sumeyye
Sun 4 July 2010, 02:05 pm GMT +0200
Özümle döneceğim beyazlar içinde
Doğuştan beyazdır herkes,
Ben de beyaz bir gül olarak düştüm dünya meydanına…
Tüm beyazlığımla kucaklamak istedim dünyayı
İzin vermediler!
Sadece beyaz olmaktı istediğim, saf olmak
Kirlenmemek dünyada, renginden taviz vermemekti…
Beyazlığı reva görmediler bana
Rengime bırakmadılar beni!
Kendime bırakmadılar, kanadım ve kızardım…
Kanatıldım hep, insanların umursamazlığıyla…
İç çekişlerle, yaşlarla, umutsuzluklarla…
Hayat benim de canımı yaktı…
Sadece dizlerim kanamadı düşüp kalkmaktan,
Yüreğim de parçalandı!
Beyaz yakıştırılmadı bana!
Ya da ben beyaza yakışmadım…
Öyle ya güller kırmızı olmalıydı…
Başka renk yakışmaz, reva görülmezdi güllere…
Çiçeklerin en asiline kırmızı yakışmalıydı…
Kırmızı gülle özdeşleşmişken bir başka renk daha düşünülmedi güle…
İşte bu yüzden bu hayat beni de kanattı
Ve sonunda beni de kızarttı!
Şimdi ise en koyusundan kırmızıyım
Sevdayı, aşkı anlatmalıydı hep güller,
Sevgiliye sunulan nadide bir çiçek olmalıydı…
Ve güller yalnızca kırmızı olmalıydı lügatlerinde
Aksini kabul etmediler hiç!
Kabul edenleri de kabul etmedikleri gibi!
Mademki kırmızı güller sevdaları ve aşkları anlatmalıydı
Ve artık ben de kırmızıydım
Bende aşkımı ve sevgilim anlatmalıydım o zaman
Ve ben de ‘o’ nu anlatmalıydım sevgili diliyle
Kırmızı güllerin dili sevgililerini anlatırken benim gönlümün nameleri seni dokumalıydı ‘en sevgili’!
Evet, iliklerime kadar kırmızıyım şimdi
Belki tohumumdan değil sonradan kırmızıyım,
Ama ‘kırmızı’ olmanın gereğini yapıyorum işte
Anlattığı Aşk mıydı? alın size aşk
Sevgili mi alın size ‘En çok sevilen’ sevgili…
Rengime dönememenin acısıyla kıvranıyorum şimdi !
Ben beyaz olmalıyım biliyorum…
Kırmızı, o beşeri sevdaları anlatan kırmızı ‘sen’i anlatamaz!
Senin (benim) rengim beyaz olmalı!
Kabul etmeyenlere inat…
Beyazlık ‘kanatılmaya mahkumluk’tu anladım!
Şimdi en CAN alıcısından kırmızıyım ben de …
Ama biliyorum Kendi rengimle, özümle döneceğim beyazlar içinde
Ebedi aleme!
ALINTI