sumeyye
Wed 27 January 2010, 02:57 pm GMT +0200
Müşriklerin Tavaf Sırasında Peygamberimiz (a.s.)a Laf Atmaları ve Saldırmaları
1- Bir gün Kureyş eşrafı Kâbe´nin Hicr diye anılan yerinde toplanarak Peygamberimiz (a.s.)ı konuşmaya başladılar:
"Bizim, bu adamın işinde sabrettiğimiz kadar, hiçbir şeye sabrettiğimizi görmedik!
O, akıllarımızı akılsızlık saydı. Baba ve atalarımıza dil uzattı. Dinimizi yerdi. Topluluğumuzu bölüp dağıttı. İlahlarımıza hakaret etti.
Biz onun yapmış olduğu bu kadar ağır şeylere hep katlandık durduk" dediler.
Onlar böyle konuştukları sırada idi ki, Peygamberimiz (a.s.) göründü, yürüyerek geldi.
Hacerü´l-Esved´i istilam ettikten sonra, Kabe´yi tavaf ederken, yanlarından geçti.
Yanlarından geçerken, Peygamberimiz (a.s.)a laf attılar.
Müşriklerin bu hareketine Peygamberimiz (a.s.)ın kızdığı, yüzünden belli olmakta idi.
Peygamberimiz (a.s.) Kabe´yi tavafa devam etti.
İkinci kere, yanlarından geçtiği sırada, onlar yine aynı şekilde laf attılar.
Onların bu hareketine Peygamberimiz (a.s.)ın kızdığı, yüzünden belli olmakta idi.
Peygamberimiz (a.s.)ın üçüncü geçişinde, onlar yine önceki gibi laf attılar.
Bunun üzerine Peygamberimiz (a.s.) durdu, sonra da:
"Ey Kureyş cemaatı! İşitiyor musunuz? Varlığım Kudret Elinde bulunan (Allah)´a yemin ederim ki, hakkınızda telakki eylediğim helak haberiyle geldim!" buyurunca, onlar tutulakaldılar, başlarına kuş kon muş gibi başlarını önlerine eğip, kımıldamadılar.
Hatta, bundan önce Peygamberimiz (a.s.)a karşı onların en şiddetli davrananı (Ebu Cehil) bile, bulabildiği en güzel, en yumuşak sözleri kullandı da:
"Ey Kasım´ın babası! Geç git, doğru yolda olduğun halde git! Vallahi, sen cahil bir kişi değilsin!" dedi.
Bunun üzerine, Peygamberimiz (a.s.) onların yanından ayrıldı.
Ertesi günü, Kureyş müşrikleri yine Hicr´de toplandılar. Birbirlerine:
"Onun size yaptıklarını ve hakkında size anlatılanları anıp duruyorsunuz. Fakat, o karşınıza dikil erek hoşlanmadığınız şeyleri size tekrarladığı zaman kendisini serbest bırakıyorsunuz!" dediler.
Onların böyle konuştukları sırada, Peygamberimiz (a.s.) çıkageldi.
Hemen, oldukları yerden sıçrayıp Peygamberimiz (a.s.)ın çevresi sardılar. İlahları ve dinleri hakkındaki sözlerini anarak, Peygamberimiz (a.s.) a:
"Şöyle şöyle söyleyen sen misin?" dediler.
Peygamberimiz (a.s.):
"Evet! Bunları söyleyen benim" buyurunca, içlerinden birisi Peygamberimiz (a.s.)ın yakası na yapıştı.
Hz. Ebu Bekir hemen kalkıp Peygamberimiz (a.s.)ın önünde durdu ve ağlayarak,[364] "Yazıklar olsun size![365] Siz bir adamı ´Rabbim Allah1 diyor diye öldürecek misiniz?" deyince, Peygamberimizin üzerinden ayrıldılar.[366]
Müşrikler, Hz. Ebu Bekir´i de, o gün başının sık ve uzun saçından ve sakalından çekerek yaraladılar.[367]
[364] İbn İ shak, İbn Hişam, Sîre, c. 1, s. 309-31 0, fihm ed b. Han bel, Müsned, c. 2, s. 218, Taberî, Târih, c. 2, s. 223, Beyhakî,Delâil, c. 2, s. 275-276, Ebu´l-Ferec İbn Cevzî, el-Vefâ, c. 1, s. 187-188, Zehebî, Târîhu´l-İslâm, s. 164-165, Ebu´l-Fidâ, el-Bidâyeve´n-nihâye, c. 3, s. 46, Heysemî, Mecmau´z-zevâid, c. 6, s. 15-16, Halebî, İnsânu´l-uyûn, c. 1 , s. 423.
[365] Taberî, Târih, c. 2, s. 223, Beyhakî, Delâilü´n-nübüvve, c. 2, s. 276.
[366] İbn İshak, İbn Hişam, c. 1 , s. 310, Ahmed b. Hanbel, c. 2, s. 218, Taberî, c. 2, s. 223, Beyhakî, c. 2, s. 276, Ebu´l-Ferec,d ,s.188, Zehebî, s. 165, Ebu´l-Fidâ, c. 3, s. 46, Halebî, c. 1, s. 473.
[367] İbn İshak, İbn Hişam, c. 1, s. 310, Zehebî, Târıhu´l-İslâm, s. 165,
M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 1/350-352.