- İhtiyaç olmaksızın namazda meyletmek

Adsense kodları


İhtiyaç olmaksızın namazda meyletmek

Smf Seo Versiyon , -- Seo entegre sistem.

Array
hafiza aise
Thu 25 November 2010, 10:52 am GMT +0200
4.  İhtiyaç Olmaksızın Namazda Meyletmek:
 

İhtiyaç durumunda namazda meyletmenin caiz oiduğu, daha önce geç­mişti. Ancak ihtiyaç olmadığı durumlarda meyletmek caiz değil­dir.

Âişe (radiyailâhu anhâ) anlatıyor; 'Rasulullah (sallaliâhu aley­hi ve sellem)'e namazda meyletmeyi sordum; 'Kulun namazın­dan,[614] şeytanın kapıp kaçtığı hareketlerdir.[615]

 
5. İki Elin Parmaklarını Birbirine Girdirmek:
 

Namaz­da iki eiin parmaklarını birbirine girdirmek mekruhtur. Ebû Hu-reyre (radiyallâhu anh) anlatıyor; 'Rasulullah (sallaîlâhu aleyhi ve sellem), 'herhangi biriniz evinde abdest alıp mescide geldiği zaman, dönünceye kadar namazdadır. O halde şöyle yapmasın, buyurdu ve parmaklarım birbirine girdirdi.[616]

İsmail bin Umeyye anlatıyor; 'Namaz kılarken el parmakla­rını birbirine girdiren kişi hakkında Nâfî'ye sordum. Nâfî; 'İbni Ömer'in bu 'mağdûbu aleyhim/kendilerine gazap edilenlerin na­mazıdır' dediğini söyledi. [617]

 

6.  Parmakları Çıtlatmak:
 

Namazda çok nâdir yapılması mekruhtur. Çünkü namazdan meşgul eder. Sık yapılması ise ha­ramdır. Çünkü namazla oynamak gibidir.

İbnİ Abbâs (radiyalîâhu anh)'ın azatlısı Şu'be anlatıyor; 'ibni Abbâs'm yanında namaz kılarken, parmaklarımı çıtlattım. Nama­zı bitirdiği zaman bana; 'Anasız kalasın! Hiç namaz kılarken par­mak çıtlatılır mı?!' dedi.

 

7.  Elleri Elbisenin İçine Sokup, Bürünerek Namaz Kılmak, Rükû ve Secdeyi O Halde Yapmak:
 

Ebû Hurey-re (radiyallâhu anh) anlatıyor; 'Rasulullah (sallaîlâhu aleyhi ve sellem) namazda sedl'ijelbiseyi sarkıtıp bürünmeyi yasakladı.[618] Namazda sedl, elbiseye bürünüp, elleri içine çekerek rükû ve sec­de yapmaktır.



[614] Yani namazın sevabını eksiltmek için

[615] Buhârî, 751; Ebû Dâvûd. 897: Nesâî

[616] El-Hâkim, 1/206; Sahîhu'1-Câmî, 445; Ahmed bin Hanbel, Müsned'de bu rivayetin varyantı bulunmaktadır.

[617] Ebû Dâvûd, 2/261; Albânî, el-İruâ'da sahih olduğunu belirtmiştir.

[618] Ebû Dâvûd, 629; Tirmîzî, 376; Hasen senetle rivayet edilmiştir.