- İtikâfin Tanımı

Array

sumeyye

Thu 30 August 2012, 03:19 pm GMT +0200

2. KISIM İ’TİKÂF

1. BÖLÜM İ’TİKAF KAVRAMI

16. 2. KISIM İ’TİKÂF

1. BÖLÜM İ’TİKAF KAVRAMI

16. İtikâfin Tanımı: [747]

Sözlükte “devam etmek” manasına gelen i’tikâf, hukuk deyimi olarak, “Bir mescid veya o hükümdeki yerde ibadet için özel şekilde beklemek ve bulunmak” demektir. İ’tikaf, “özel bir yerde ve zamanda, özel şartlarla ve terk ile yapılan işlem” şeklinde de tanımlanabilir. Bu ibadeti yapan kimseye Mu’tekif veya Akif, yapıldığı yere mu’tekef veya Mu’tekefuh Fih denir.

İ’tikaftaki özel işlemin ne olduğu, hukukçular arasında ihtilaflıdır:

a) Ebu Hanife, eş-Şafiî, Sevrî ve İbnu’l-Kasım’a göre, özel işlem; namaz, Allah’ı zikir ve Kur’an okumak gibi kurbet ve iyi amellerdir.

b) İbn Vehb’e göre, bütün kurbet ve âhiretle ilgili iyi amellerdir.

İkinci görüşe göre mu’tekif cenaze namazı kılar, hasta ziyareti ve ilim tahsili yapabilir. Birinci görüşe göre mu’tekif bu gibi işlemleri yapamaz.

İ’tikâf, önceki semavi dinlerde de bulunmaktadır. [748] Hz. Peygamber, hicretten sonra her sene i’tikafa girerdi. Gerçekten, insanın dünya işlerinden bir an için sıyrılıp Yaratıcısıyla karşı karşıya kalması, ona büyük bir heyecan, samimiyet ve ihlas aşılar.

17. İtikâfm Çeşitleri: [749]

Hüküm yönünden i’tikâflar, vacip ve sünnet i’tikâflar olmak üzere iki çeşittir

[747] Cezirî, Fame, c. I, s. 582; İbn Rüşd, BM, c. I, s. 220; Serahsî, Mebsut, c. III, s.114-115.

[748] Hacc: 22/26.

[749] İbn Rüşd, BM, c. I, s. 220; Kâsânî, BS, c. II, s. 108; Cezirî, Fame, c. I, s. 582.