merziye
Sun 22 November 2009, 08:04 pm GMT +0200
Cok fakir giyimli bir kadın yüzünde derin bir hüzünle manava girer. Dükkan sahibine mahçup bir şekilde yaklaşır. Kocasının çok hasta olduğunu, çalışamadığını, yedi çocuğu ile birlikte aç kaldıklarını ve yiyeceğe ihtiyaçları olduğunu söyler manav ona ters bir şekilde bakarak derhal dükkanını terk etmesini ister. Kadın ailesinin ihtiyaçlarını düşünerek, “lütfen efendim” der, “paramız olur olmaz getirip borcumu ödeyeceğim.” Manav veresiye mal veremeyeceğini, çünkü eski bir müşterisi olmadığını ve kendisinde bir hesabının bulunmadığını söyler. O sırada dükkandaki bir müşteri ikisinin arasındaki bu konuşmayı dinlemektedir. Kadının anlattıklarından etkilenen adam manava yaklaşır ve ben o kadının almak istediklerine kefilim der. Ailesinin ihtiyacı olan şeyleri ona ver. Bunun üzerine manav çok isteksiz bir şekilde kadına döner ve “Bir alışveriş listen var mıydı?” diye sorar. Kadın “Evet efendim” der. “Tamam” der manav. “Şimdi onu terazinin şu kefesine koy, onun ağırlığınca diğer kefeye istediklerinden koyacağım!” diye de ekler alaycı bir tavırla. kadın bir an duraksar, sonra başını önüne eğer ve çantasını açarak üzerine bir şeyler karalanmış bir kağıt parçasını çıkartır ve manavın gösterdiği kefeye bırakırken başı hâlâ öne eğiktir. Manav terazinin diğer kefesini doldurmaya başlar. Ancak olanlar karşısında gözleri hayretle büyümüştür. Manav müşteriye dönerek, kısık bir sesle, “İnanamıyorum” der. Gerçekten de inanılacak gibi değildir. Manav kefeye birçok şey doldurmuştur; ama nafile, diğer kefeyi yerinden bile kıpırdatamamaktadır. Terazinin kefesi artık üzerindekileri almayacak kadar dolduğunda çaresiz hepsini bir torbaya doldurarak kadına verir.
Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler çiziktirilmiş kağıdı eline alır ve okur. Bir de bakar ki kağıt, alışveriş listesi değildir, sadece bir dua yazılıdır üzerinde:
“ALLAH’ım! Neye ihtiyacım olduğunu Sen biliyorsun, kendimi senin ellerine teslim ediyorum.”
Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür. kadın kendisine teşekkür ederek dükkandan ayrılır. Müşteri manavın eline bir banknot verip tutuştururken, “Her kuruşuna değdi.” der. Daha sonra manav terazisinin kefelerinin kırılmış olduğunu görür. Bu nedenle duanın ne kadar ağır çektiğini ALLAH’tan başka kimse bilemez.
Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler çiziktirilmiş kağıdı eline alır ve okur. Bir de bakar ki kağıt, alışveriş listesi değildir, sadece bir dua yazılıdır üzerinde:
“ALLAH’ım! Neye ihtiyacım olduğunu Sen biliyorsun, kendimi senin ellerine teslim ediyorum.”
Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür. kadın kendisine teşekkür ederek dükkandan ayrılır. Müşteri manavın eline bir banknot verip tutuştururken, “Her kuruşuna değdi.” der. Daha sonra manav terazisinin kefelerinin kırılmış olduğunu görür. Bu nedenle duanın ne kadar ağır çektiğini ALLAH’tan başka kimse bilemez.