saniyenur
Thu 24 November 2011, 08:20 pm GMT +0200
1- Kasame
1523- Sehl b. Ebi Hasmc (r.a)'tan rivayet edilmiştir;
“Abdullah İbn Sehl ile Muhayyisa, başlarına gelen bir sıkıntıdan dolayı Hayber'e çıkmışlardı. Az sonra Muhayyisa gelip Abdullah İbn Sehl'in öldürüldüğünü ve bir kuyuya yada bir çukura atıldığını haber verdi. Ardından Yahudilere gidip:
“Vallahi, onu siz öldürdünüz” dedi. Yahudiler:
“Vallahi, onu biz öldürmedik” dediler.
Daha sonra dönüp kavminin yanına geldi. Bunu, onlara anlattı. Daha sonra kendinden büyük olan kardeşi Huveyyisa ve Abdurrahman b. Sehl ile birükte geldiler. Muhayyisa konuşmaya davrandı. Hayber'de bulunan da o idi. Fakat Resulullah (s.a.v.), yaşı kast ederek, Muhayyisa'ya:
“Büyük konuşsun, büyük” buyurdu.
Bunun üzerine Huveyyisa konuştu. Sonra Huveyyisa konuştu. Resulullah (s.a.v.):
“Ya arkadaşınızın diyetini verirler yada savaşa hazır olduklarını bize bildirirler” buyurdu.
Resulullah (s.a.v.), bu hususta onlara mektup yazdı. Yahudiler:
“Vallahi, onu biz öldürmedik” diye cevap yazdılar. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.); “Huveyyisa, Muhayyisa ve Abdurrahman b. Sehl'e:
“Sizden elli kişi yemin verebilirseniz, arkadaşınızın kanını hak edersiniz?” buyurdu. Onlar:
“Hayır” dediler. Resulullah (s.a.v.):
“O zaman Yahudiler(den elli kişi, arkadaşınızın kendileri tarafından Öldürülmediğine dair) sîze yemin etsinler!” buyurdu. Onlar:
“Onlar, müslüman değildirler” dediler.
Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.), ölen kimsenin diyetini kendi yanından verdi. Onlara, yüz dişi deve gönderip bu devler onların ta evlerine/yurtlarına kadar götürüldü.
Hadisin ravisi) Sehl:
“Gerçekten beni onlardan kızıl bir dişi deve tepti” dedi. [835]
Açıklama:
Hadis, Kasâmenin meşru olduğuna delildir. Bütün İslam alimleri, Kasâmenin meşru oluşunda ittifak etmekle birlikte uygulaması yönünden bazı farklı görüşlere sahiptirler.
Huveyyisa ile Muhayyisa, iki kardeştirler. Öldürülen Abdullah'ın amcasının oğullarıdırlar. Abdurrahman ise, öldürülen Abdullah'ın kardeşidir. Bunlar, öldürülenin kardeşi olan Abdurrahman’dan daha büyüktürler. Dolayısıyla konuşmaya ilk önce başlamak istemişti.
Bu hadisten anlaşıldığına göre; seviyelerinin eşit olduğu yerlerde söz hakkı büyüklere verilir. Fakat küçük, büyüklerden daha bilgili ve daha faziletli ise küçüğün söz almasında bir sakınca yoktur, hatta küçük tercih edilir.
Bu hususta şöyle bir olay meydana gelmiştir:
“Ömer b. Abdulaziz, halife olunca, huzuruna Irak'tan bir heyet gelir. Aralarında bir genç söze başlamak isteyince, Ömer b. Abdulaziz:
“Büyüğün konuşsun” der. Bunun üzerine genç:
“Ey Müminlerin emİri! Mesele büyüklük başla değil, eğer Öyle olsaydı müslümanların arasında senden daha çok yaşlıları vardı. Onların halife olması gerekirdi” deyince, Ömer b. Abdulaziz:
“Doğru söyledin. Konuş. Allah senden merhametini esirgemesin” dedi.
1524- Ebu Seleme b. Abdurrahman ile Peygamber (s.a.v.)'in hanımı Meymûne'nin azadlısı Süleyman b. Yesâr yoluyla Resulullah (s.a.v.)'in ashabı Ensar'dan bir kimseden rivayet edilmiştir:
“Resulullah (s.a.v.), kasameyi, cahilîye döneminde olduğu şekliyle uyguladı.” [836]
[835] Buhârî, Diyât 22, Sulh 7, Edeb 89, Cizye 12; Müslim, Kasâme 1-6, 1669; Ebu Dâvud, Diyât 8, 4520, 4523; Tirmizî, Diyât 22, 1422; Nesâî, Kasâme 4; İbn Mâce, Diyât 28, 2677; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/2, 3.
[836] Nesâî, Kasame 2; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/62, 5/375, 432.
1523- Sehl b. Ebi Hasmc (r.a)'tan rivayet edilmiştir;
“Abdullah İbn Sehl ile Muhayyisa, başlarına gelen bir sıkıntıdan dolayı Hayber'e çıkmışlardı. Az sonra Muhayyisa gelip Abdullah İbn Sehl'in öldürüldüğünü ve bir kuyuya yada bir çukura atıldığını haber verdi. Ardından Yahudilere gidip:
“Vallahi, onu siz öldürdünüz” dedi. Yahudiler:
“Vallahi, onu biz öldürmedik” dediler.
Daha sonra dönüp kavminin yanına geldi. Bunu, onlara anlattı. Daha sonra kendinden büyük olan kardeşi Huveyyisa ve Abdurrahman b. Sehl ile birükte geldiler. Muhayyisa konuşmaya davrandı. Hayber'de bulunan da o idi. Fakat Resulullah (s.a.v.), yaşı kast ederek, Muhayyisa'ya:
“Büyük konuşsun, büyük” buyurdu.
Bunun üzerine Huveyyisa konuştu. Sonra Huveyyisa konuştu. Resulullah (s.a.v.):
“Ya arkadaşınızın diyetini verirler yada savaşa hazır olduklarını bize bildirirler” buyurdu.
Resulullah (s.a.v.), bu hususta onlara mektup yazdı. Yahudiler:
“Vallahi, onu biz öldürmedik” diye cevap yazdılar. Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.); “Huveyyisa, Muhayyisa ve Abdurrahman b. Sehl'e:
“Sizden elli kişi yemin verebilirseniz, arkadaşınızın kanını hak edersiniz?” buyurdu. Onlar:
“Hayır” dediler. Resulullah (s.a.v.):
“O zaman Yahudiler(den elli kişi, arkadaşınızın kendileri tarafından Öldürülmediğine dair) sîze yemin etsinler!” buyurdu. Onlar:
“Onlar, müslüman değildirler” dediler.
Bunun üzerine Resulullah (s.a.v.), ölen kimsenin diyetini kendi yanından verdi. Onlara, yüz dişi deve gönderip bu devler onların ta evlerine/yurtlarına kadar götürüldü.
Hadisin ravisi) Sehl:
“Gerçekten beni onlardan kızıl bir dişi deve tepti” dedi. [835]
Açıklama:
Hadis, Kasâmenin meşru olduğuna delildir. Bütün İslam alimleri, Kasâmenin meşru oluşunda ittifak etmekle birlikte uygulaması yönünden bazı farklı görüşlere sahiptirler.
Huveyyisa ile Muhayyisa, iki kardeştirler. Öldürülen Abdullah'ın amcasının oğullarıdırlar. Abdurrahman ise, öldürülen Abdullah'ın kardeşidir. Bunlar, öldürülenin kardeşi olan Abdurrahman’dan daha büyüktürler. Dolayısıyla konuşmaya ilk önce başlamak istemişti.
Bu hadisten anlaşıldığına göre; seviyelerinin eşit olduğu yerlerde söz hakkı büyüklere verilir. Fakat küçük, büyüklerden daha bilgili ve daha faziletli ise küçüğün söz almasında bir sakınca yoktur, hatta küçük tercih edilir.
Bu hususta şöyle bir olay meydana gelmiştir:
“Ömer b. Abdulaziz, halife olunca, huzuruna Irak'tan bir heyet gelir. Aralarında bir genç söze başlamak isteyince, Ömer b. Abdulaziz:
“Büyüğün konuşsun” der. Bunun üzerine genç:
“Ey Müminlerin emİri! Mesele büyüklük başla değil, eğer Öyle olsaydı müslümanların arasında senden daha çok yaşlıları vardı. Onların halife olması gerekirdi” deyince, Ömer b. Abdulaziz:
“Doğru söyledin. Konuş. Allah senden merhametini esirgemesin” dedi.
1524- Ebu Seleme b. Abdurrahman ile Peygamber (s.a.v.)'in hanımı Meymûne'nin azadlısı Süleyman b. Yesâr yoluyla Resulullah (s.a.v.)'in ashabı Ensar'dan bir kimseden rivayet edilmiştir:
“Resulullah (s.a.v.), kasameyi, cahilîye döneminde olduğu şekliyle uyguladı.” [836]
[835] Buhârî, Diyât 22, Sulh 7, Edeb 89, Cizye 12; Müslim, Kasâme 1-6, 1669; Ebu Dâvud, Diyât 8, 4520, 4523; Tirmizî, Diyât 22, 1422; Nesâî, Kasâme 4; İbn Mâce, Diyât 28, 2677; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/2, 3.
[836] Nesâî, Kasame 2; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/62, 5/375, 432.