neslinur
Fri 9 July 2010, 04:14 pm GMT +0200
İyiliğe İyilikle Mukabele
Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) ve ashâbı bir seferdeydiler. Çölde susuz kalmışlardı. Hatta Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), ashâbından birine teyemmüm yapmasını söylemişti. Bir müddet sonra susuzluk sebebiyle konaklamak zorunda kaldılar. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), Hz. Ali ile ashâbtan birkaç kişiyi yanına çağırdı ve onları su aramaya gönderdi. Sahâbîler su aramak için çevreyi araştırmaya başladılar. Devesinin üstünde giden bir kadına rastladılar. Kadının yanında iki kırba su vardı. Hz. Ali kadına suyun kaynağını sordu. Kadın bir günlük mesafede olduğunu söyledi. Kadını Hz. Peygamber’in huzuruna getirdiler ve durumu anlattılar.
Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir kap istedi. Kadının kırbalarından kaba su boşalttıktan sonra kırbaların ağzını bağladı. Kırbaların diğer uçlarını açtı. “Gelin hayvanlarınızı sulayın, kendiniz için de su alın.” diye seslendi. Ashâb, ihtiyaçları olan suyu aldılar.
Suyun sahibi olan kadın ise olanları bir kenarda durmuş seyrediyordu. Su alma işlemi bittikten sonra kırbalardan hiç su alınmamış gibi doluydu. Bu, Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) mucizelerinden biriydi. Daha sonra O, “Kadın için bir şeyler toplayın” buyurdu. Ashâb yanlarındaki Medine hurmalarının iyilerinden, un vs. topladılar. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), kadına “Gördüğün gibi suyundan bir şey eksiltmedik, bize suyu verip suya kandıran sadece Allah’tır” buyurdu.
Kadın, daha sonra kabilesinin yanına ulaştı ve olanları anlattı. Aradan zaman geçti. Müslümanlar, o kadının kabilesinin çevresindeki müşriklere baskın yaptıkları hâlde kadının müşrik kabilesine baskın yapmıyorlardı. O sırada henüz Müslüman olmamış olan kadın, kavmine “Sanıyorum ki Müslümanlar bize, benim yüzümden ilişmiyorlar. İsterseniz biz de Müslüman olalım” dedi. Kavmi, kadının bu teklifini kabul etti ve İslâm’a girdiler.
O kabilenin İslâmiyet’i hemen kabul etmesinde, Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) tavrının önemi vardır. Bir devlet başkanı olarak yetkisini kötüye kullanıp haksızlık etmemiştir. O’nun eğitimi altında olan sahâbîler de O’nun yoluna uymuşlar ve çölde yalnız buldukları bir kadına kötülük yapmamışlar, kötü davranışta bulunmamışlardı. Daha sonra da Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yönlendirmesiyle kendilerine su verme iyiliğinde bulunan kişinin iyiliğini unutmayıp, onun hatırına kavmine dokunmamışlardı.
Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem) ve ashâbı bir seferdeydiler. Çölde susuz kalmışlardı. Hatta Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), ashâbından birine teyemmüm yapmasını söylemişti. Bir müddet sonra susuzluk sebebiyle konaklamak zorunda kaldılar. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), Hz. Ali ile ashâbtan birkaç kişiyi yanına çağırdı ve onları su aramaya gönderdi. Sahâbîler su aramak için çevreyi araştırmaya başladılar. Devesinin üstünde giden bir kadına rastladılar. Kadının yanında iki kırba su vardı. Hz. Ali kadına suyun kaynağını sordu. Kadın bir günlük mesafede olduğunu söyledi. Kadını Hz. Peygamber’in huzuruna getirdiler ve durumu anlattılar.
Peygamber Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), bir kap istedi. Kadının kırbalarından kaba su boşalttıktan sonra kırbaların ağzını bağladı. Kırbaların diğer uçlarını açtı. “Gelin hayvanlarınızı sulayın, kendiniz için de su alın.” diye seslendi. Ashâb, ihtiyaçları olan suyu aldılar.
Suyun sahibi olan kadın ise olanları bir kenarda durmuş seyrediyordu. Su alma işlemi bittikten sonra kırbalardan hiç su alınmamış gibi doluydu. Bu, Peygamberimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) mucizelerinden biriydi. Daha sonra O, “Kadın için bir şeyler toplayın” buyurdu. Ashâb yanlarındaki Medine hurmalarının iyilerinden, un vs. topladılar. Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), kadına “Gördüğün gibi suyundan bir şey eksiltmedik, bize suyu verip suya kandıran sadece Allah’tır” buyurdu.
Kadın, daha sonra kabilesinin yanına ulaştı ve olanları anlattı. Aradan zaman geçti. Müslümanlar, o kadının kabilesinin çevresindeki müşriklere baskın yaptıkları hâlde kadının müşrik kabilesine baskın yapmıyorlardı. O sırada henüz Müslüman olmamış olan kadın, kavmine “Sanıyorum ki Müslümanlar bize, benim yüzümden ilişmiyorlar. İsterseniz biz de Müslüman olalım” dedi. Kavmi, kadının bu teklifini kabul etti ve İslâm’a girdiler.
O kabilenin İslâmiyet’i hemen kabul etmesinde, Hz. Peygamber’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) tavrının önemi vardır. Bir devlet başkanı olarak yetkisini kötüye kullanıp haksızlık etmemiştir. O’nun eğitimi altında olan sahâbîler de O’nun yoluna uymuşlar ve çölde yalnız buldukları bir kadına kötülük yapmamışlar, kötü davranışta bulunmamışlardı. Daha sonra da Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yönlendirmesiyle kendilerine su verme iyiliğinde bulunan kişinin iyiliğini unutmayıp, onun hatırına kavmine dokunmamışlardı.