sumeyye
Thu 9 February 2012, 09:59 pm GMT +0200
Kalbini, kabeyle kâinatla buluştur, kâinattan Kabeyi kalbine Kur
Bir katredeki ışıkta boğulma, ışığın kaynağına uzan…
Ayın ardından ağlama, kalbindeki sonsuz güzelliği seyret, orada O’nu göreceksin…
Ağla ki Samed hazinen ortaya çıksın, ara ki beka ile buluşasın…
Bulduğun küçük ışıklara kanma; zerreden şemse aydınlık mertebeleri var…
Bil ki sen “Abdüssamed”sin, onun da sonsuz mertebeleri var…
Kalbini, kabeyle kâinatla buluştur, kâinattan Kabeye kalbine Kur’ani yollar aç…
Aklını kalbinle buluştur; bu seyahatten elem ve ayrılık duymayacak, ağlamayacaksın…
Evet, hakikat denizi dalgalanmaya devam ediyor:
“ Bütün firaklardan gelen feryatlar aşkı bekadan gelen ağlamaların tercümanıdır”
Döküldüğü ve dolduramadığı umman da “Batın-ı kalp ayine-i Sameddir ve O’na mahsustur.”
Hüseyin EREN