rabia
Tue 1 June 2010, 01:05 am GMT +0200
Onların Dinine Uymadıkça
Allâh Teâlâ buyuruyor:
«Yâhûdiler ve Hıristiyanlar, Sen onların dinine tamamen uyuncaya kadar asla senden râzı olmayacaklardır. De ki: Allah'ın gösterdiği yol yok mu, işte doğru yolun tâ kendisidir o. Eğer, vahiy ile sana gelen bunca ilimden sonra onların hevâ ve heveslerine uyacak olursan and olsun Allah tarafından senin için ne bir dost, ne de bir yardımcı bulursun.
Biz kendilerine kitab verip de onu okunması gerekdiği şekilde okuyanlar ona îman edenlerin tâ kendileridir. Kim ona küfür ederse onlar da maddî ve mâ'nevî en büyük zarara uğrayanların tâ kendileridir.
Ey İsrâîl Oğulları! Size ihsan etdiğim bunca ni'metimi ve sizi bir zaman için âlemlere tafdîl etdiğimi (tekrar) hatırlayın!
Ve artık o günden korkun ve sakının ki, hiç bir kimse, kimse nâmına bir şey ödeyemez, kimseden bedel kabul olunmaz. Kimseye de şefaat bir fâide vermez. Ve onlara başka herhangi bir yardım da edilmez.» (Bakara sûresi: 120-123)
* * *
Cenâb-ı Hak Yaûdilerin kıblenin tahviline karşı vuku' bulan i'tiraz ve muhalfetlerini beyândan sonra buyuruyor ki:
«Artık sana bu hususda ittiba' edeceğin bir bilgi geldikden sonra onların meyillerine; yollarına uyarsan sana Allah tarafından bir dost da bir yardımcı da yoktur.»
Bir mü'min, ehl-i hevâ ve ehl-i bid'atın türlü tezvîrat ile dolu yollarına tâbî olmaz ve öyle kimselerle arkadaşlık kurmaz, onların sözlerine ve fiillerine iştirak etmez. Nitekim hadîs-i şerîfde:
«– Kim bir kavmin amellerine tâbî olursa onların zümresi içinde haşrolunur» yani onların cemaatına dahil kabul edilir ve kıyâmet gününde onların amellerinden de mes'ul tutulur. Kendisi onların amellerini işlememiş olsa bile. Çünkü hâliyle onların amellerine rızâ göstermekle onlara iştirâk etmişdir.
Mühim hususlardandır ki insan bazen bir öldürme (katl), bir zinâ işine hiç müdahale etmemiş, hiç yaklaşmamış olmasına rağmen günâhına iştirak eder. Bu kendisi yapmamakla berâber o işin fâilinden memnun ve o işin yapılmasından mesrur olmasından dolayıdır. Nitekim hadîs-i şerîfde:
«Kim bir ma'sıyeti müşâhede eder de ondan tiksinerek ne olurdu bu iş olmasa idi derse kendisi orada yokmuş gibi muâmele görür. Bir ma'sıyetin vuku'u esnâsında orada olmayarak vuku'undan sonra gıyaben memnun olan kimse de o ma'sıyete iştirak etmiş gibidir.»
Bir zarûrete mebni ma'sıyet meclisinde bulunmak yahud elinde olmayarak bir ma'sıyet meclisiyle karşı karşıya gelmek kalben bir meyil olmadığı müddetce memnu' değildir. Ancak işini sür'atle görüp oradan sür'atle uzaklaşmalıdır.
Bir ma'sıyet meclisinde oraya meyil ederek bulunmak ise şer'an memnu'dur. Selef-i salihîn ma'sıyet meclislerinde bulunmakdan sakınırlar, bid'at ve dalalet ehlinden uzak dururlardı.
Rivâyet olunur ki Abdullah ibn-i Mübârek'i vefâtından sonra birisi rü'yasında gördü. Kendisine:
– Rabbin sana nasıl muâmele etdi? diye sordu. İbn-i Mübârek dedi ki:
– Bir bid'atciye yumuşak bakdığım için beni otuz sene bekletdi ve dedi ki: "Sen benim dinîmin düşmanını düşman edinmedin." Hal böyle olunca işini gördükden sonra zâlimlerle uzun uzadıya oturmak nice olur. Ki âyet-i celîlede:
«Maslahatı görüşdükten sonra artık zâlimler güruhu ile hiç oturma, (hemen kalk!)» buyurmuşdur.
Halkın fesâda, ümmetin ihtilâfa düşdüğü bir zamanda Seyyidü'l-enbiyâ -sallallahu aleyhi ve sellem-'in sünnetine sarılana hadîs-i şerîfde beyân olunduğu vechile yüz şehîd sevâbı vardır. Yine hadîs-i şerîfde buyurulmuşdur ki:
– «İnsanlar üzerine bir zaman gelecek ki sünnetim eskitilir, bid'atler yenilenir, Kim böyle bir günde sünnetime ittiba' ederse garîb kalır ve yalnız kalır. İnsanların düşdüğü bid'ate tâbî olursa en az elli veya daha fazla arkadaş bulur. Böyle bir arkadaşlığın te'siri ise büyükdür.» Yani insanı kısa zamanda dalâlete düşürür.
Alıntı
Allâh Teâlâ buyuruyor:
«Yâhûdiler ve Hıristiyanlar, Sen onların dinine tamamen uyuncaya kadar asla senden râzı olmayacaklardır. De ki: Allah'ın gösterdiği yol yok mu, işte doğru yolun tâ kendisidir o. Eğer, vahiy ile sana gelen bunca ilimden sonra onların hevâ ve heveslerine uyacak olursan and olsun Allah tarafından senin için ne bir dost, ne de bir yardımcı bulursun.
Biz kendilerine kitab verip de onu okunması gerekdiği şekilde okuyanlar ona îman edenlerin tâ kendileridir. Kim ona küfür ederse onlar da maddî ve mâ'nevî en büyük zarara uğrayanların tâ kendileridir.
Ey İsrâîl Oğulları! Size ihsan etdiğim bunca ni'metimi ve sizi bir zaman için âlemlere tafdîl etdiğimi (tekrar) hatırlayın!
Ve artık o günden korkun ve sakının ki, hiç bir kimse, kimse nâmına bir şey ödeyemez, kimseden bedel kabul olunmaz. Kimseye de şefaat bir fâide vermez. Ve onlara başka herhangi bir yardım da edilmez.» (Bakara sûresi: 120-123)
* * *
Cenâb-ı Hak Yaûdilerin kıblenin tahviline karşı vuku' bulan i'tiraz ve muhalfetlerini beyândan sonra buyuruyor ki:
«Artık sana bu hususda ittiba' edeceğin bir bilgi geldikden sonra onların meyillerine; yollarına uyarsan sana Allah tarafından bir dost da bir yardımcı da yoktur.»
Bir mü'min, ehl-i hevâ ve ehl-i bid'atın türlü tezvîrat ile dolu yollarına tâbî olmaz ve öyle kimselerle arkadaşlık kurmaz, onların sözlerine ve fiillerine iştirak etmez. Nitekim hadîs-i şerîfde:
«– Kim bir kavmin amellerine tâbî olursa onların zümresi içinde haşrolunur» yani onların cemaatına dahil kabul edilir ve kıyâmet gününde onların amellerinden de mes'ul tutulur. Kendisi onların amellerini işlememiş olsa bile. Çünkü hâliyle onların amellerine rızâ göstermekle onlara iştirâk etmişdir.
Mühim hususlardandır ki insan bazen bir öldürme (katl), bir zinâ işine hiç müdahale etmemiş, hiç yaklaşmamış olmasına rağmen günâhına iştirak eder. Bu kendisi yapmamakla berâber o işin fâilinden memnun ve o işin yapılmasından mesrur olmasından dolayıdır. Nitekim hadîs-i şerîfde:
«Kim bir ma'sıyeti müşâhede eder de ondan tiksinerek ne olurdu bu iş olmasa idi derse kendisi orada yokmuş gibi muâmele görür. Bir ma'sıyetin vuku'u esnâsında orada olmayarak vuku'undan sonra gıyaben memnun olan kimse de o ma'sıyete iştirak etmiş gibidir.»
Bir zarûrete mebni ma'sıyet meclisinde bulunmak yahud elinde olmayarak bir ma'sıyet meclisiyle karşı karşıya gelmek kalben bir meyil olmadığı müddetce memnu' değildir. Ancak işini sür'atle görüp oradan sür'atle uzaklaşmalıdır.
Bir ma'sıyet meclisinde oraya meyil ederek bulunmak ise şer'an memnu'dur. Selef-i salihîn ma'sıyet meclislerinde bulunmakdan sakınırlar, bid'at ve dalalet ehlinden uzak dururlardı.
Rivâyet olunur ki Abdullah ibn-i Mübârek'i vefâtından sonra birisi rü'yasında gördü. Kendisine:
– Rabbin sana nasıl muâmele etdi? diye sordu. İbn-i Mübârek dedi ki:
– Bir bid'atciye yumuşak bakdığım için beni otuz sene bekletdi ve dedi ki: "Sen benim dinîmin düşmanını düşman edinmedin." Hal böyle olunca işini gördükden sonra zâlimlerle uzun uzadıya oturmak nice olur. Ki âyet-i celîlede:
«Maslahatı görüşdükten sonra artık zâlimler güruhu ile hiç oturma, (hemen kalk!)» buyurmuşdur.
Halkın fesâda, ümmetin ihtilâfa düşdüğü bir zamanda Seyyidü'l-enbiyâ -sallallahu aleyhi ve sellem-'in sünnetine sarılana hadîs-i şerîfde beyân olunduğu vechile yüz şehîd sevâbı vardır. Yine hadîs-i şerîfde buyurulmuşdur ki:
– «İnsanlar üzerine bir zaman gelecek ki sünnetim eskitilir, bid'atler yenilenir, Kim böyle bir günde sünnetime ittiba' ederse garîb kalır ve yalnız kalır. İnsanların düşdüğü bid'ate tâbî olursa en az elli veya daha fazla arkadaş bulur. Böyle bir arkadaşlığın te'siri ise büyükdür.» Yani insanı kısa zamanda dalâlete düşürür.
Alıntı