sumeyye
Fri 15 January 2010, 10:44 pm GMT +0200
Mûsâ Aleyhisselâmın Şuayb Aleyhisselâma Dâmad Oluşu:
İki kızdan, Mûsâ Aleyhisselâmı, çağıranı Şuayb Aleyhisselâma: "Babacığım! Onu, ücretle çoban tut!
Çünkü, ücretle çalıştırdıklarının en hayırlısı, hiç şüphesiz, o güçlü ve emîn adam dır!" dedi.
Şuayb Aleyhisselâm:
"Haydi, onun cok güçlü olduğunu, kuyunun ağzındaki ağır taşı, kaldırdığını gö rünce, anladın[71]; onun emniyetli olduğunu, sana anlatan şey nedir?" dedi. [72]
Kız:
"Ben, onun önünde yürüyordum...
O, bana, hıyanet etmek istemeyip arkasından yürümemi, emretti." dedi. [73]
Bunun üzerine, Şuayb Aleyhisselâmın, Mûsâ Aleyhisselâma rağbet ve tevec cühü arttı[74]:
"Ben, iki kızımdan birini -sen, bana, sekiz yıl ecîrlık etmek üzre- sana nikâhla-mayı arzu ediyorum.
Eğer, (hizmetini) on (yıl)a tamamlarsan, o da, kendinden. (Bununla beraber) arzu etmem ki, sana, zorluk çektireyim.
İnşâallâh, beni, Sâlihlerden bulacaksın!" dedi.
Mûsâ (Aleyhisselâm):
"O, seninle benim aramdadır.
Bu iki müddetten hangisini ödersem, demek ki, bana karşı, bir husûmet yoktur.
Allah da, şu dediğimizin üstünde bir Vekîl´dir." dedi. [75]
Şuayb Aleyhisselâm[76], kızlarından birine[77], Mûsâ Aleyhisselâmla evlendir mek istediği kızı Safura´ya[78], Mûsâ Aleyhisselâmın, davarları yayarken yarar lanması için[79] bir Asa getirmesini emretti.
Kız da; bir Asa getirdi ki, bu Asa, insan suretine girmiş bir Melek tarafından, Şuayb Aleyhisselâma bir Vedîa, bir emânet olarak tevdi´ edilmiş olup[80] yanın da bulunuyordu. [81]
O zaman, Peygamberlerin Asaları, Şuayb Aleyhisselâmın yanında idi. [82]
Şuavb Aleyhisselâm, kızının Emânet Asayı getirdiğini görünce[83], onu, geri verdi[84] ve başka bir Asa getirmesini, ona emr etti. [85]
Kız, Asaların bulunduğu yere girdi, bir Asa alıp getirdi.
Babası, onu, görünce;
"Hayır! Bundan başkasını, getir!" dedi.
Kız, her defasında, onu, yerine bırakıp başkasını almak istedikçe, hep eline, o Asa, düşüyor, geliyor[86], eline, başkası, düşmüyor, gelmiyordu[87].
Nihayet, Şuayb Aleyhisselâm, o Asa´yı, Mûsâ Aleyhisselâma verdi:
"Al bunu, yanında bulunsun! Yırtıcı hayvanları, kendinden ve koyunlarından men edersin!" dedi. [88]
Mûsâ Aleyhisselâm, onu, eline alarak davarları, yaymağa gitti. [89]
Asa: Avsec ağacındandı. [90]
Asanın baş tarafı, iki çatallı, ucu da, eğri ve kancalı idi. [91]
Şuayb Aleyhisselâm; Asa´yı, Mûsâ Aleyhisselâma verdiği zaman[92], onun, ya nında bir Vedîa, bir Emânet olduğunu düşünerek nadim oldu. [93]
Asayı, Mûsâ Aleyhisselâmdan geri almak için[94] gitti. Ona, kavuşunca[95]:
"Asa´yı, bana geri ver!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"O, benim Asam´dır"[96] diyerek Asayı geri vermeğe yanaşmadı. [97]
En sonunda, kendileriyle karşılaşacak[98], yanlarına gelecek[99] ilk adamı, Ha kem yapmağa ve onun vereceği hükme razı oldular. [100]
O sırada, insan suretine girmiş[101] bir Melek, yürüyerek yanlarına geldi. [102]
"Asa´yı, yere koyunuz! Onu, yerden, kim kaldırabilirse, o, onundur, diye, hü küm verdi.[103]
Mûsâ Aleyhisselâm, Asa´yı, yere koydu. [104]
Şuayb Aleyhisselâm, onu, kaldırmağa güc yetiremedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, Asa´yı, eliyle tutup kaldırdı. [105]
Şuayb Aleyhisselâm, bunu, görünce[106], Asayı, Mûsâ Aleyhisselâma bıraktı. [107]
Mûsâ Aleyhisselâm, Şuayb Aleyhisselâm in yanında, Allâhın dilediği kadar kal dıktan sonra, ayrılmak için, izin istedi. [108]
[71] Taberî-Tarih c.1,s.2O5.
[72] Taberî-Tarih c.1,s.2O5, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.176.
[73] Taberî-Tarih c.1 ,s.2p5.
[74] Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[75] Kasas: 27-28.
[76] Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil C.1.S.177.
[77] Taberî-Tarih c.1,s.2O5.
[78] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[79] Sâlebî-Arais s.175.
[80] Taberî c.1,s.2O5, Sâlebî s.175, İbn.Esîr c.1,s,177.
[81] Sâlebî-Arais s.175.
[82] Şâlebî-Arais s.175.
[83] ibn.Esîr-Kârnil c.1,s.177.
[84] Taberî-Tarih c.1,s.2O5, Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[85] Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[86] Taberî-Tarih c.1,s.2O5, Şâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[87] Taberî-Tarih c.1,s.2O5, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[88] Sâlebî-Arais s.175.
[89] Taberî-Tarih c.1,s.2O5, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[90] Taberi-Tefsirc.20,s.71, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s 177.
[91] Taberi-Tarih c.1,s.2O7, Sâlebî-Arais s.176, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[92] Sâlebî-Araiss.175.
[93] Taberî-Tarih c.1,s.2O5, Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177
[94] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[95] Taberî-Tarih c.1,s.205.
[96] Taberî-Tarih c.1,s.205-206.
[97] Taberî-Tarih c.1,s.2O6, Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[98] Taberî-Tarih c.1, s.206, İbn.Esîr Kâmil c.1, s.177.
[99] Sâlebî-Arais s.175.
[100] Taberî-tarih c.1,s.206, Sâlebî-Arais s.175.
[101] İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[102] Taberî-Tarih c.1,s.2O6, Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177.
[103] Taberî-Tarih c.1,s.206, Sâlebî-Arais s.175
[104] Sâlebî-Arais s.175
[105] Taberî-Tarih c.1,s.2O6, Sâlebî-Arais s.175, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s,177
[106] Sâlebî-Arais s.175
[107] Taberî-Tarih c.1,s.2O6, Sâlebîs.176, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.177
[108] Sâlebî-Arais s.175
M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 2/18-20.