sumeyye
Wed 3 February 2010, 10:40 pm GMT +0200
Medine´de Endişeli ve Korkulu Geceler Geçirilişi
Ashab-ı Kiram´dan Übeyy b. Ka´b derki:
"Resûlullah Aleyhisselam ile ashabı Medine´ye geldikleri ve Ensar tarafından ban ndı rıl di klan zaman, bütün Araplar onları tek yaydan oka tuttular (bütün Arapların düşmanlıklarına hedef oldular).
Silahsız, ne geceleyebilirler, ne de sabahlayabilirlerdi.
Hatta ´Acaba, üzerimize emniyet gelip de silahsız yatıp kalktığımız, Allah korkusundan başka bir korku duymayacağımız günleri görecek miyiz? dedikleri olurdu.
İşte bunun üzerine, Yüce Allah Nur sûresinin, indirdiği 55. âyetinde şöyle buyurdu:
"Allah, içinizden iman edip de güzel güzel amel ve hareketlerde bulunanlara yeminle vaad etti ki: Kendilerinden önce gelenleri nasıl kâfirlerin yerine getirdi, hakim kıldı ise, onlan da yeryüzünde muhakkak müşriklerin yerine geçirip hükümran edecek, onlara kendileri için beğendiği dini (İslâmiyeti) payidar kılacak, onların korkularını üzerlerinden kaldırdıktan sonra, hallerini kesin bir emniyete çevirecektir tâ ki onlar bu güvenlik içinde bana ibadet edeler, bana hiçbir şeyi eş, ortak tutmayalar. Kim bundan sonra nankörlük ederse, artık onlar fâsıkların ta kendisidirler."[248]
Hz. Âişe der ki:
"Resûlullah Aleyhisselam[249] Medine´ye geldiği sıralarda,[250] bir gece uyuyamadı da:
´Keşke ashabımdan yararlı bir zât olsa da, geceleyin (nöbet tutup beni) korusa (beklese)´ buyur-m ustu.
Bu halde iken bir silah hışırtısı işitince, Resûlullah Aleyhisselam:
´Kim o?´ diye sordu.[251]
Gelen zât:
´Ben Sa´d b. Malik![252] Sa´d b. Ebi Vakkas!´[253] dedi.
Resûlullah Aleyhisselam, ona:
´Seni getiren nedir?´ diye sordu.[254]
Sa´d b. Ebi Vakkas:
´İçime Resûlullah Aleyhisselam hakkında bir korku düştü de, onu[255] seni korumaya geldim!´ dedi.[256]
Bunun üzerine, Resûlullah Aleyhisselam ona dua etti, sonra uyudu;[257] uykuya daldı."[258]
Enes b. Malik der ki:
"Resûlullah Aleyhisselam, halkın en cesaretlisi idi.
Medine´de bir feryad, korkulu bir hal oldu mu, Peygamber Aleyhisselam hemen Ebu Talha´nın Mendub diye anılan atını emaneten alıp üzerine atlar, feryadın geldiği yere yetişirdi.
Hiçbir feryad ve imdad sesi duyulmazdı ki, Mendub´un oraya bir deniz gibi, su gibi akıp revan olduğunu görmeyelim!
Halbuki o çok yavaş ve ağır yürüyen bir attı. Hiç de yürügen değildi.
Bir gece, Medineliler bir feryad işitip çok korkmuşlar ve hemen sesin geldiği tarafa doğru gitmişler di.
Resûlullah Aleyhisselam ise, onları geride bırakarak ilerlemiş, sesin geldiği yere yetişmiş, durumu inceleyip dönerken halkla karşılaşmıştı.
Kendisi Ebu Talha´nın atının üzerinde, kılıcı da boynunda asılı bulunuyor ve:
´Korkmayınız! Korkmayınız!´ buyuruyor ve Mendub için de:
´Onu deniz gibi, su gibi akıcı bulduk´ diyordu."[259]
[248] Hâkim, Müstedrek, c. 2, s. 401, Vahidî, E sbâbu´n-nüzül, s. 222, Suyutî, Lübâbu´n-nükûl, s. 163.
[249] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 140-141, Buhârî, Sahih, t 3, s. 222, 223, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizî, Sünen,c. 5, s. 650-651.
[250] Buhâri, Sahih, c. 3, s. 222, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizi, Sünen, c. 5, s. 650-651.
[251] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 141, Buhârî, Sahih, c. 3, s. 222, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 650-651.
[252] Ahmedb. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 141.
[253] Buhâri , Sahih, c. 3, s. 222, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizi, Sünen, c. 5, s. 651.
[254] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 141, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 651.
[255] Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizi, Sünen, c. 5, s. 651.
[256] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 141, Buhârî", Sahih, c. 3, s. 222, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 650-651.
[257] Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875, Tirmizî, Sünen, c. 5, s. 651.
[258] Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 6, s. 141, Müslim, Sahih, c. 4, s. 1875.
[259] İbn Sa´d, Tabakâtü´l-kübrâ, c. 1, s. 373, Ahmed b. Hanbel, Müsned, c. 3, s. 185, Buhârî, Sahih, c. 3, s. 228, Müslim, Sahih, c. 3, s. 1802-1803, Tirmizî, Sünen, c. 4, s. 198-199.
M. Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 3/77-79.