ezelinur
Thu 30 September 2010, 07:45 am GMT +0200
Kelebek öpücükleri
Çocuklardan ne kadar çok şey öğrendiğimiz gerçek değil midir? Yıllar önce, bir arkadaşım, üç yaşındaki kızını, bir rulo altın renkli kaplama kağıdını ziyan ettiği için cezalandırmıştı. Ailenin durumu pek iyi değil, bu nedenle kızının kağıtları, ağacın altına koyacağı bir kutuyu süslemek için harcaması arkadaşımı çok sinirlendirmişti.
Cezalandırılmış olmasına rağmen kızı ertesi sabah hediyeyi babasına getirmiş ve “bu senin için babacığım” demiş. Arkadaşım, gösterdiği tepki için kendini suçlu hissede hissede kutuyu açmış, ama kutunun boş olduğunu görünce için için sinirlenmekten de kendini alamamış. Kızına “birine bir hediye verdiğin zaman içinin dolu olması gerektiğini bilmiyor musun?” diye bağırmış. Küçük kız babasına gözündeki yaşlarla bakıp; “ama babacığım, kutu boş değilki. Ben kutunun içine öpücüklerimi koymuştum. Hepsi senin için babacığım.” demiş.
Arkadaşımın içi paramparça olmuş. Kızını kucaklayıp, kendisini affetmesi için yalvarmış. Arkadaşım bu altın renkli kutuyu yatağının baş ucunda yıllarca sakladığını anlattı bana. Ne zaman cesaretini kaybetse, kutunun içinden hayali bir öpücük çıkarıp öpücükleri kutuya koyan çocuğunun sevgisini hatırladığı söyledi.
Gerçek anlamda bakmak gerekirse, herbirimiz arkadaşlarımız ve ailelerimiz tarafından bize sunulan karşılıksız sevgi ve öpücüklerle dolu altın renkli kutulara sahibiz. Dünyada sahip olabileceğimiz daha değerli bir şey olamaz. Hayata daha dikkatlice bakın…