SevD@_GüLü
Tue 14 June 2011, 10:20 am GMT +0200
Rabıta Sofiliğin İncisidir
Rabıta, gönül yoluyla kalbe nur ve feyiz çekmektir.
Kâmil mürşidin kalbi, yeryüzünde ilahi feyiz ve nur kabıdır.
Gökten inen ilahi nur, onlar vasıtasıyla yer yüzünde nasibi olanlara yayılır.
Bu kalbi Hz. Resûlullah (s.a.v) Efendimiz şöyle tanıtır:
“Allahu Teala’nın yeryüzünde yaşayanlar içinde (feyiz ve nur) kapları vardır. Rabbinizin kapları salih kullarının kalpleridir. Bu kalplerin O’na en sevgili olanları,
en yumuşak ve en ince olanlarıdır.”
(21 Ahmed, K. Zühd, No: 827; Ebu Nuaym, Hilye, VI, 97; Abdullah b. Ahmed, Zevaidü’-Zühd, 153; Suyutî, es-Sağır, No: 2375)
Mürşid-i kâmil, Allahu Teala’nın yeryüzünde dostu ve halifesi olarak
bu ilahi nuru ve feyzi taşıyan bir kalp sahibidir. Bu kalbe bağlanan kimseye,
muhabbeti nisbetinde ilahi feyiz gelir.
Mürşid, bu işte, güneşin aydınlığını yansıtan bir ayna görevi yapar.
Kalbine inen ilahi nuru, feyzi ve sevgiyi, kendisine bağlanan kalbe yansıtır.
Mürşid rabıtası şöyle yapılır:
Mürid gözünü kapayıp âdap üzere/sağ kalçası üzere oturur.
Mürşidini de karşısında heybetle oturuyor olarak hayal eder.
Mürşidinin ilahi nurlarla parlayan cemalini hayalinde canlandırır.
Onu gözünün önüne getirmeye ve ondaki nurdan nasiplenmeye çalışır.
Bütün gönlü ve hayal gücü ile ona yönelir. Allahu Teala’nın nuru,
yücelik makamını temsil eden gökten mürşidin üzerine inmekte
ve ondan nasibi olanlara ulaşmaktadır.
İşte yer yüzünde ilahi nurun dağıtım merkezi yapılan bu kalbe yönelmek
ve ondan nasiplenmek rabıtadır.
Mürid, mürşidin iki kaşı arasından çıkan bu ilahi nurun
bembeyaz süt şeklinde ağız yoluyla vücuduna girip kalbine geldiğini,
kalbindeki günah yaralarının onunla tedavi olduğunu ve kalbinden yayılarak
bütün vücudunu sardığını düşünür.
Bu nurun, onun kalbine nur banyosu yaptırdığını,
içindeki manevi kirlerin temizlenerek başının üzerinden bir duman şeklinde
çıktığını hayal eder.
Bu şekilde 10-15 dakika devam eder.
Sonra 25 defa estağfirullah diyerek gözünü açar, kalkar.
S.Muhammed Saki Haşimi
Rabıta, gönül yoluyla kalbe nur ve feyiz çekmektir.
Kâmil mürşidin kalbi, yeryüzünde ilahi feyiz ve nur kabıdır.
Gökten inen ilahi nur, onlar vasıtasıyla yer yüzünde nasibi olanlara yayılır.
Bu kalbi Hz. Resûlullah (s.a.v) Efendimiz şöyle tanıtır:
“Allahu Teala’nın yeryüzünde yaşayanlar içinde (feyiz ve nur) kapları vardır. Rabbinizin kapları salih kullarının kalpleridir. Bu kalplerin O’na en sevgili olanları,
en yumuşak ve en ince olanlarıdır.”
(21 Ahmed, K. Zühd, No: 827; Ebu Nuaym, Hilye, VI, 97; Abdullah b. Ahmed, Zevaidü’-Zühd, 153; Suyutî, es-Sağır, No: 2375)
Mürşid-i kâmil, Allahu Teala’nın yeryüzünde dostu ve halifesi olarak
bu ilahi nuru ve feyzi taşıyan bir kalp sahibidir. Bu kalbe bağlanan kimseye,
muhabbeti nisbetinde ilahi feyiz gelir.
Mürşid, bu işte, güneşin aydınlığını yansıtan bir ayna görevi yapar.
Kalbine inen ilahi nuru, feyzi ve sevgiyi, kendisine bağlanan kalbe yansıtır.
Mürşid rabıtası şöyle yapılır:
Mürid gözünü kapayıp âdap üzere/sağ kalçası üzere oturur.
Mürşidini de karşısında heybetle oturuyor olarak hayal eder.
Mürşidinin ilahi nurlarla parlayan cemalini hayalinde canlandırır.
Onu gözünün önüne getirmeye ve ondaki nurdan nasiplenmeye çalışır.
Bütün gönlü ve hayal gücü ile ona yönelir. Allahu Teala’nın nuru,
yücelik makamını temsil eden gökten mürşidin üzerine inmekte
ve ondan nasibi olanlara ulaşmaktadır.
İşte yer yüzünde ilahi nurun dağıtım merkezi yapılan bu kalbe yönelmek
ve ondan nasiplenmek rabıtadır.
Mürid, mürşidin iki kaşı arasından çıkan bu ilahi nurun
bembeyaz süt şeklinde ağız yoluyla vücuduna girip kalbine geldiğini,
kalbindeki günah yaralarının onunla tedavi olduğunu ve kalbinden yayılarak
bütün vücudunu sardığını düşünür.
Bu nurun, onun kalbine nur banyosu yaptırdığını,
içindeki manevi kirlerin temizlenerek başının üzerinden bir duman şeklinde
çıktığını hayal eder.
Bu şekilde 10-15 dakika devam eder.
Sonra 25 defa estağfirullah diyerek gözünü açar, kalkar.
S.Muhammed Saki Haşimi