ehlidunya
Thu 10 November 2011, 04:31 pm GMT +0200
Nur bağının fidanları
Hazret-i Üstad’ın evleri olarak da rahatlıkla değerlendirilen Medrese-i Nuriyelerin önemli bir hususiyeti de Risâle-i Nur’ların eğitim yerleri olmasıdır.
Üstad Hazretleri bu Nur’lu mekânlara oldukça mühim alâkadarlık duymuş, her yerde açılmasını teşvik etmiştir.
Ayrıca Risâle-i Nur’un ehemmiyetine binaen, medreselerin bu meyandaki yerini çokça ifade eder ve der ki:
Buralarda ‘Risâle-i Nur’u okumak veya dinlemek veya yazmak suretiyle bir miktar meşgul olsalar, hakikî ilim talebeleri gibi onların maişetlerini temin hususundaki adi muameleleri de bir nevi ibadet hükmüne geçebilir’’ (a.g.e. 112)
Medresenin mutfağındaki manevî zenginliğin haddini tam mânâsıyla tesbit elbette mümkün değildir.
Kur’ân hakikatleri okunduğu ve tefekkür edildiği bu aziz mekânların manevî mutfağının bir özelliği daha var ki, özellikler içinde nice güzellikleri netice veren Nur bağının güllerini veya fidanlarını oralarda yetiştirmiş olmasıdır.
Geçmişte bu Nur’lu mekânlarda Nur bağında bir fidan olma hasret ve iştiyakiyle mutfağında bulunmanın haz ve saadetini halen bütün benliğimde şerefle solurum.
Nur kudsî hizmeti içinde bu manayı soluyan her Nur yüzlü simanın bu mutfakta nasibini almasını bütün kalbimle tavsiye ettiğimi belirtmiş olayım.
Nur bağına taptaze fidanlar yetiştirmenin Nur’lu mekânları olan bu nezih ve tertemiz ortamların varlığı insanlığın şeref mekânlarıdır.
Nur mutfağında yetişen nice Nur yüzlü simaların iman, ahlâk ve sair üstün hususiyetlere sahip olmanın yeridirler bu mekânlar.
Nur bağına yetiştirdiği fidanlar bu ülkenin medar-ı iftiharı simaları olarak cemiyete örnek teşkil eden şahsiyetler olarak yetişmelerinden de asla şüphe götürmeyen hususlar olarak bilinmeli ve değerlendirilmelidirler.
Medresenin mutfağında yetişmeyi kabullenerek kudsî Nur hizmeti içinde her birisi birer birer Nur kahramanı olarak yetişen pırıl pırıl genç fidanların yüzleri gibi kalplerinin de gülmelerindeki asıl mana bu mübarek yerlerin onlara kazandırdıkları hususiyetlerden ileri gelmektedir.
Bu son derece ulvî maksatlara matuf mevcut Nur mekânlarının mutfağında bulaşıkları yıkamak için çağrılan oğluma ‘Baba Medresenin mutfağında arkadaşlar bulaşıkları yıkamak için çağırıyorlar’ diyerek fikrime müracaat eden oğluma, ‘oğlum hiç vakit kaybetmeden hemen git. Bu senin için güzel bir vazifedir.’ demekle göğsümün kabardığını da ifade etmiş olayım..
Medresenin Mutfağında yetişen Nur bağının fidanlarına selâm olsun.
Mustafa ÖZTÜRKÇÜ
Hazret-i Üstad’ın evleri olarak da rahatlıkla değerlendirilen Medrese-i Nuriyelerin önemli bir hususiyeti de Risâle-i Nur’ların eğitim yerleri olmasıdır.
Üstad Hazretleri bu Nur’lu mekânlara oldukça mühim alâkadarlık duymuş, her yerde açılmasını teşvik etmiştir.
Ayrıca Risâle-i Nur’un ehemmiyetine binaen, medreselerin bu meyandaki yerini çokça ifade eder ve der ki:
Buralarda ‘Risâle-i Nur’u okumak veya dinlemek veya yazmak suretiyle bir miktar meşgul olsalar, hakikî ilim talebeleri gibi onların maişetlerini temin hususundaki adi muameleleri de bir nevi ibadet hükmüne geçebilir’’ (a.g.e. 112)
Medresenin mutfağındaki manevî zenginliğin haddini tam mânâsıyla tesbit elbette mümkün değildir.
Kur’ân hakikatleri okunduğu ve tefekkür edildiği bu aziz mekânların manevî mutfağının bir özelliği daha var ki, özellikler içinde nice güzellikleri netice veren Nur bağının güllerini veya fidanlarını oralarda yetiştirmiş olmasıdır.
Geçmişte bu Nur’lu mekânlarda Nur bağında bir fidan olma hasret ve iştiyakiyle mutfağında bulunmanın haz ve saadetini halen bütün benliğimde şerefle solurum.
Nur kudsî hizmeti içinde bu manayı soluyan her Nur yüzlü simanın bu mutfakta nasibini almasını bütün kalbimle tavsiye ettiğimi belirtmiş olayım.
Nur bağına taptaze fidanlar yetiştirmenin Nur’lu mekânları olan bu nezih ve tertemiz ortamların varlığı insanlığın şeref mekânlarıdır.
Nur mutfağında yetişen nice Nur yüzlü simaların iman, ahlâk ve sair üstün hususiyetlere sahip olmanın yeridirler bu mekânlar.
Nur bağına yetiştirdiği fidanlar bu ülkenin medar-ı iftiharı simaları olarak cemiyete örnek teşkil eden şahsiyetler olarak yetişmelerinden de asla şüphe götürmeyen hususlar olarak bilinmeli ve değerlendirilmelidirler.
Medresenin mutfağında yetişmeyi kabullenerek kudsî Nur hizmeti içinde her birisi birer birer Nur kahramanı olarak yetişen pırıl pırıl genç fidanların yüzleri gibi kalplerinin de gülmelerindeki asıl mana bu mübarek yerlerin onlara kazandırdıkları hususiyetlerden ileri gelmektedir.
Bu son derece ulvî maksatlara matuf mevcut Nur mekânlarının mutfağında bulaşıkları yıkamak için çağrılan oğluma ‘Baba Medresenin mutfağında arkadaşlar bulaşıkları yıkamak için çağırıyorlar’ diyerek fikrime müracaat eden oğluma, ‘oğlum hiç vakit kaybetmeden hemen git. Bu senin için güzel bir vazifedir.’ demekle göğsümün kabardığını da ifade etmiş olayım..
Medresenin Mutfağında yetişen Nur bağının fidanlarına selâm olsun.
Mustafa ÖZTÜRKÇÜ