sumeyye
Wed 4 August 2010, 12:45 pm GMT +0200
Peygamber Efendimizin(sas) Hanımlarıyla İstişaresi
Allah Rasûlü, hanımlarıyla oturur konuşur; hatta bir arkadaş gibi onlarla bazı meselelerin müzakeresini bile yapardıPeygamberin, onların düşünce ve fikirlerine kat’iyen ihtiyacı yoktu; çünkü O, vahiy ile müeyyeddi Ancak, O, ümmetine birşeyler öğretmek istiyordu Bu da; o güne kadar kadın, olanın aksine, çok muallâ bir yere oturtulacaktı Allah Rasûlü bunun pratiğine de yine kendi hânesinden başlıyordu
Ve bir misâl
Hudeybiye anlaşması, müslümanlara çok ağır gelmişti Öyle ki kimsede yerinden kımıldayacak mecal kalmamıştı Bu arada Allah Rasûlü, kendisiyle umreye niyet edenlere, kurbanlarını kesmelerini ve ihramdan çıkmalarını emretmiştiAncak sahâbe, “acaba verilen kararda bir değişiklik olur mu?” düşüncesiyle, meseleyi biraz ağırdan alıyordu Allah Rasûlü, emrini bir kere daha tekrarladı Fakat, sahabedeki ümitli bekleyiş değişmedi evet, bu asla, Allah Rasûlü’ne karşı bir muhalefet değildi Şu kadar var ki, onlar daha değişik bir emir bekliyorlardı Zira Kabe’yi tavaf etmek üzere yola çıkmışlardı
Hudeybiye’de söylenenler, tatbik safhasına konmayıp anlaşmada bir değişiklik olabilirdi
İki Cihan Serveri, sahâbedeki bu durumu sezince hemen çadırına girdi ve hanımı Ümmü Seleme Validemiz’le istişare etti Bu ufku geniş kadın, sırf istişarenin hakkını vermek için konuştu Çünkü o da biliyordu ki, Allah Rasûlü onun diyeceklerine kat’iyen muhtaç değil Allah Rasûlü, bu istişare ile bize, içtimaî bir ders veriyordu Bu gibi durumlarda kadınlarla istişare edilmesinde de hiçbir mahzur yoktu
Validemiz, Allah Rasûlü’ne şu mealde sözler söyledi: “Ya Rasûlallah! Emrini bir daha tekrar etme Belki muhalefet eder ve mahvolurlar Fakat Sen, kendi kurbanlarını kes ve onlara birşey demeden de ihramdan çık Onlar verdiğin emrin kesinliğini anlayınca, ister istemez Sana itaat edeceklerdir” Allah Rasûlü de böyle düşünüyordu Hemen bıçağını eline aldı ve çadırından çıkarak, kendine ait kurbanları kesmeye başladı O daha birkaç kurban kesmişti ki, sahâbe de kendi kurbanlarını kesmeye koyuldular Artık verilen karardan dönüş olmadığını herkes anlamıştı8
Sormadan edemeyeceğim: Hangimiz, kadınlara karşı bu denli mültefit olabilmişizdir? En kritik anda hanımıyla istişare eden kaç devlet reisi vardır? Bir aile reisi olarak kaç kişi, aile hayatında hanımıyla istişareye yer vermektedir? Soruları çoğaltıp, bütün içtimaî ünitelere aynı soruyu yöneltebiliriz? İslâm’ın kadını esir ettiğini söyleyen bütün şom ağızların kulakları çınlasın! Acaba hangi feministin ufku bu seviyeye çıkabilmiştir?
Evet, şûra ve meşveret de, her hayırlı iş gibi ilk defa peygamber hânesinde hecelendi ve Allah Rasûlü, kendi hanımlarıyla istişare etti Biz henüz bu anlayışın sofasında dolaşıp duruyoruz, dolaşıyor ve bu sırlı kapının nereden açılacağını bilemiyoruz Hatta, henüz o kapının tokmağına vurma imkânını dahi elde edemedik Evet bugün kadın haklarını koruduklarını iddia edenlerin bile düşüncelerinde, kadın hâlâ ikinci dereceden bir varlık olmaktan kurtulmuş değildir Oysa biz, kadına, bir vâhidin yarısı nazarıyla bakıyoruz O, öyle bir bütünün parçası ki, diğer parçanın işe yaraması için onun mevcudiyeti şarttır Ancak her iki parça bir araya gelince insanlık vahidinin teşekkül edeceğine inanırız Bu vahidin olmadığı yerde, insanlık da yoktur Enbiyâ, asfiyâ da yoktur, İslâmiyet de yoktur, millet de yokturEfendimiz, nasıl davranışlarıyla kadınlara karşı lütufkâr davranıyordu; nurlu sözleriyle de hep bu şekilde davranmayı teşvik ediyordu!
Bir hadislerinde şöyle buyurur: “Mü’minlerin iman bakımından en kusursuzu, ahlâkı en güzel olanıdır (Ahlâk ile insan öyle zirveleri tutar öyle insanî semalara yükselir ki, hiçbir ibadetle o makamları elde etmek mümkün olmaz) Ahlâkı en güzel olanınız da, kadınlarına en güzel davrananınızdır”9
Görülüyor ki, eğer kadınlık, insanlık tarihinde bir kere aradığını bulmuş ve bir kere gerçek ma’nâda onurlandırılmışsa o da Hz Muhammed Aleyhisselâm döneminde olmuştur
Sonsuz Nur