sidretül münteha
Sun 3 October 2010, 07:27 pm GMT +0200
Kayboldum Sokağımda Dostum
Dostum,
Kaleme dokundum yine;
Aşk'a vefayı boyayayım beyaza diye...
Veda yakışmamış ellerime...
Kayboldum sokağımda dostum,
Kaybettiklerimi ararken kayboldum bu kez.Kendimi, irademi, huzurumu, sevdamı, vefamı, hüznü seven yanımı, her şeyin hayra bakan tarafını görebilme yetimi, mutlu olabilmek için bahane arama yetimi kaybettim... ve öyle özledim dostum yağmurda adımlamayı adımlarken her sıkıntımı unutmayı...
Cesaretle aşk'a yürüdüğüm anların özlemi var içimde dostum...
Yağmurdan kaçmadığım günleri özlüyorum.
Yürek iklimimden süzülüp kalemime dokunan yar kokan sözcüklerim yetim şimdilerde yüreğim yetim içine attıklarının dehlizinde çırpınıp duruyor...
Dostum,
Bilmem ki uzaklarda her günün nasıl geçer;yazdıklarım ulaşırmı yine yürek evine... yine heyecanlanır mısın, gözlerin dolar mı? kelamım dokununca can evine gözlerini ayaklarına dikip adımlarını mı sayarsın? yine yorgunluk nedir bilmeden dinler misin beni , adımlarken cemal gürseli...
Kayboldum sokağımda dostum,
Beni şefkatle kucaklayan eli bulmak için girmiştim bu sokaklara... o şefkat kucağını öylesine özledim ki şu kadar.... yinede özlemek bile güzel ; o el'den daha ziyade ne aranabilir ki alemde ? Dostum, bilirsin kaleme her dokunuş , EL MÜHEYMİN olanı RAZI ETMEK adına; o kucağın sıcaklığını hissetmek adına... Dua eyleyesin yâr hatrına; can evimizin muhtaçlığı hatrına; dostluk hatrına; ahretteki birlikteliğimiz hatrına...
DUA İLE...
nokta!
Sare Nokta