reyyan
Thu 2 September 2010, 01:31 am GMT +0200
İlahiyatçı Cahit Terzioğlu, Müslümanların Peygamber Efendimiz'in (sas) sünneti etrafında birlik olması gerektiğini ifade etti.
Terzioğlu, "İnananlar olarak birbirlerinin dert ve sıkıntılarını hissedip yardımına koşan bir vücudun azaları haline gelmemiz için Allah Resulü'nün yaptığı tavsiyelere ihtiyacımız var." dedi. "Allah dilimizden salavatı, gönlümüzden O'nun yâd-ı cemilini eksik etmesin." diyen Terzioğlu, şunları söyledi: ''Hatırlamak için unutmak gerekir. Allah O'nu bize unutturmasın. İçinde bulunduğumuz çevre hep O'nu hatırlatsın.''
Bir gün karşınıza Peygamberimiz çıkıverse ilk O'na ne söylemek isterdiniz?
Değil Efendiler Efendisi (sas) O'nun vârislerinden birisini ziyaret ettiğimde bile o huzurun gerek mehabetinden gerekse edebinden bir şey konuşamam, pot kırmaktan korkarım. O (sas) bir kerecik rüyamda bile teşrif buyursa kendimi dünyanın en bahtiyar insanlarından biri addederdim. Muhal farz bu dediğiniz gerçekleşecek olsaydı belki biraz cesaretimi toplayarak, "Ya Resulallah, onca günahıma, bunca liyakatsizliğime ve vefasızlığıma rağmen beni de ümmetinden sayar mısın? Ben Senin hayatında beni ümide sevk edecek onca lütuf ve kerem örneği biliyorum." der, sonra da ağlardım. Herhalde başka bir şey demeye takat getiremez, onun lütuf tesellisini hissetmeden de gözyaşlarımı dindiremezdim.
Hangi anında yanında olmak isterdiniz?
Her zaman O'nunla (sas) beraber olmak isterdim. Hassaten en sıkıntılı zamanlarında. Boğmaya kalktıklarında Ebu Bekir olmayı, Taif'te mübarek vücuduna taşlar atılırken Zeydleşebilmeyi, hicrete çıkarken yatağına yatarken bir Ali olabilmeyi, Uhud'da ona sallanan kılıçlar karşısında Mus'ablaşabilmeyi, atılan oklara karşı Talhavari bir yiğitlik gösterebilmeyi çok arzu ederdim.
O'nu hatırlama adına ne yapıyorsunuz?
Hatırlamak için unutmak gerekir. Allah O'nu bize unutturmasın. İçinde bulunduğum ortam arkadaş çevrem, liyakatimin fevkinde meşgul olduğum hizmetler onu sürekli zihnimde taze kılıyor. O'nu unutmaktansa ölmeyi tercih ederim. Allah, dilimizden salavatı, gönlümüzden O'nun yâd-ı cemilini eksik etmesin. Davasına hizmet etmeden hiçbir günüm geçmesin. Rabb'imden dileğim budur.
Hangi sünnete uymanın sizi O'na yaklaştırdığını düşünüyorsunuz?
Bizim için O'nun bütün sünnetleri çok önemli; ama O'nun temsil buutlu tebliğ hayatı her şeyden daha da önemli. Hayatına adadığı davasına hizmet etme, iman ve Kur'an'ın hadimi olabilme gayretlerinin bizi O'na yaklaştırma adına atılan en çaplı adım olacağına inanıyorum.
Sahabelerden en fazla kimi kendinize yakın hissediyorsunuz, neden?
Efendimiz'in (sas) mübarek beyanıyla ashab-ı kiramın her birisi bizim için birer yıldız gibidir. Hangisini kendimize rehber edinirsek istikamet üzere oluruz. Onlar arasında ayrım yapmak çok zor. Ancak ille de bir iki isim vermek gerekirse benim semamda o yıldızlardan Hz. Hamza ve Hz. Ali'yi (ra) kendime daha yakın hissediyorum. Birisi Bedr'in ve Uhud'un kahramanı, şehitlerin seyyidi. Diğeri de Efendiler Efendisi'nin (sas), "Ali gibi yiğit, Zülfikar gibi kılıç yoktur." iltifatının mazharı, cesaret ve kahramanlıkta eşi olamayan, aynı zamanda ilim şehrinin kapısı. Efendimiz (sas) pak ve nurani nesebi kıyamete kadar O'nun sulbünden devam edecek. Rabb'im dünyada daima manevi desteklerini arkamızdan, ahirette de şefaatlerini üzerimizden eksik etmesin.
Bugün sizce Peygamberimiz'in en muhtaç olduğumuz tavsiyeleri hangileri, neden?
Müslümanlar birkaç asırdan bu yana İslami aşk, şevk ve heyecanlarını yitirdiler, dini tebliğ gibi bir dertleri yok. Bugün bir fütüvvet cemaati dünyanın her tarafında temsil keyfiyetli bir tebliğ dirilişini gerçekleştiriyor olsalar da, bu heyecanın umum Müslümanları sarması için hâlâ Efendimiz'in (sas), "Benim adım güneşin doğup battığı her yere ulaşacaktır." mealindeki manevi emrini idrake ihtiyaç var. Bir de Müslümanlar bölük pörçük ve darmadağınık bir görünüm arz ediyor. Kur'an ve sünnet etrafında birlik olmamız, bünyan-ı mersus olmamız ve birbirlerinin dert ve sıkıntılarını hissedip yardımına koşan bir vücudun azaları haline gelmemiz için yaptığı tavsiyelere ihtiyacımız var.
Zaman