Hadice
Sat 21 May 2011, 11:07 am GMT +0200
Rasulullahın Sadaka Yemediği
1244) Behz îbn Hakim'in dedesi anlattı: Rasulullah (s.a.v.) şöyle demiştir:
"Sadaka, Muhammed'e ve Muhammed'in ailesine helal değildir."[51]
1245) Selman, Rasulullah'a birşey getirip:
-Bu, sadakadır, dedi. Rasulullah (s.a.v.) ashabına:
- "Yeyin" deyip kendisi yemedi. Selman kendisi anlatmaktadır: Başka bir defasında, ona birşey getirip:
-Senin sadaka yemediğini gördüm. Bu, hediyedir, dedim. Bunun üzerine, kendiside yedi. Ashabına yemelerini emretti. Onlar da yediler.[52]
1246) Ebu Rafı'den rivayet edilmiştir:
Rasulullah (s.a.v.) birisini zekat (sadaka) toplamaya gönderdi. O kişi Ebu Rafi'i (rasulullah'ın azatlı kölesi) zekattan pay alabilmesi için yanma almak istedi. Ebu Rafı bunu Rasulullah'a (s.a.v.) anlattı. Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.):
- "Sadaka, Muhammed'le Al-i Muhammed'e haramdır. Bir kavmin mevlası (azatlı kölesi) onların kendilerindendir (veya onlardandır)" dedi.[53]
1247) Ebu Hureyre şöyle dedi: Rasulullah'a (s.a.v.) bir yiyecek getirildiğinde:
- "Bu hediye mi yoksa sadaka mı?" diye sorar, eğer:
- Sadakadır, denilirse, ashabına:
- "Yeyin" der, kendisi yemezdi, şayet:
- Hediyedir, denilirse, elini vurup onlarla birlikte yerdi.[54]
1248) Ebu'1-Vefa îbn Akil şunları söylemiştir; Sadaka, Rasulullah'a (s.a.v.) haram kılınmış, hediye ise mubah kılınmıştır. Çünkü hediye bir tahiyyedir (selamdır) tahiyyeler kendilerinden daha güzel olanıyla mukabele edilmeyi gerektirir. Nübüvvet evi (Peygamberin bulunduğu ev) mekarim (cömertlikler) evidir. Onlara gösterilen rağbetler, çok fazla vermelerindendlr.
Sadaka, meskeneti, (miskinliğin) bulunmasını gerektiren bir merhamettir. Nübüvvet evi, bundan ve başka bir elin onların ellerinin üstünde olmasından korunmuştur.[55]
[51] Tirmizî, Sünen, kitabu'z-zekah, bab: 25; Nesaî, Sünen, kitabu'z-zekah, bab: 97; Ahmed, Musned, İV/186; Müslim, Sahih, kitabu'z-zekah, hadis: 167.
[52] lbn EbiŞeybe, Musannef, lil/215; Îbn Asakir, Tarih, VI/196.
[53] İmam Ahmed, Musned, Vl/8.
[54] Buharî, Sahih, IH/203; Nesaî, Sünen, Vl/279; Ahmed, Müsned, V/5. Bakınız: Fethu'l-Bari, V/203.
[55] Abdurrahman İbnü’l-Cevzi, Ashâbın Dilinden Peygamberimizin Hayatı, Uysal Kitabevi: 499-500.