saniyenur
Sat 14 January 2012, 10:56 pm GMT +0200
Kıdem ve Bekâ Sıfatları
Yüce Allah: "O İlktir ve Sondur." (el-Hadid, 57/3) diye buyurmaktadır. Peygamber -Sallallahu aleyhi vesellem- de şöyle buyurmuştur: "Allah’ım Sen Evvelsin, Senden önce hiçbir şey yoktur ve Sen Âhirsin, Senden sonra da hiçbir şey yoktur."[21]
Hocamızın: "Başlangıçsız olarak kadim’dir, sonsuz olarak daim’dir" ifadesi yüce Allah’ın "el-Evvel ve el-Âhir" isimlerinin anlamını ifade etmektedir.
Bu iki sıfatın Allah hakkında sabit olduğunu bilmek fıtratlarda yer etmiş bir gerçektir. Çünkü bütün varlıkların -teselsülün ardını arkasını kesmek için- zatı itibariyle varlığı zorunlu olan (vacibu’l-vucud)a ulaşması kaçınılmaz bir şeydir.
Bizler canlıların, bitkilerin, madenlerin hâdis (sonradan yaratılmış) olduklarını gördüğümüz gibi bulut, yağmur ve daha başka atmosfer olaylarının da sonradan meydana geldiklerini görüyoruz. Gerek bu meydana gelen olaylar, gerek te başkaları mümteni’ (var olmaları imkânsız) şeyler değildir. Çünkü mümteni’ olan bir varlık asla var olmaz.
Bunlar zatları itibariyle de varlıkları zorunlu (vacibu’l-vucud) değillerdir. Çünkü zatı itibariyle vacibu’l-vucud, yok olmayı kabul etmez. Bu varlıklar ise bir zamanlar yoktu, sonradan var oldu. Bunların bir zaman olmayışları onların vacib olmadıklarını, var oluşları da varlıklarının imkânsız (mümteni’) olmadığını ortaya koyar. Var olması da, yok olması da mümkün olan bir varlığın varlığı kendinden olmaz. Nitekim Yüce Allah şöyle buyurmaktadır: "Yoksa onlar hiçbir şeyden mi yaratıldılar? Yoksa yaratanlar onlar mıdır?" (et-Tûr, 52/35) Yüce Allah şöyle buyurmaktadır:Bunlar kendileri var eden bir varlık olmaksızın mı var oldular yoksa kendi kendilerini var edenler kendileri midir?
Bilinen bir gerçektir ki sonradan var edilmiş bir varlık, kendiliğinden var olmaz. Mümkin denilen varlık, işte varlığı da, yokluğu da kendinden olmayandır. O bizzat kendi kendisini var etmez. Aksine kendisini var eden bulunursa var olur, aksi takdirde yok olur. Yokluğu yerine varlığı mümkün, varlığı yerine de yokluğu mümkün olan herbir varlığın varlığı kendinden olmadığı gibi, yokluğu da onun ayrılmaz bir vasfı değildir.
[21] Müslim 2713; Ebû Dâvûd 5051; Tirmizî 3397; İbn Mâce 3873; Müsned, II, 381, 404.