sumeyye
Sat 24 July 2010, 03:10 pm GMT +0200
“Önce nefsini temizle!”
Azîz Mahmûd Hüdâyî hazretleri devrinde bir kimsede “Kimyâ ilmi”ne karşı bir
merak uyanır
“Bunu kimden öğrenebilirim?” diye düşünürken, “Azîz Mahmûd Hüdâyî”
hazretlerini tavsiye ederler kendisine
Bunu duyunca, koşar hemen bu zata
- Efendim, bana kimyâ ilmini öğretir misiniz?
O esnada, bir asmanın altında oturmaktadır mübarek
- Olur, öğretirim, buyurur
Ve altında oturduğu asmadan bir yaprak koparıp, üzerine bazı dualar okur
Adam, gözünü ayırmaz bu veliden
Maksadı, püf noktasını öğrenmektir bu işin
Pürdikkat izler ne yaptığını
Ne okuduğuna kulak verir
Ve biraz sonra hayretle görür asma yaprağının “Altın”a döndüğünü
İyi ama duayı tam ezberleyememiştir
Rica eder:
- O duayı bir daha tekrar eder misiniz?
Mübarek;
- Peki, der Tekrar eder
Bir daha, bir daha Nihayet ezberler
- Tamam, der Ben de bu duayı okur, yaprağı altın yapabilirim artık
Asmadan bir yaprak koparıp, okur üzerine o duayı
Ve bekler heyecanla yaprağın “Altın” olmasını
Ama heyhaat! Yaprak, yine yapraktır
Üzülür, canı sıkılır Bir yaprak daha koparır
Okur duayı, netice değişmez
Bir daha tekrar eder Yine olmaz
Ne kadar uğraşsa da yaprağı altın yapamaz bir türlü
Mahcup olur, utanır
- Efendim, ben de aynı duayı okudum, der Neden olmuyor acaba?
Büyük velî;
- Yüz defa da okusan, olmaz, buyurur
- Neden hocam?
- Dua, aynı dua Ama ağız, aynı ağız değil
- Anlamadım Nasıl yani?
- Önce nefsini temizlemelisin evlâdım Nefsi “Kimya” etmeden bu ilme
kavuşulmaz
Ve ekler:
- Nefis “Altın” olmadan, bu yaprak “Altın” olmaz!
ALINTI