reyyan
Tue 23 November 2010, 01:19 am GMT +0200
Peygamberimiz'le 24 saat
Boynu bükük geldim Medine'ye. Çünkü ancak birkaç vakit namaz kılabilmek için gelebilmiştim buraya. O yüzden mahcuptum Hazreti Peygamberimiz'e
Boynu bükük geldim Medine'ye. Çünkü ancak birkaç vakit namaz kılabilmek için gelebilmiştim buraya. O yüzden mahcuptum Hazreti Peygamberimiz'e
Abdulkadir Selvi'nin yazısı
Medine'ye girerken kulağımda o ses vardı. Medine'nin ruhuna sinen ses. Medineli kadınlar toplanmış, "Taleal Bedru Aleyna" Diyorlardı. "Ay doğdu Üzerimize /Veda tepelerinden/ Şükür gerekti bizlere/Allah'a davetinden." Medineli kadınlar Peygamberimiz'i karşılıyordu. "Eyyühel Meb üsü fiyha" diyorlardı... "Sen güneşsin, sen aysın." Medine'de olur da insan nasıl vurulmaz bu sözlere. Boynu bükük geldim Medine'ye...Ve birkaç duyguyu bir anda yaşadım. Kâbe'ye veda'nın hüznü, Hazreti Peygamber'e kavuşmanın heyecanıyla birleşti. Boynum büküktü. Çünkü ancak birkaç vakit namaz kılabilmek için gelebilmiştim Medine'ye. Medine, güzel şehir. Peygamberimiz'i bağrına basan şehir. Ve işte ben Mekke'den sonra Medine'deyim. Güzel insanların şehrinde. Kalacağımız yere yaklaşırken okundu Akşam ezanı. Minarelerinde Bilal-i Habeşi'nin sesini ararım bu şehirde. Yine öyle oldu. Ezanla birlikte koştum Hazreti Peygamber'in mescidine.
MESCİDİNDE NAMAZ KILDIM
Akşam namazının vaktiydi. Minarelerinden süzülen ışıkların arasında Ravza-ı Mutahhara tam karşımda duruyordu. Doya doya seyretmek istedim ama namaz vaktiydi. Nur yüzlü insanların arasından geçip, ak sakallı ihtiyarların yanında saf tuttum. Medine'ye gelebilmiş ve Hazreti Peygamber'in mescidine girebilmiştim. Akşam namazını Peygamberimiz'in mescidinde kılıyordum. Bundan daha büyük bir mutluluk olur muydu? Namaz bitti. Ben bittim. Geç gelmiştim Medine'ye. 24 saatten az kalacaktım bu şehirde. O yüzden mahcuptum Hazreti Peygamber'e. Ancak birkaç vakitlik bir namaz bile olsa Medine'ye ulaşmak için saatlerce yol gelmiştim. Ona güvenip Peygamberimiz'in mescidine doğru ilerlemeye başladım. Hayret! Korktuğumdan daha kolay ilerliyordum. Amacım, Peygamberimiz'in kabri ile minberi arasındaki yer olan, "Ravza-i Mutahhara"ya ulaşmak ve orada namaz kılmaktı. Ne kadar ilerlediysem, yeşil renk halılarla ayrılan bölüme giremedim. Orada 2 rekat namaz kılıp, orada kılınan namazın cennet bahçelerinde kılınan namaza eşit oldu müjdesine ulaşmak istiyordum.
Olmadı. Bu kez Hazreti Peygamber'in kabrinin olduğu bölüme yöneldim. Kalabalıkları bekledim. Güçlükle ilerledim. Ancak Peygamberimiz'in kabrinin olduğu bölüme ulaşmaya muvaffak oldum. Kendisini Peygamber'in ayak ucuna defnettiren Hazreti Ebubekir ile onun ayak ucunda yatan Hazreti Ömer de vardı. Dualar ettim, bambaşka duygular yaşadım. Dışarı çıktım, Cennet-Ül Baki tarafına döndüm. Bir kabirden diğerine dualar ettim. Bir geceliğine gelebilmiştim Medine'ye. Ve o geceyi Hazreti Peygamber'in yanında geçirmek istiyordum. Bir gecem varsa o gecem Peygamber'in mescidinde geçmeliydi. Yatsı namazı okundu, gece ilerlemeye, Peygamberimiz'in mescidi önündeki kalabalık seyrelmeye başladı. Çünkü Mekke'deki hacı kafileleri henüz Medine'ye ulaşamamıştı. Peygamberimiz'in mescidine ulaştım.
TÜYLERİM DİKEN DİKENDİ
Mescit bu kez kabul etti beni. İki rekat namaz kıldım. İki rekat daha. İki rekatlar birbirini takip etti. Bekleyenler vardı. Haklarını yememek için kenara çekildim. Ancak duramadım. Bir fırsatını bulup tekrar girdim mescide. Sanki ilk kez girer gibi tam Hazreti Peygamber'in minberinin önüne geldim. Bir kez daha durdum namaza. İki rekat namaz kıldım. Baktım müdahale eden yok. İki rekat daha. Başımda bekleyenler artmaya başladı. Hazreti Peygamber'in üzerine çıkıp konuştuğu minberin önüne gelmiş, cemaati Hazreti Ebubekir, Hazreti Ömer, Hazreti Ali ve Hazreti Osman'dan oluşan bir mescitte namaz kılıyordum. Tüylerim diken diken oldu. Sahabelerin mescidinde ve Peygamberimiz'in minberinin önündeydim. Bundan daha büyük bir saadet olur muydu? Mescid-i Nebevide bekleyenleri incitmeden kenara çekildim, bir Kur'an-ı Kerim alıp, Yasin-i Şerifi okumaya başladım. Müthiş duygular içindeydim. Yasin bitti, tekrar namaza durdum. Sonra çıkıp Hazreti Peygamber'in kabrinin önüne geldim. Aşırı bir izdiham yoktu. Peygamberimizin kabrinin içine bakarak, uzun uzun dua ettim.
ONUN YANINDA SON SAATLERİMDİ O GECEYİ MESCİDİNDE GEÇİRDİM
Gece başladı. Peygamberimizin hane-i saadetinin olduğu bölümde bir yer buldum.
Bir gecem vardı Medine'de.
Medine'deki son gecemdi benim.
O gecemi Hazreti Peygamber'in mescidinde geçirdim.
Gün ağarmaya başlıyor, sabah oluyordu.
Mescid-i Nebevi'nin minarelerinden ezanlar okunurken, Medine ezanlarla yıkanırken, saf tuttup. Namaza durduk.
Gün ağardı, sabahın ışıkları peygamberimizin mescidinin üzerine vurdu. Benim veda zamanım geldi.
Kâbe'ye veda...
Peygamberimiz'e veda.
Bir veda bitmeden diğer vedanın hüznü başladı.
Ve veda ettim.
Hazreti Peygamber'e...
Yeni Şafak