sidretül münteha
Sat 2 October 2010, 07:06 pm GMT +0200
O BENİM CANIMIN YARISI
Yaşamak; bazen ağlamak, bazen gülmektir.
En mutsuz anında yaşlar süzülürken gözlerinden, tutunu verir sana.
Güneşin olur, karanlıkları deler geçersin. Yada gülerken attığın kahkahalarla yüzünde açan çiçekleri birisiyle paylaşmak yada göstermek istediğin....
Belki çok yakınında, belki de çok uzağında ama yüreğin kadar yakındır sana ..
Çoğu kez yalnızsındır binlerce insanın içinde.
Sahte gülüşlere, sahte karşılık verirsin. İlişkiler,yanında iyi olduğunu söyleyip , arkandan konuşan insanlarla doludur;boğulur , tıkanırsın ..
Hani bazen anlamsız gelir yaşamak.
Bir film gibi geçer gözünün önünden hayatın. Takılır gözlerin.
Sevgi; sevgiye takılır.
Birden canlanırsın ,güç alırsın. Her şeye meydan okur, kafa tutarsın. Yüreğindeki kış , ilkbahar oluverir.
Yanında yüksek sesle düşündüğün , sırlarının ortağı. Kimi zaman kırdığın, kimi zaman gönlünü aldığın olur. Zaman geçer .
Araya ;yollar, yıllar, mevsimler. Ama hep taptaze ,içini ısıtan anılar. Hatırlayınca için bir hoş olur ,gülersin... Buz üzerine yazılı değildir bu ,onun gibi eriyip ,kaybolup gitmez ,onunla paylaştıkların.
Bilirsin , ve “O BENİM CANIMIN YARISI , CAN DOSTUM” dersin
ALINTI