sumeyye
Mon 25 April 2011, 12:41 pm GMT +0200
Hz. Hamza'nın İslam Oluşu
İbni İshak derki: Bana ilim sahibi Eşlem kabilesinden bir adam anlattıki; Ebû Cehil Safa'nın yanında Allah Rasülüne rast gelip ona eziyet verip kötü sözler sarfetmişti. Nebi (s.a.v.) ona cevap vermemiş ti. O esnada Abdullah b. Ced'ân'a ait bir cariye Ebû Cehilin sözlerini duyuyordu. Sonra Ebû Cehil ayrılıp ka'bedeki Kureyşlilerin devam ettiği kulübe gelip onlarla beraber oturdu. Çok geçmeden kendine ait bir Avlık'tan dönmekte olan Hamza b. Abdi'l muttalib yayı boynuna takılı olarak çıkageldi. Hamza avcı sahibi biriydi. Avdan dönünce ilk önce ka'beyi tavaf ederdi. Kureyş arasında en şerefli genç onların en şeki-metlisi O idi. O cariyenin yanından geçerken cariye ona: "Ey Ebû Um-âra! Az önce kardeşiyin oğlunun Ebû'l Hakem'den gördüğü manzarayı
-Daha bana, seni buraya getiren şeyin ne olduğunu anlatmayacakmı-sın? demiş Ebû Zer de ona:
-Beni doğruya ulaştıracağına söz ve teminat verirsen istediğini yaparım dedi. Ali söz verince o da vaziyeti anlatmış Bunun üzerine Ali (r.a.):
-O gerçekten haktır, o Allah'ın Rasülüdür. Sabahleyin benim peşime düş! Senin için korkacak bir durum görürsem su dokermiş gibi dikileceğim. Yürüyüp gidince peşime düş ve girdiğim yere gir, dedi. Ebû Zer dura dikile Ali'yi takbi edip nihayet Ali ile Efendimiz'in olduğu yere girmiş, Efendimiz'in sözlerini işitip orada müslüman olmuş Efendimiz ona:
-Haydi şimdi kavmine dön ve emrim sana gelene kadar onlara haber ver. (Benim da'vetim açıktan açığa ortaya çıkınca bana gel, buyurdu.
Haberin gerisi Zehebî'nin nakli gibidir. 3: Hakim 3/342, Taberâni 2/147.
bir görmeliydin. Ebû Cehil onu şurada oturuyor görünce ona eziyet edip sövdü ve alacağı öcünü aldı gitti. Ama Muhammed ona sesini çıkarmadı" dedi. Hamzayı bir öfkedir tuttu. Bir kere Allah (c.c) onunla bir Kerametini gerçekleştirmeyi irade etmişti. Sür'atle koşarak Ebû Ce-hil'i yakalamaya gitti. Onu kavmi arasında oturmuş görünce Ebû Cehl'e doğru yürüyüp baş ucuna gelince yayı çıkarıp Ebû Cehil onunla vurdu. Başında büyük bir yara açtı ve ardından:
-Demek ona sövüyorsun hâ! İşte bende onun dinindeyim. Onun dediklerini söylüyorum. Erkeksen gücün benide reddetmeye yetsin, diye gürledi. Ebû Cehil'e yardım etmek için Benî Mahzûm'da bir takım adamlar Hamza'ya saldırmak Üzere ayağa fırladılarsada Ebû Cehil onlara:
-Ebû Umâra'ya dokunmayın! Vallahi ben onun kardeşi oğluna çok kötü şövmüştüm, dedi.
Hamza Efendimize biatla İslam'a girişini ikmal etti. Hamza müslüman olduğu zaman Kureyşliler Peygamber (s.a.v.)'in kesinlikle izzet sahibi olup artık dokunulmayacağını ve Hamza (ra.)'ın Onu savunacağını anlamış bulunuyorlardı. Böylece bir takım teşebbüslerinden vazgeçmişlerdi. [372]
[372] İbni Hişam 2/34, İbni İshak 171-172, UyÛnü'l Eser 1/104 Beyhakî Delâil 1/459, İbni Sa'd Tabakat 3/9, Nihayetü'l İreb 16/208-209.
İmam Zehebi, Tarihü’l – İslam, Cantaş Yayınları. 1/258-259