sidretül münteha
Mon 25 October 2010, 02:13 pm GMT +0200
Karşılık Beklemeden...
Ölmek üzere olan yaşlı bir baba, yatağının başına üç oğlunu çağırarak onlara vasiyette bulunur: Oğullarım, ben ölünce, birbirinize düşmemeniz için, size sahibi olduğum 17 deveyi paylaştırmak istiyorum. Miras olarak develerin yarısını büyük oğluma, üçte birini ortancaya, dokuzda birini ise küçük oğluma bırakıyorum.
Babalarının ölümünden sonra, mirası babalarının vasiyeti uyarınca paylaşmak üzere kardeşler bir araya gelirler. Fakat bir türlü işin içinden çıkamazlar. Mirası babalarının istediği gibi pay edemezler. Çünkü 17 sayısı ne ikiye, ne üçe, ne de dokuza bölünebilir.
Bu işin üstesinden ancak köyün tecrübe ehli, yaşlı bilgesi gelir, diye düşünüp ona giderek danışırlar.
Bilge kişi;
Benim bir devem var, onu da alıp yeniden hesap yapın, der. Bu cömertliğe çok şaşıran oğullar, 18 deveyi pay etmeye girişirler. Önce ikiye bölerler, büyük oğul 9 develik payını alır. Sonra üçe bölerler, çıkan 6 deveyi de ortanca oğul alır. Daha sonra dokuza böldüklerinde 2 deveyi de küçük oğul alır. Ama, bütün develeri paylaştıktan sonra ortada fazladan bir deve kalır yine…
Oğullar bu duruma da bir çözüm getirmesi için yeniden yaşlı bilgeye başvururlar. Bilge kişi güler ve :
İyi öyleyse, der. Sorununuz çözümlendiğine göre ben de devemi geri alabilirim artık.
Bilge kişi bu hikâyede tıpkı “bilgi” gibi katalizör olarak olaya girer, çözümü sağladıktan sonra olaydan çıkar. Sorunu çözmede insanlara yardımcı olur, ama kendinden de bir şey eksilmez.
Hayat insanların karşısına bazen çözümlemesi zor gibi görünen problemler çıkartabilir... Bu problemlerle karşılaşan bizler ya birilerine gideriz yardım istemek için yada birileri bizlere gelir yardım almak için...
Bazen yardım için gittiğimiz kapıdan boş çevriliriz bazen de kendi kapımızdan boş çeviririz... Nedense insan bazen birilerinin problemlerini çözmesine yardımcı olduğunda ya da olacağında iyi hissetmez kendini (!) Çünkü karşısında ki kişiye yardımcı olurken kendinden bir şeylerin gideceğini düşünür, ya da zamanının boşa geçeceğini düşünür...
İnsanoğlu çok bencildir, yapacağı yardım veya iyilik, kendisine fayda sağlamıyorsa zamanını boşa harcamak istemez...
Aslında günümüzde bu durum daha bir fazla böyle oldu... Artık karşılıksız yardımlar, iyilikler gerçek anlamda tarih oldu...
Unutmayın ki:
Eğer bizler birilerine yardım ediyorsak veya iyilik yapıyorsak bunun karşılığında hiç bir şey beklemezsek bu yardım ve iyilik olur... Aksini düşünüyorsak bu iyilik değil karşımızdakine ileride almak üzere verdiğimiz bir borç olur...
Eğer birilerine yardım ediyorsanız inanın kesenizden hiçbir şey eksilmeyecek; aksine çoğalacak...
Karşılıksız yardım edin, mutlu edin, iyilik yapın ve mutlu olun...
ALINTI