ehlidunya
Thu 9 September 2010, 10:27 pm GMT +0200
Oruç tuttuğumuzla bayram yapalım!
Çocukluğumda, rahmetli annemden çok işitirdim “Oruç tuttuğuyla bayram yapmaz” sözünü. Beraber yiyip-içip, bir arada olan insanların, daha sonra küçük bir şey yüzünden huzursuzluk çıkarıp birbirlerine küsmeleri üzerine, özellikle de bunda haksız olan, geçimsiz huylu insanları kastederek söylerdi bu sözü. Tabiî, o zaman çocuk aklımızla düşünür ve anlamaya çalışırdık, “Acaba bu ne demek?“ diye. Daha sonraları ne mânâda söylendiğini anlayabildik. Bu cümle aynı zamanda, oruç ve bayram ile alâkalı güzel bir tesbiti de hatırlatıyordu bize.
Evet, Müslümanların senede iki defa idrak ettiği, bir ibadet olan Bayramı, bazıları (maalesef), Ramazan’ı vur patlasın çal oynasın kabilinden oyun ve oynaştan; Kurban’ı da et yemekten ibaret zannettiklerinden, ibadetten ziyade, nefsî ve hissî olarak değerlendirdiği gibi, her iki bayramı da tatil beldelerine gidip, yine eğlenceyle geçirmekten ibaret zannediyorlar. Onun için de oruç tutmayanların, daha çok tatilini sevdikleri bu bayramda, bulundukları beldelerden ayrılmaları neyse de, oruç tutan Müslümanların bazılarının da bu şekilde hareket etmesi iyi bir şey değildir bizce. Haa, anne-babasını, akrabasını ziyaret için memleketlerine vs. gidenleri kasdetmiyoruz bunda tabii. Fakat, bayramların da bir ibadet olduğunun idrakiyle, gündüzleri eş-dost ve beraber oruç tuttuklarıyla, o orucun mükâfatı olan bayramı da birlikte yapmak; geceleri de yine gaflete dalmayıp, “Sevabını Allah’tan umarak iki bayram gecesinde kalkıp ibadet eden kimsenin kalbi, kalblerin öldüğü gün ölmez” buyuran Hz. Peygamber’in (asm) hadis-i şerifindeki müjdeye nâil olmak, ne güzel bir şeydir.
Bayramlarımızın bir ibadet olduğunu bilmenin şuuruyla, Ramazan boyunca yaptığımız ibadetleri, bayramda da taçlandırıp, kat kat sevaplara nâil olanlardan eylesin bizleri Cenâb-ı Allah! Ramazan Bayramınız mübarek olsun!
Çocukluğumda, rahmetli annemden çok işitirdim “Oruç tuttuğuyla bayram yapmaz” sözünü. Beraber yiyip-içip, bir arada olan insanların, daha sonra küçük bir şey yüzünden huzursuzluk çıkarıp birbirlerine küsmeleri üzerine, özellikle de bunda haksız olan, geçimsiz huylu insanları kastederek söylerdi bu sözü. Tabiî, o zaman çocuk aklımızla düşünür ve anlamaya çalışırdık, “Acaba bu ne demek?“ diye. Daha sonraları ne mânâda söylendiğini anlayabildik. Bu cümle aynı zamanda, oruç ve bayram ile alâkalı güzel bir tesbiti de hatırlatıyordu bize.
Evet, Müslümanların senede iki defa idrak ettiği, bir ibadet olan Bayramı, bazıları (maalesef), Ramazan’ı vur patlasın çal oynasın kabilinden oyun ve oynaştan; Kurban’ı da et yemekten ibaret zannettiklerinden, ibadetten ziyade, nefsî ve hissî olarak değerlendirdiği gibi, her iki bayramı da tatil beldelerine gidip, yine eğlenceyle geçirmekten ibaret zannediyorlar. Onun için de oruç tutmayanların, daha çok tatilini sevdikleri bu bayramda, bulundukları beldelerden ayrılmaları neyse de, oruç tutan Müslümanların bazılarının da bu şekilde hareket etmesi iyi bir şey değildir bizce. Haa, anne-babasını, akrabasını ziyaret için memleketlerine vs. gidenleri kasdetmiyoruz bunda tabii. Fakat, bayramların da bir ibadet olduğunun idrakiyle, gündüzleri eş-dost ve beraber oruç tuttuklarıyla, o orucun mükâfatı olan bayramı da birlikte yapmak; geceleri de yine gaflete dalmayıp, “Sevabını Allah’tan umarak iki bayram gecesinde kalkıp ibadet eden kimsenin kalbi, kalblerin öldüğü gün ölmez” buyuran Hz. Peygamber’in (asm) hadis-i şerifindeki müjdeye nâil olmak, ne güzel bir şeydir.
Bayramlarımızın bir ibadet olduğunu bilmenin şuuruyla, Ramazan boyunca yaptığımız ibadetleri, bayramda da taçlandırıp, kat kat sevaplara nâil olanlardan eylesin bizleri Cenâb-ı Allah! Ramazan Bayramınız mübarek olsun!