ayten
Tue 19 October 2010, 12:31 am GMT +0200
2. 2- Kâinat Tasavvurları
Bilinen kâinat, gök, yer ve yeraltı bölgelerine ayrılıyordu. Zikredilen ilâhların üçlülüğü de kâinatın bu nizamına uymuştu. Fakat, Eski Mezopotamya'nın temel tasavvurlarından biri bütün semavî ve dünyevî olayların birbirine eşitliği düşüncesi idi. Bilhassa yıldızlar, ilâhların gizli bir yazısı olarak tasavvur edilmekte ve onun okunuşu, mânâlandmlması insanlar için mümkün olmakta idi. Bundan dolayı Bâbilliler daha ilk zamanlarda yıldızların hareketi hakkında bazı bilgiler geliştirmiş ve yıldızların hareketini büyük bir kesinlikle hesap etmişlerdi. Aynı şekilde haftanın yedi gün, senenin 365 gün olarak hesap edilmesi onlara dayanır. Haftanın yedi günü tanrılara atfedilmişti. Marduk-Jüpiter (perşembe), Nabu-Merkür (çarşamba), Nergal-Mars (salı), Ninurta-Satürn (cumartesi), İştar-Venüs (cuma) idi, bu beş gezegene ilâveten pazar Şamaş'a (güneşe), pazartesi Sin'e (aya) atfedilmişti. Mitolojiler gezegenlerin ilâhlarla ilgisini ve onların karakterini yansıtır. Bu Mezopotamya kültüm daha sonra Yunan ve Romalılar tarafından benimsenmiştir. Tanrılar dünyaları çoktan tarihe karıştığı halde, bugün dahi müneccimlerin kehaneti eski Mezopotamya mitolojilerine dayanır.