fadik
Thu 23 April 2009, 10:20 pm GMT +0200
Hikayede anlatılan efsaneye göre bir kadın, bir gün kucağındaki çocuğu ile birlikte bir mağaranın önünden geçerken içeriden gelen bir ses duyar. Bu ses ona: ‘'İçeri gir ve ne istersen al, ama en önemli olanı unutma. Ayrıca: Sen çıktıktan sonra kapının bir daha asla açılmayacağını da dikkate almalısın. Ancak bu fırsatı kaçırma, ama yine de en önemli şeyi unutma'' diyordu.
Kadın mağaraya girer ve büyük bir servetle karşılaşır. Masanın üzerindeki altın ve mücevherleri görünce şaşkına döner ve çocuğunu yere bırakarak hemen büyük bir hırsla masanın üzerindekileri toplamaya başlar.
Bu sırada o esrarengiz ses yine duyulur: ‘'Yalnız sekiz dakikan var'' demektedir.
Sekiz dakika çabuk geçer, kadın toplamış olduğu kıymetli taşlar ve altınlarla birlikte mağaranın dışına koşar ve kapı kendiliğinden kapanır... Bu sırada çocuğunu içerde unutmuş olduğunun farkına varır, ama kapı bir daha açılmamak üzere kapanmış bulunmaktadır.
Zenginlik uzun sürmez, ama ümitsizlik hep yaşar. Aynı şey çoğu zaman bizim başımıza da gelir. Bu dünyada yaklaşık 80 yıllık ömrümüz vardır ve bir ses daima bize : ‘'Sakın en önemli şeyi unutma!'' der gibidir.
Önemli olanlar manevi değerler, inançlar, dikkatli olmak, aile, dostlar ve hayattır.
Ancak kazanç hırsı, zenginlik, maddi şeyler bizi öylesine büyüler ki, çoğu zaman en önemli şeyleri bir köşede bırakırız.
Böylece zamanımızı bu tür şeylere tüketir ve en önemli olan şeyi ‘'Ruhun hazinesini'' bir köşede unuturuz.
Asla aklımızdan çıkartmamamız gerekir ki bu dünyadaki yaşam çok çabuk geçer ve ölüm beklenmedik bir zamanda bizi yakalar. Ve hayatın kapısı bizim için ebediyen kapanmış olacağından son pişmanlık bir fayda vermez.
Sorunlarla, acılarla, ahlaksızlık, küçücük masum çocukların öldürüldüğü, ailelerin acı çektiği bir dünyada yaşıyoruz. Bir bakıma bunların olması normal gibi gözüküyor. Çünkü biz EN ÖNEMLİ ŞEYLERİ unutmuş durumdayız...
Lütfen her saniye, yaşamın her anında, sorunlarla karşılaştığınızda dahi mutlu olunuz.
Hayat bir tanedir, ondan ayrıldığında pişmanlık duymaman için ondan istifade et, onu koru ve onu sev.
İskender Smokin
Kadın mağaraya girer ve büyük bir servetle karşılaşır. Masanın üzerindeki altın ve mücevherleri görünce şaşkına döner ve çocuğunu yere bırakarak hemen büyük bir hırsla masanın üzerindekileri toplamaya başlar.
Bu sırada o esrarengiz ses yine duyulur: ‘'Yalnız sekiz dakikan var'' demektedir.
Sekiz dakika çabuk geçer, kadın toplamış olduğu kıymetli taşlar ve altınlarla birlikte mağaranın dışına koşar ve kapı kendiliğinden kapanır... Bu sırada çocuğunu içerde unutmuş olduğunun farkına varır, ama kapı bir daha açılmamak üzere kapanmış bulunmaktadır.
Zenginlik uzun sürmez, ama ümitsizlik hep yaşar. Aynı şey çoğu zaman bizim başımıza da gelir. Bu dünyada yaklaşık 80 yıllık ömrümüz vardır ve bir ses daima bize : ‘'Sakın en önemli şeyi unutma!'' der gibidir.
Önemli olanlar manevi değerler, inançlar, dikkatli olmak, aile, dostlar ve hayattır.
Ancak kazanç hırsı, zenginlik, maddi şeyler bizi öylesine büyüler ki, çoğu zaman en önemli şeyleri bir köşede bırakırız.
Böylece zamanımızı bu tür şeylere tüketir ve en önemli olan şeyi ‘'Ruhun hazinesini'' bir köşede unuturuz.
Asla aklımızdan çıkartmamamız gerekir ki bu dünyadaki yaşam çok çabuk geçer ve ölüm beklenmedik bir zamanda bizi yakalar. Ve hayatın kapısı bizim için ebediyen kapanmış olacağından son pişmanlık bir fayda vermez.
Sorunlarla, acılarla, ahlaksızlık, küçücük masum çocukların öldürüldüğü, ailelerin acı çektiği bir dünyada yaşıyoruz. Bir bakıma bunların olması normal gibi gözüküyor. Çünkü biz EN ÖNEMLİ ŞEYLERİ unutmuş durumdayız...
Lütfen her saniye, yaşamın her anında, sorunlarla karşılaştığınızda dahi mutlu olunuz.
Hayat bir tanedir, ondan ayrıldığında pişmanlık duymaman için ondan istifade et, onu koru ve onu sev.
İskender Smokin