Barla
Thu 7 October 2010, 12:09 pm GMT +0200
Aziz, sıddık, gayretli, hâdim-i Nur Ömer abi,
Evvela selam ile Cenab-ı Hak'tan zatınızın ahir-i hayatınıza ve teslim-i ruhunuza kadar halis ve müstakim bir hadim-i Kur'an olmanızı temenni ve niyaz ederiz. Saniyen çok istifade ettiğim bir kardeşimizin Risale-i Nur'dan istifade edebilmenin şartlarına dair yazdığı bir mektubu biraz daha tevsi' ile beraber hulasaten size de faidesi olur zannıyla gönderiyorum.
1. Takva: Bir mevhibe-i ilahiye olan o esrar halis bir niyet ile dünyadan ve huzuzat-ı nefsaniyeden tam tecerrüd etmek vesilesiyle o feyizler gelebilir. (On Altıncı Mektub). İşte Bediüzzaman, bu müstesna tecellinin en parlak misalidir. Bütün ömrü boyunca mücerred yaşadı. Dünyanın bütün meşru lezzetlerinden tamamen mahrum kaldı. Bir yuva kurmak ve orada mes'ud bir aile hayatı geçirmek sevdasına düşmeye vakit ve fırsat bulamadı. Fakat Cenab-ı Hak kendisine öyle şeyler ihsan etti ki, fani kalemler ile tarif olunamayacak kadar muazzam ve muhteşemdir.
2. Hakikatlerin derkine mani olan benlik, gurur, ucb ve enaniyet gibi kötü hasletlerden sıyrılmak (Konferans). Evet gurur ile, insan maddî ve manevî kemalât ve mehasinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkaların kemalâtına tenezzül etmeyip, kendi kemalâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nakıstır. Böyle insanlar, malumat ve keşfiyatlarını daha yüksek görmekle, eslaf-ı izamın irşadat ve keşfiyatlarından mahrum kalırlar. Ve evhama maruz kalarak, bütün bütün çizgiden çıkarlar. Hâlbuki eslaf-ı izamın kırk günde yaptıkları bir keşfiyatı, bunlar kırk senede bulamazlar (Mesnevi-i Nuriye). Takva-yı hakiki gurur ve enaniyet ile ictima etmiyor (Yirmi Dokuzuncu Mektub). Demek günahtan ictinab istifadeyi artırır.
3. Azamet ve kibriya ve nihayetsizlik noktasında, ya gaflete veya masiyete veya maddiyata dalmak sebebiyle darlaşan akıllar, azametli mes'eleleri ihata edemediklerinden, bir gurur-u ilmî ile inkâra saparlar ve nefyederler (Yedinci Şua).
4. Acz ve fakrımızı anlayarak okumak. Evet, evet acz ve fakr ile tevekkül ve iltica ile nur kapısı açılır zulmetler dağılır (Altıncı Mektub).
5. Nefsimizi muhatab ederek, yani yaralarını hissederek okumak. Yazdığım hakaik-i imaniyeyi doğrudan doğruya nefsime hitab etmişim. Herkesi davet etmiyorum; belki ruhları muhtaç ve kalbleri yaralı olanlar, o edviye-yi Kur'aniyeyi arayıp buluyorlar (On Altıncı Mektub).
6. İhtiyacımızı hissederek okumak. Umuru mukarraredendir ki, efkâr-ı ammenin birşeye verdiği mükafat, gösterdiği rağbet ve teveccüh ekseriya o şeyin kemaline nisbeten değildir, belki ona derece-i ihtiyac nisbetindedir (Sunuhat, 23). Hususan ihtiyac hissedilirse, okundukça zevk alınıyor, usanılmıyor (Tarihçe-i Hayat, 192).
7. Merak, dikkat, tefekkür ve teenni ile okumak. Hulusi ağabey "Henüz harfi harfine okuyamadım" diyerek nasıl okunması gerektiğini gösteriyor (Barla Lahikası). Hem bu risaleyi dikkat ve teennî ile mutalaa eden adam imanını kurtarır inşaallah... (İkinci Şua). Evet nazlanan ve istiğna gösteren nazeninlerin mehirleri dikkattir (Muhakemat 74).
8. Heva-yi nefsi terketmek, rahmet-i ilahiyeye kuvvetli itimad etmek, yani emel (çünki, ye's mani-i herkemâldir) ve de kavanin-i adetullah ile evamir-i tekviniyeye ittiba etmekle mukadder olan kemalata mürur-u zamanla kavuşulur (Yirminci Söz).
9. İstifade-i nuriyenin mühim bir şartı dersahane-i nuriyedir, kardeşlerin müdavele ve müzakeresidir. Çünki gerçi herkes kendi kendine bir derece istifade eder, fakat herkes herbir meselesini anlayamaz (Sikke-i Tasdiki Gaybi, 7).
10. Tenkid parmaklarını uzatmamak (Onuncu Nota). Bir sene bu risaleleri ve bu dersleri anlayarak ve kabul ederek okuyan; bu zamanın mühim, hakikatli bir alimi olabilir. (Yirmi Birinci Lem'a).
11. Ele geçen her fırsatta zihni safileştirerek okumak (Barla Lahikası).
12. Üstadın hissiyatıyla hissiyatlanmak ta istifadeyi artırır. "Bana tam tevafuk eden hissedebilir." (Dördüncü Şua). Herbir risale üstadın bir halet-i ruhiyesinin mahsulü olduğu mutabakatla istifade kemalini bulur.
13. Okunan risaleyi; ya şimdiye kadar hiç duymamış bir meseleyi veya ölmeden önce en son dersimi ya da doğrudan doğruya Üstad'tan bir hakikatı dinliyormuş gibi bir hissiyatla dinlemek. En iyisi üç nazarı birleştirmek. Yani; şimdiye kadar duymadığım bir hakikatı ölmeden önce Üstadımdan dinliyorum merak, dikkat, ciddiyet ve heyecanı ile; müteaddibane, mütehayyirane, mütefekkirane okumak ve dinlemek!
Evvela selam ile Cenab-ı Hak'tan zatınızın ahir-i hayatınıza ve teslim-i ruhunuza kadar halis ve müstakim bir hadim-i Kur'an olmanızı temenni ve niyaz ederiz. Saniyen çok istifade ettiğim bir kardeşimizin Risale-i Nur'dan istifade edebilmenin şartlarına dair yazdığı bir mektubu biraz daha tevsi' ile beraber hulasaten size de faidesi olur zannıyla gönderiyorum.
1. Takva: Bir mevhibe-i ilahiye olan o esrar halis bir niyet ile dünyadan ve huzuzat-ı nefsaniyeden tam tecerrüd etmek vesilesiyle o feyizler gelebilir. (On Altıncı Mektub). İşte Bediüzzaman, bu müstesna tecellinin en parlak misalidir. Bütün ömrü boyunca mücerred yaşadı. Dünyanın bütün meşru lezzetlerinden tamamen mahrum kaldı. Bir yuva kurmak ve orada mes'ud bir aile hayatı geçirmek sevdasına düşmeye vakit ve fırsat bulamadı. Fakat Cenab-ı Hak kendisine öyle şeyler ihsan etti ki, fani kalemler ile tarif olunamayacak kadar muazzam ve muhteşemdir.
2. Hakikatlerin derkine mani olan benlik, gurur, ucb ve enaniyet gibi kötü hasletlerden sıyrılmak (Konferans). Evet gurur ile, insan maddî ve manevî kemalât ve mehasinden mahrum kalır. Eğer gurur saikasıyla başkaların kemalâtına tenezzül etmeyip, kendi kemalâtını kâfi ve yüksek görürse, o insan nakıstır. Böyle insanlar, malumat ve keşfiyatlarını daha yüksek görmekle, eslaf-ı izamın irşadat ve keşfiyatlarından mahrum kalırlar. Ve evhama maruz kalarak, bütün bütün çizgiden çıkarlar. Hâlbuki eslaf-ı izamın kırk günde yaptıkları bir keşfiyatı, bunlar kırk senede bulamazlar (Mesnevi-i Nuriye). Takva-yı hakiki gurur ve enaniyet ile ictima etmiyor (Yirmi Dokuzuncu Mektub). Demek günahtan ictinab istifadeyi artırır.
3. Azamet ve kibriya ve nihayetsizlik noktasında, ya gaflete veya masiyete veya maddiyata dalmak sebebiyle darlaşan akıllar, azametli mes'eleleri ihata edemediklerinden, bir gurur-u ilmî ile inkâra saparlar ve nefyederler (Yedinci Şua).
4. Acz ve fakrımızı anlayarak okumak. Evet, evet acz ve fakr ile tevekkül ve iltica ile nur kapısı açılır zulmetler dağılır (Altıncı Mektub).
5. Nefsimizi muhatab ederek, yani yaralarını hissederek okumak. Yazdığım hakaik-i imaniyeyi doğrudan doğruya nefsime hitab etmişim. Herkesi davet etmiyorum; belki ruhları muhtaç ve kalbleri yaralı olanlar, o edviye-yi Kur'aniyeyi arayıp buluyorlar (On Altıncı Mektub).
6. İhtiyacımızı hissederek okumak. Umuru mukarraredendir ki, efkâr-ı ammenin birşeye verdiği mükafat, gösterdiği rağbet ve teveccüh ekseriya o şeyin kemaline nisbeten değildir, belki ona derece-i ihtiyac nisbetindedir (Sunuhat, 23). Hususan ihtiyac hissedilirse, okundukça zevk alınıyor, usanılmıyor (Tarihçe-i Hayat, 192).
7. Merak, dikkat, tefekkür ve teenni ile okumak. Hulusi ağabey "Henüz harfi harfine okuyamadım" diyerek nasıl okunması gerektiğini gösteriyor (Barla Lahikası). Hem bu risaleyi dikkat ve teennî ile mutalaa eden adam imanını kurtarır inşaallah... (İkinci Şua). Evet nazlanan ve istiğna gösteren nazeninlerin mehirleri dikkattir (Muhakemat 74).
8. Heva-yi nefsi terketmek, rahmet-i ilahiyeye kuvvetli itimad etmek, yani emel (çünki, ye's mani-i herkemâldir) ve de kavanin-i adetullah ile evamir-i tekviniyeye ittiba etmekle mukadder olan kemalata mürur-u zamanla kavuşulur (Yirminci Söz).
9. İstifade-i nuriyenin mühim bir şartı dersahane-i nuriyedir, kardeşlerin müdavele ve müzakeresidir. Çünki gerçi herkes kendi kendine bir derece istifade eder, fakat herkes herbir meselesini anlayamaz (Sikke-i Tasdiki Gaybi, 7).
10. Tenkid parmaklarını uzatmamak (Onuncu Nota). Bir sene bu risaleleri ve bu dersleri anlayarak ve kabul ederek okuyan; bu zamanın mühim, hakikatli bir alimi olabilir. (Yirmi Birinci Lem'a).
11. Ele geçen her fırsatta zihni safileştirerek okumak (Barla Lahikası).
12. Üstadın hissiyatıyla hissiyatlanmak ta istifadeyi artırır. "Bana tam tevafuk eden hissedebilir." (Dördüncü Şua). Herbir risale üstadın bir halet-i ruhiyesinin mahsulü olduğu mutabakatla istifade kemalini bulur.
13. Okunan risaleyi; ya şimdiye kadar hiç duymamış bir meseleyi veya ölmeden önce en son dersimi ya da doğrudan doğruya Üstad'tan bir hakikatı dinliyormuş gibi bir hissiyatla dinlemek. En iyisi üç nazarı birleştirmek. Yani; şimdiye kadar duymadığım bir hakikatı ölmeden önce Üstadımdan dinliyorum merak, dikkat, ciddiyet ve heyecanı ile; müteaddibane, mütehayyirane, mütefekkirane okumak ve dinlemek!