sumeyye
Thu 7 January 2010, 05:47 pm GMT +0200
Peygamberimizin Bir Özelliği De, Hanımları Arasında Nöbet Tutmasının Mecburi Olmamasıdır
Peygamber Efendimiz´in özelliklerinden biri de, hanımları arasında zaman taksimi yapıp buna riâyet etmesinin mecburi olmamasıdır. Gerçi bu hususta da iki kavîl vardır. Fakat en sahih görülen kavle göre,
böyle nöbet tutması, kendisi için mecburî değildi. îki kavilden seçilmiş olanı ve îmâm-ı Gazâlî´ye göre sahih olanı budur.
îbni Sa´d Muhammed bin Ka´b´tan şöyle rivayet eder: "Resûlüllah (s.a.v.), hanımlar arasında yaptığı taksime, tam riâyet edip etmeme hususunda, bir mecburiyete tabî değildi. Bir taksim ve gün ayırma bulunmakla beraber, nasıl isterse öyle davranırdı. Hanımları da bunu bilir ve buna razı olurlardı..."
Alimlerimizin bâzıları da şöyle derler: "Peygamberimiz´in hanımları arasındaki taksime uyması, O´nun peygamberlik vazifesini aksatmasına sebeb olur. Bilindiği gibi Peygamberimiz´in bir gecede bütün hanımlarını dolaştığı da olurdu. Bu ise, bu hususta bir mecburiyet al-tında olmadığını gösterir..."[48]
îbnü´l´Kuşeyrî de şöyle demiştir: "Bu taksime riayet etmesi Peygamberimiz üzerine vâcib idi. Sonra nazil olan bir âyetle bu mecburiyet kaldırılmıştır..." [49]
Peygamberimiz´in hanımlarının nafakalarını te´mîn etmekle yükümlü olup olmadığı da tartışılmış ve en sahih görülen kavle göre, bunun kendisine vâcib olduğu kabul edilmiştir. Nitekim îmâm-ı Nevevî de sahih olan vacîb olmasıdır" demiştir (50)
[48] Tersine, bunun, kendisi hakkında vâcib olduğuna delâlet eder.
[49] Ibnü´l-Kuşeyrî´nin bu görüş ve tevcihi, çok yerinde bir görüştür. Bu husustaki âyetle hadîsin arasını birleştirmiş olmaktadır.
[50] Nİtekim Peygamber (s.av.) sahih bir hadîslerinde aynen şöyle buyurmuştur: "Kişinin, nafakası kendisine âit olanlara gereği gibi bakmaması, günâh olarak ona yeter!"
Peygamber Efendimiz, böyle buyururken, elbette kendi ev halkına bakmamazlık e-demezdi. O halde, Peygamberimizi seçen ve O´nun yanında kalmayı her şeye tercih etmiş bulun hanımlarının nafakaları da, Peygamber Efendimiz üzerine vâcibtir. Gücü yettiği nisbette, onlara bakmakla yükümlüdür. (Bize göre de, sahih olan budur.)
Celaleddin es-Suyuti, Peygamberimizin Mucizeleri ve Büyük Özellikleri, Uysal Kitabevi: 2/490-491.