ezelinur
Fri 14 January 2011, 07:43 pm GMT +0200
Oku Hâfız!
Ya-Sin…
Yüreğim titriyor
Takatim kalmadı bu aşkı taşımaya
Ne Leyla vü Mecnun,
Ne Romeo and Juliette
“Batan şeyleri sevmem ben”
Adım: İbrahim
Nemrud’un kartalları yüreğimin peşinde
Asiye’yim asi’ye ikna odalarında,
İmrü’l Kays’ın kadınları utandırıyor beni
Bir miraç gecesi Muhammed’e tutunmak,
Kaçmak geliyor içimden, bitirmek serüveni,
Bitirmek komedyayı,
Dante’ye inat
Bugün daha bir deliyim
Bugün daha bir yalnız
Bir şeyler söyle susma!
Bir şeyler oku Hafız!
Kabil’in Habil’e attığı taşı anlat
Yakub’un Yusuf için döktüğü yaşı anlat
Musa’nın asasını, melikenin tahtını,
Tufan günü yaşanan, o pürtelâşı anlatEr-Rahman…
Her an,
Tükeniyorum Hafız!
Buram buram toprak kokuyor odam
Ölüme hazır mıyım?
Bilemiyorum, yalnız…
Bir şey var yüreğimi gün be gün kundaklayan
Kaçıp kaybolmakla kalıp susmak arasında
Kıstırıldım şuracıkta, bütün gençliğim talan
Fişlenmişim bir vakit namazı sonrasında
Her yanım sobelenmiş çağdaşlar tarafından
Bıraktı mı beni ahhh! Bırakmaz bildiğim gerçek
Eyyub’un sabrı nerde kurtlar beni bitirecek
Nerde benim cennet aşkım; cehennem korkum heyhaaaat!
Korku ümit arasında nasıl yaşanırdı hayat?
Oku hafız! Bileyim evrensel yazgımızı
Oku ki bir Meryem zuhur etsin kalbimde
Şuara sussun… İkiye bölünsün ay…
Ve büyük göç başlasın medeniyet şehrine
Ha-Mim…
Bilirim…
Dinim dinlerin garibi
Sımsıkı sarılmak gerek Allah’ın ipine
Gözyaşıyla abdestini tazeleyen derviş gibi,
Uyandım ve kulak verdim biricik sahibime
Mürteci olduğumun kapı gibi belgesi
Secdeye varmış dizlerimin üzerindeki nasır
Budur…
Budur, koskoca devletimin kaygısı
Bu kafa hangi kafa; bu asır hangi asır
Bilimin adamları, bir apolet umuduyla
İyiliğimi istiyorlar
Vermem, vermeyeceğim!
Çoğaldıkça zayıflıyor putların gürültüsü,
Çiğnetir miyim tanklara kalbimdeki Kudüs’ü…
Gökyüzü kimlerin malıdır artık böyle?
Süleyman Nebi mührü bak kimlerin elinde
Dalkavuk aydınlarım, olabildiğince pişkin
Mehdilerim kayıp, cemaatlerim şaşkın
Haykır Hafız! Kudursun, kinlerinden yoldaşlar
Benim başım olamaz, bu denli kokmuş başlar
Yunus’u sahillere taşıyan Yunus kadar
Gözü tok bir hamalım, sadık ve itaatkâr
Elif-Lam-Mim…
Duyabilseydim,
Davud’un sesinde yayılan sırrı,
Belki daha iyi anlardım filozoftan
İlahi söze sadık babayı ve oğlu
Mesken tutardım kendime Zekeriya’nın
Cennet bahçesi diye sığındığı kovuğu
Farkı yok Medyen’den, Ad’dan, Semud’dan
Gayrı iflah olmaz bir isyankârım kavmime
Alber Camus’den çok Ashab-ı Kehf’e yakın
Bedir’e, Uhud’a, Hendek’e yakın
Dünyayı kıran bu
Savaşlardan çok
Hıncım, aşkım, kaygılarım beni tutası değil
Sabır telkin ediyor, sabır taşı kardeşlerim,
Geceyle karanlığın farkının idrakinde
Birer yarasa hepsi ve yakalarında gül…
Öylece durma Hafız! Çağır ebabilleri,
Ruhumu çiğnemeden Ebrehe’nin filleri
Zeytin dalını kargalar, baykuşlara uzattı
Beni de örümceğin sadakati kuşattı..