sidretül münteha
Wed 11 May 2011, 04:03 pm GMT +0200
B- Manevi Tercüme:
Asıl dilin kelime düzenine bağlı kalmaksızın ve aslın üslûbuna riâyet etmeksizin bir kelamın metin v.b.inin manasını başka bir dille açıklamaktır.[566]
Bu tercümede temel amaç, Kur'ân-ı Kerim’in yüce manalarını başka bir dile aktarmaktır. Böylelikle Arap olmayanlar da Kur'ân'ın yüce mesajını alma fırsatına sahip olurlar. Tercüme olmazsa başka toplulukları, Kur'ân'ın hidâyetinden haberdar etme imkânı olmaz.
Bu tercümede, tercümenin Kur'ân'ın bütün özelliklerini taşıması kasdedilmiyor.[567] Bu ikinci tercüme ile yapılmak istenen şey, çevirmenin anladığı manaları kendi ifadeleriyle Kur'ân'ın hafızlarını karıştırmaksızın dile getirmesidir.[568]
Bu tür tercümeyi bazı alimler caiz görmemişler.[569] Bazıları da caiz olmasından yana olup, gerekliliğini ifade etmişlerdir.[570]
[566] el-Kettanî, a.g.e., s.313; Şehhate, a.g.e., s. 263.
[567] ez-Zerkanî, II. 29.
[568] A.g.e., I. 31.
[569] Şehhate, a.g.e., s, 280; Mesela Şeyh Osman Abdulkadir es-Safi, tercemeyi şiddetle reddedenlerdir. el-Kur'anu'l-Kerim, Bid'iyetu Tercemeti Elfazıhı...adlı eserini tercemenin caiz olmadığını ispatlamaya tahsis etmiştir. Yazar her türlü tercemeyi reddeder. Bu konuda çok sert ve kesin bir tavır alır. Hiç tolerans tanımaz.
[570] ez-Zerkanî, II, 29-35; İtr, a.g.e., s. 222; el-Akk, a.g.e.,s. 479. Doç. Dr. Halil Çiçek, 20. Asırda Kur’an İlimleri Çalışmaları, Timaş Yayınları: 233.