sumeyye
Wed 30 June 2010, 03:02 pm GMT +0200
Sabırlı İle Aceleci
Ufak bir kasabada iki can arkadaş yaşarmış Yedikleri içtikleri ayrı gitmez, her günü birlikte geçirir, sürekli hayaller kurarlarmış
Yalnız ufacık bir farkları varmış birbirlerinden Birisi hep sabreder birisi de çok acele edermiş O yüzden birlikte gezerlerken birisi hızlı hızlı etrafı dolaşır diğer yerlere geçer diğeri yavaş yavaş yürür diğer yerleri göremeden gelirmiş
Akşam eve geldiklerinde sabırlı olan aceleciye gördüğünü sandığı güzellikleri anlatıp bilgilendirir, aceleci olan da sabırlıya göremediklerini anlatır kıskandırırmışAma yine de bu can arkadaş ertesi güne bu ufacık özelliği hiç değiştirmeden çıkarlar gayette iyi anlaşırlarmış
Bir gün gezerlerken çok uzaklara gitmeyi her gün yaptıklarının biraz daha ötesine geçmeye karar vermişler
Sabırlı olan başlamış yine yavaş yavaş koşmaya, aceleci de koştura koştura gidiyormuş Acelecinin yanında sabırlı değil koşam neredeyse duruyormuş
Aceleci de son hızı ile gidiyor ne kadar yol alırsam o kadar başarılı olurum diye düşünüyormuş
Hiç bilmedikleri bir yerlere gittiklerinden her gün gittikleri yollara benzemediğin görmüşler bu yeni tepeciklerin
Tabi bunu gerçekten görene kadar da hızlarını hiç değiştirmeden koşup durmuşlar Acelecinin aslında içten içe sabırlı olanı geçip akşam ona yine hava atma derdi varmış Bu hırs onu öyle bir hızlandırıyormuş ki gözü ne yolları görüyormuş ne de yolların zor aşamalarını
Aceleci gittikçe daha fazla seçeneğe sahip oluyor anlatacak daha fazla yer buluyormuş Sabırlı olan ise baya bir geride kalmış aceleciye anlatacaklarını gözlemliyormuş
Havanın git gide kararması, yorulmaları etraftaki taşları da gizlemeye başlamış Aceleci tam kıskanılacak bir yol kat ediyor iken, önüne büyük bir taş çıkıvermiş Aceleci ona öyle bir takılmış ki koştuğundan daha hızlı bir şekilde yolun kenarına düşmüş Bu düşüş aceleciyi yerle bir etmiş Her yerinden yara alan, koşmayı bırak ayağa kalkacak hali kalmayan aceleci öylece yere uzanıp kala kalmış Gün doğunca onu birisi ya fark eder ya fark etmez bir umutla olduğu yerde baygın bir şekilde beklemiş
Sabırlı ise yavaş yavaş koşuyorken karşısına acelecinin önüne çıkandan daha büyük daha sivri bir kaya parçası çıkmış Aceleci etrafı iyice izlediği ve yavaşça ilerlediği için onu fark etmiş, durmuş Kayayı incelenmiş, nereden geldiğini anlamaya çalışmış Dokunmuş, koklamış, bakmış, üzerine oturup biraz dinlenmiş hatta uzanmış Sonra onun üzerinden atlayıp yeniden yürümeye devam etmiş
Aceleci o günden sonra bacaklarını kaybetmiş Bir daha hiç koşamamış hep birilerinin yardımına ihtiyaç duymuş ya da bir yerlere tutunarak yürümeye çalışmış
Sabırlı ise o günden sonra hep aynı hızda yürüyerek ilerlemeye devam etmiş Önüne çıkan kaya, taş ve diğer engelleri inceleyerek bir daha karşısına çıktığında üzerinden nasıl atlayacağını öğrenmiş, gittiği yeni yerlerde de geçtiği yolları soranlara inceden inceye her haliyle anlatmış, gitmek isteyenlere yol göstermiş, yolları çok iyi bildiğinden tekrar aynı yollara sapmamış
‘Aceleyle başarıya koşmak insanın karşısına çıkan engelleri tehlikeye dönüştürmesine sebep olurken, sabırla başarıya ilerlemek engelleri bilgiye dönüştürmeye olanak sağlar
Son sürat koşanlara çelme takıldığında kişi yerle bir olur, yavaşça ilerleyenlere değil çelme takmak koca bir çukur açmak bile onu sadece durdurmaktırNitekim yerle bir olanlar yerden kalkabilecek durumda değilse el âlem için ibretlik olur Durup dinlenenler ise birazdan daha hızlı gidebilecek daha temkinli davranabilecek olduğundan cümle âleme örnek olur
Acele giden ecele, sabırla ilerleyen mecale gider…’
ALINTI