selsebil
Wed 8 July 2009, 06:44 pm GMT +0200
Abdurrahman Nursi: Said amcamın haline şaşıyorum; dünyevi bütün ümitlerim söndü
Bediüzzaman hakkında ilginç bir hatıra yeğeni Abdurrahman'a atfen anlatılmaktadır. Av.Hulusi-i Bitlisi Ehl-i Sünnet mecmuasında yayınlanan bir yazısında şöyle bir hatıra nakleder: İstanbul'da Bediüzzaman'ın yanında bulunan yeğeni Abdurrahman, Diyarbakır'da öğretmenlik yapan amcası Abdülmecid'e yazdığı bir mektupta durumlarını ve içinde bulunduğu haleti ruhiyesini şöyle anlatmaktadır:
“Said amcamın haline şaşıyorum; dünyevi bütün ümitlerim söndü. Çünkü hükümet kendisine yüksek maaş veriyor. Sarfiyatımızın fazlasını biriktiriyorum. Birkaç eser telif etti. Birgün bana dedi ki 'Git filan matbaa müdürünü bana çağır.' Gittim, çağırdım, geldi. Eserlerini müdüre verirken bana dedi ki: “Abdurrahman! Biriktirdiğin paraları getir müdür beye ver.” Bende getirdim verdim. Müdür paraları alıp çıkınca benim gözlerim yaşardı. Bilahare kendi kendime müteselli oluyor, eserler basılırsa satılır, paralarını yine biriktiririm diyordum.
“Birkaç gün sonra yine beni yolladı. Matbaa müdürünü çağırdım. Bu seferde matbaa müdürüne dedi ki: 'Eserlerim üzerine yaz, bu kitaplar İslam milletine meccanen tevzi olunacaktır.' Matbaa müdürü çıktıktan sonra, senelerden beri büyük amcama karşı beslediğim ruhi saygı adeta sarsıldı. Hasbelbeşeriyeye ağladım ve dedim ki: 'Amca! Birkaç para biriktiriyordum. Memlekete dönersek düşman istilasından harap olarak kurtulan süknamızı, evimizi belki imar ederdik. O ümidimi de öldürdün böyle olur mu?'
Bunun üzerine derin bir tebessümle dedi ki:
'Yavrum Abdurrahman! Hükümet bize fazla maaş veriyordu. Kifaf-ı nefsimizden artanı beytü-l male ait olduğundan bu vesileyle o fazlayı Müslümanlara iade ediyorum. Senin bu işlere aklın ermez. Allah dilerse mukaddes vatanın her yerinde sana ev verebilir.'
(Necmeddin Şahiner, Bilinmeyen taraflarıyla Bediüzzaman Said Nursi)