sumeyye
Wed 24 March 2010, 11:51 am GMT +0200
Peygamberimiz Aleyhisselamın Hastalığını Hz. Âişe´nin Evinde Geçirmesine Muvâfakat Edilişi
Peygamberimiz Aleyhisselam, Hz. Meymûne´nin evinde yedi gün oturdu.[70]
Bir gün, bütün zevcelerini yanına çağırdı.[71] Hastalığını Hz. Aişe´nin evinde geçirmesi için kendilerinden muvafakat istedi.[72]
Onlara:
"Ben yarın neredeyim?" diye sordu.
Nerede olacağını haber verdiler.
Bazıları da:
"Resûlullah Aleyhisselam ancak Ebu Bekir´in kızının gününü ister!" dediler ve muvafakat ettiler ve:
"Yâ Rasûlallah! Sana helâldir, bizler ancak kızkardeşleriz! (Bu hususta kıskançlık etmeyiz!)" dediler.
Peygamberimiz Aleyhisselam, onlara:
"Sizler, böyle yapmamı (hastalığımı Âişe´nin evinde geçirmemi) bana helâl ediyor musunuz?" diye sordu.
"Evet!" dediler.
Bunun üzerine, Peygamberimiz Aleyhisselam ridasını omuzuna aldı.[73]
Hz. Âişe der ki:
"Peygamber Aleyhisselamın hastalığı ağırlaşıp da ağrısı şiddetlendiği zaman, benim evimde bakılmak üzere zevcelerinden izin istedi, onlar da izin verdiler.
Bunun üzerine, Peygamber Aleyhisselam birtarafinda Abbas, diğer tarafında da başka biri[74] olduğu halde ayakları yerde sürünerek çıktı.[75] Peygamber Aleyhisselamın benim evimde kalacağını işitince, acele kalkıp evime çekildim.
O sırada bir hizmetçim de bulunmuyordu.
Peygamber Aleyhisselam için, yastığının içi ızhır otundan doldurulmuş bir döşek serdim.[76]
Peygamber Aleyhisselam eve gelip de ağrısı şiddetlendikten sonra:[77]
´Muhtelif yedi kuyu suyundan[78] üzerime, ağız bağları çözülmedik yedi kırba su dökünüz! Böylelikle, vücudumda biraz hafiflik bulup belki halka vasiyette bulunabilirim´ buyurdu.
Bunun üzerine, Peygamber Aleyhisselam zevcesi Hafsâ´nın malı olan bir leğen içine oturtuldu.
Sonra, o kırbaların suyunu üzerine dökmeye başladık.
Nihayet:
´Artık yetişir!´ diye bize işaret buyurdu."[79]
[70] Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 546.
[71] İbn İshak.c.4, s. 292, Belâzurî, c. 1, s. 544, Taberî, c. 3, s. 191, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâye, c. 5, s. 224-225.
[72] İbn İshak,c.4, s. 292, Buhârî,c.7, s. 18, Belâzurî, c. 1, s. 544, Taberî, c. 3, s. 191, Ebu´l-Fidâ, c. 5, s. 225.
[73] Belâzurî, Ensâb, c. 1, s. 545.
[74] Hz. Ali (Zührî, Megâzî, s. 130, Ahmed, c. 6, s. 228).
[75] İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 232, Ahmed, c. 6, s. 34-38, Buhârî, Sahîh, c. 1, s. 57.
[76] Ebu Hanfte, Müsned, s. 36.
[77] İbn Sa´d, c. 2, s. 232, Ahmed.c. 6, s. 34-38, Bu hân, c. 1.S.57.
[78] İbn İshak,c.4, s. 299, Dârimî, c.1, s. 39.
[79] Zührî, Megâzî, s. 131, Abdurrezzak, Musannef, c. 5, s. 43, İbn Sa´d, Tabakât, c. 2, s. 232, Ahmed, Müsned, c. 6, s. 151 , 228, Buhârî, c. 1, s. 57, Dârimî, c. 1, s. 39.
M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/241-242.