sumeyye
Fri 25 June 2010, 02:12 pm GMT +0200
İnsan niye inler?
Efendimiz (sas) buyururlar ki: “Dünyada garip gibi yaşa Veya bir yolcu gibi ol Kendini (ölmeden önce) kabir ehlinden say!” (Tirmizi, Zühd, 25) Üç cümlelik bir söz Zühd ve takvâya ait, dünya ve ahiret muvazenesini koruma, kollamada söylenebilecek sözlerin en vecizi, en mânâlısıİnsan, zaten dünyada gariptir Mevlânâ’nın ifadesiyle; insan, kamıştan koparılmış bir ney gibidir Gerçek sahibinden uzaklaştığından dolayı da hep inlemektedir Onun bu iniltisi, bütün bir hayat boyu devam eder İnsan bir yolcudur Ruhlar âleminden başlayan yolculuğu, anne karnına, dünyaya, çocukluk dönemine, gençlik çağına, yaşlılık anına, kabir ve derken cennet veya cehenneme kadar devam eden bir yolculukturAma acaba insan, bu yolculuğunun ne derece farkındadır? Eğer o, daima kendini bir yolcu gibi görse, yürüyüşünü zorlaştırmaktan başka bir işe yaramayacak olan dünyanın çeşitli güzelliklerine takılıp sendelemeden yürüyüp gidecektir İnsan kendini kabir ehlinden saymadıktan sonra, yani eskilerin; “Ölmeden evvel ölünüz” (Aclûnî, Keşfü’l-Hafâ, 2/291) diye anlatmaya çalıştıkları husûsu, fiil ve yaşantıya dökmedikten sonra, şeytanın hile ve desiselerinden bütünüyle korunması, kurtulması mümkün değildir Evet, insan nefsaniyet, cismaniyet itibarıyla ölmelidir ki, vicdan ve ruh itibarıyla dirilmiş olsun Zaten her şeyi cesede bağlayanlar, cesetlerinin altında kalıp ezilmiş olan zavallılar değil mi? (Sonsuz Nur’dan)
Ali Budak