hafiza aise
Thu 7 July 2011, 03:44 pm GMT +0200
7— Kurayzaoğulları Seferi:
(Savaş bittikten sonra) Hz. Peygamber (s.a.) Medine'ye gelerek silahını bıraktı. Ümmü Seleme'nin evinde yıkanırken Cebrail (a.s.) geldi ve: ' Silahı bıraktınız ha? Halbuki, melekler henüz silahlarını bırakmadılar. - Kurayzaoğullan yahudilerini kastederek - Şunlarla savaşmak için hazırlan!" dedi. Bunun üzerine Allah Rasûlü (s.a.) ashaba seslenerek: "İşiten ve itaat eden kişi ikindi namazım Kurayzaoğullari topraklarından başka yerde kılmasın." buyurdu.[651] Müslümanlar emre itaatle derhal yola çıktılar.
Hz. Peygamber'in (s.a.) Kurayzaoğullarma düzenlediği gaza yukarıda anlatıldı. Hendek ve Kurayzaoğulları savaşında müslümanlar on kişi kadar şehit vermiştir.[652]
[651] Buharî, 64/29; Müslim, 1770. tbn Ömer anlatıyor: Hz. Peygamber (s.a.) Hendek savaşının olduğu gün şöyle demiştir: "Sizden hiçbir kimse ikindi namazını Kurayzaoğullan topraklarından başka bir yerde kılmasın!" Bazıları yolda iken ikindi vakti girdi. Bir kısmı, "Kurayzaoğullan topraklarına varmadan namazlarımızı kılmayız," dediler. Diğer bir kısmı ise, "Namazlarımızı kılarız. Bizi bundan meneden bir şey yoktur" dediler. Durum Hz. Peygamber'e (s.a.) anlatılınca hiç kimseyi ayıplamadı. Bu Buharî'nin metnidir. Müslim'in metni ise şöyledir: "Allah Rasûlü (s.a.) düşman ordularının gittiği gün bize; sizden hiçbir kimse öğle namazını Kurayzaoğullan topraklarından başka bir yerde kılmasın' diye nida etti. Müslümanlardan bir kısmı vakti geçirme korkusundan ötürü namazlarım Kurayzaoğullan topraklarına varmadan kıldılar. Diğer bir kısmı ise vakti geçirsek bile, Allah Rasûlü'nün (s.a.) emrettiği yerden başka bir yerde namazlarımızı kılmayız, dediler." İbn Ömer şöyle demiştir: Hz. Peygamber (s.a.), İki gruptan hiç bîr kimseyi ayıplamadı. Bu hadisden şu fıkhî hükümler çıkarılmıştır: Bir hadisin veya âyetin zahirine sarılan kimse ve bir nastan onu tahsis eden bir mana çıkaran kimse ayip-lanamaz.
[652] Hendek savaşı hakkında bakınız: İbn Hişam, 2/214-233; îbn Sa'd, 2/65; Taberî, 3/43; İbn Seyyidinnâs, 2/54; İbn Keşîr, 3/178-222; Şerhu'I-Mevâhib-i Ledüniyye, 2/102-126.
İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 3/314-315.
(Savaş bittikten sonra) Hz. Peygamber (s.a.) Medine'ye gelerek silahını bıraktı. Ümmü Seleme'nin evinde yıkanırken Cebrail (a.s.) geldi ve: ' Silahı bıraktınız ha? Halbuki, melekler henüz silahlarını bırakmadılar. - Kurayzaoğullan yahudilerini kastederek - Şunlarla savaşmak için hazırlan!" dedi. Bunun üzerine Allah Rasûlü (s.a.) ashaba seslenerek: "İşiten ve itaat eden kişi ikindi namazım Kurayzaoğullari topraklarından başka yerde kılmasın." buyurdu.[651] Müslümanlar emre itaatle derhal yola çıktılar.
Hz. Peygamber'in (s.a.) Kurayzaoğullarma düzenlediği gaza yukarıda anlatıldı. Hendek ve Kurayzaoğulları savaşında müslümanlar on kişi kadar şehit vermiştir.[652]
[651] Buharî, 64/29; Müslim, 1770. tbn Ömer anlatıyor: Hz. Peygamber (s.a.) Hendek savaşının olduğu gün şöyle demiştir: "Sizden hiçbir kimse ikindi namazını Kurayzaoğullan topraklarından başka bir yerde kılmasın!" Bazıları yolda iken ikindi vakti girdi. Bir kısmı, "Kurayzaoğullan topraklarına varmadan namazlarımızı kılmayız," dediler. Diğer bir kısmı ise, "Namazlarımızı kılarız. Bizi bundan meneden bir şey yoktur" dediler. Durum Hz. Peygamber'e (s.a.) anlatılınca hiç kimseyi ayıplamadı. Bu Buharî'nin metnidir. Müslim'in metni ise şöyledir: "Allah Rasûlü (s.a.) düşman ordularının gittiği gün bize; sizden hiçbir kimse öğle namazını Kurayzaoğullan topraklarından başka bir yerde kılmasın' diye nida etti. Müslümanlardan bir kısmı vakti geçirme korkusundan ötürü namazlarım Kurayzaoğullan topraklarına varmadan kıldılar. Diğer bir kısmı ise vakti geçirsek bile, Allah Rasûlü'nün (s.a.) emrettiği yerden başka bir yerde namazlarımızı kılmayız, dediler." İbn Ömer şöyle demiştir: Hz. Peygamber (s.a.), İki gruptan hiç bîr kimseyi ayıplamadı. Bu hadisden şu fıkhî hükümler çıkarılmıştır: Bir hadisin veya âyetin zahirine sarılan kimse ve bir nastan onu tahsis eden bir mana çıkaran kimse ayip-lanamaz.
[652] Hendek savaşı hakkında bakınız: İbn Hişam, 2/214-233; îbn Sa'd, 2/65; Taberî, 3/43; İbn Seyyidinnâs, 2/54; İbn Keşîr, 3/178-222; Şerhu'I-Mevâhib-i Ledüniyye, 2/102-126.
İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 3/314-315.