimin yüzünden?.." dediler.
Dedi ki: "Filan zatın ziyaretine gidin.."
Beraber kalktılar onun ziyaretine gittiler. Baktılar ki ihtiyar abidin başı secdededir. Başını secdeden kaldırmasını beklediler, başını kaldırmadı.
Çocuklarına: "Bu niye böyle!..." diye sordular.
Çocukları dedi ki: "O başını secdeye koyduğu zaman, üç gün üç gece kaldırmaz..."
Birisi dese ki; üç gün üç gece yemek yemeden su içmeden insan durabilir mi?.. Niçin duramasın ki?.. Niye yemek yemek, su içmek insana gıda ve kuvvet oluyor da; Allah-u Zülcelal'in nuru, ibadeti insana gıda ve kuvvet olmayacakmıdır? O secdede, onun üzerine ne kadar feyz, rahmet ve nur gelmekteydi.
O zaman Harun Reşid: "Ya Rabbi! Salih kullarının hürmetiyle daima bize merhamet et!" dedi ve o salih kulu çok takdir etti.
(O abid üç gün üç gece secdede kaldığı halde namaz kılmıyor muydu diye bir soru akla gelirse buna şöyle cevap verilir: O bu süre zarfında namazlarını kılıyordu. Onun o namazları da secdede kaldığı süreye dahildi.)
Derinlemesine düşünürsek niçin Allah-u Zülcelal o abidin hürmetiyle yağmuru hemen verdi de, diğerleri de dua etmesine rağmen yağmur vermedi. Biraz önceki örnekte dediğimiz gibi; nasıl ki, padişahın hizmetini edeple, titizlikle yapan, devamlı olarak ona hürmet eden, onun hizmetinde bulunan şahıs padişaha bir ihtiyacını söylediğinde padişah hemen onun isteğini yerine getirecektir.
İşte bu abid de Allah için ruhunu veriyor, ibadet ve zikir yapıyor, nefsini bir kenara atıp daima Allah'ın razı olacağı şekilde hareket ediyordu.
Allah-u Zülcelal'den bir ihtiyacını istediği zaman da, Allah -haşa- bir padişah gibi midir, bir peygamber gibi midir, bir melek gibi midir, onun mertliği (cömertliği) hiç kimseye benzemez ki, O (C.C) kişiye istediğini verecektir.
Abid onlara: "Siz niçin buraya geldiniz?" diye sordu.
Onlar: "Yağmur duasına geldik." dediler.
Abid onlara dedi ki: "Siz kendinizi Allah'a göstermek için mi buraya geldiniz!.. Allah sizi kendi evinizde olsanız da görürdü. Niye buraya, böyle açık bir yere geldiniz? Sanki Allah sizi görsün diye buraya gelmiş gibisiniz..."
Harun Reşid bu abidin sır sahibi, maneviyat sahibi biri olduğunu anladı.
Ona: "Allah'ın (C.C) bize yağmur vermesi için dua et, bak ne kadar perişan olduk, kuraklık içinde kaldık..." dedi.
O ihtiyar abid, kendi çocuklarını bir kenara alıp dua etmeye başladı. Dua ederken ağlıyordu. Daha duasını bitirmeden bulutlar birbirine bağlandı, gökyüzü bulutlarla kaplandı ve yağmur yağmaya başladı. Çok şiddetli bir yağmur yağdı. Harun Reşid'in etrafındaki bazı şahıslar, geldiler; iyi bir yağmur yağdığı için onu tebrik ettiler.
Harun Reşid onlara: "Yağmur kimin yüzünden yağdı biliyor musunuz?" dedi.
"Kimin yüzünden?.." dediler.
Dedi ki: "Filan zatın ziyaretine gidin.."
Beraber kalktılar onun ziyaretine gittiler. Baktılar ki ihtiyar abidin başı secdededir. Başını secdeden kaldırmasını beklediler, başını kaldırmadı.
Çocuklarına: "Bu niye böyle!..." diye sordular.
Çocukları dedi ki: "O başını secdeye koyduğu zaman, üç gün üç gece kaldırmaz..."
Birisi dese ki; üç gün üç gece yemek yemeden su içmeden insan durabilir mi?.. Niçin duramasın ki?.. Niye yemek yemek, su içmek insana gıda ve kuvvet oluyor da; Allah-u Zülcelal'in nuru, ibadeti insana gıda ve kuvvet olmayacakmıdır? O secdede, onun üzerine ne kadar feyz, rahmet ve nur gelmekteydi.
O zaman Harun Reşid: "Ya Rabbi! Salih kullarının hürmetiyle daima bize merhamet et!" dedi ve o salih kulu çok takdir etti.
(O abid üç gün üç gece secdede kaldığı halde namaz kılmıyor muydu diye bir soru akla gelirse buna şöyle cevap verilir: O bu süre zarfında namazlarını kılıyordu. Onun o namazları da secdede kaldığı süreye dahildi.)
Derinlemesine düşünürsek niçin Allah-u Zülcelal o abidin hürmetiyle yağmuru hemen verdi de, diğerleri de dua etmesine rağmen yağmur vermedi. Biraz önceki örnekte dediğimiz gibi; nasıl ki, padişahın hizmetini edeple, titizlikle yapan, devamlı olarak ona hürmet eden, onun hizmetinde bulunan şahıs padişaha bir ihtiyacını söylediğinde padişah hemen onun isteğini yerine getirecektir.
İşte bu abid de Allah için ruhunu veriyor, ibadet ve zikir yapıyor, nefsini bir kenara atıp daima Allah'ın razı olacağı şekilde hareket ediyordu.
Allah-u Zülcelal'den bir ihtiyacını istediği zaman da, Allah -haşa- bir padişah gibi midir, bir peygamber gibi midir, bir melek gibi midir, onun mertliği (cömertliği) hiç kimseye benzemez ki, O (C.C) kişiye istediğini verecektir.