saniyenur
Sun 8 January 2012, 11:02 am GMT +0200
İman’ın Artıp Eksilmesi
Bu hususta ehl-i sünnet arasındaki ihtilaf lafzî bir ihtilaf olduğuna göre her iki kesimin diğerine karşı gösterdiği bir haksızlıktan ve bundan dolayı ayrılığa düşmekten başka hiçbir sakıncası yoktur. Diğer bir sakıncası da bunun yerilmiş kelam ehline mensub Mürcie ve benzerlerinin bir takım bid’at görüşlerinin, fasıklığın ve masiyetlerin ortaya çıkmasına sebeb teşkil etmesidir. Çünkü bu tutuma sahip bir kimse; ben gerçekten müslümanım, iman ve İslamı kamil bir kimseyim, Allah’ın velilerinden birisiyim, der ve işlediği masiyetlere aldırmaz. İşte bu anlama gelecek şekilde Mürcie şöyle demiştir: “İman ile birlikte hiçbir günahın o günahı işleyene bir zararı yoktur”, ancak bu görüşün kat’î olarak batıl olduğu ortadadır.
İmam Ebu Hanife -Allah ondan razı olsun- şarî’in Kelam’ında yer alan deliller ile birlikte imanın sözlük anlamı itibariyle ihtiva ettiği gerçek manayı göz önünde bulundurmuştur. Diğer imamlar -Allah’ın rahmeti üzerlerine olsun- ise yalnızca şarî’in örfünde imanın gerçeğinin ne olduğunu göz önünde bulundurmuşlardır. Çünkü şarî’ tasdik’e bir takım vasıf ve şartlar daha katmış bulunmaktadır. Namaz, oruç, hac ve benzerlerinde olduğu gibi.