hafız_32
Thu 16 September 2010, 06:14 pm GMT +0200
Hucurat Suresinden
Meali
“Ey insanlar, bilmiş olunuz ki, Biz sizi bir erkekle bir kadından yarattık; sonra, tanışabikneniz için her birinizi asıllara, kabilelere ayırdık; Allahtan en ziyade korkanınız İdm ise, işte Allah yanında en büyüğünüz odur; Allah sizin içinizi, dışınızı bilir.” [50]
Tefsiri
Beş vakit namazını Aleyhisselâtü vesselam Efendimizin arkasında kılar, bu tertibi hiç bozmaz, bir siyah köle varmış. Günün birinde Efendimiz bu köleyi nıescidde göremiyerek, nerede olduğunu sormuş. “Hummadan yatıyor.” cevabını alınca, yoklamak için yanına kadar gitmiş. Aradan üç gün geçtikten sonra Resulü Muhterem Efendimiz Hazretleri kölenin halini sordurup son nefese geldiğini öğrenince tekrar bulunduğu eve uğramış. Hastanın vefatını müteakip cenazesini kendileri yıkamış, kendileri defin buyurmuş.
Gerek muhacirin, gerek ansar bu vak´ayı pek büyük bir şey olarak telâkki etmişler. îşte onun üzerine sûre-i Hucurata mensup olan bu âyet-i kerime nazil olmuş.
Erkek ile kadından maksat Âdem ile Havva´dır. Herkesin doğrudan doğruya kendi anası, babasıdır, diyen müfessirler de vardır.
(Şuub) Şa´bm cemidir. Şaab kelimesini kütük lafziyle tercüme edebiliriz ki silsile hususunda arapların saydığı altı tabakanın müntehasidır. Bu tabakalar aşağıdan yukarıya doğru şu isimleri alır: Fasile, Fahz, Batn, Amare, Kabile, ga´b. Şa´b hepsinin aslıdır. Yani kabile Şa´bdan, Amare kabileden, Batın Amareden, Fahz Batmadan, Fasile Fahzdan, çıkıyor. Bunu bir misal ile göstermek lâzım gelirse denir ki: Abbas Fasiledir; Haşini Falızdır; Kusay Batındır. Kureyş Amaredir. Kinane Kabiledir. Huzeyme Şa´bdır.
Âyet-i kerime sarahaten gösteriyor ki: insanların asıllara, kabilelere ayrılması, nesepleri yekdiğerine karışmamak, her şahsın hüviyeti malûm ohnak içindir; yoksa babalarla, dedelerle tefahur için (öğünmekiçin) değildir!.
Hasebin, nesebin hiç bir kıymeti olmadığını bildiren hadisler pek çoktur. Haccetül vedadaki ihtar-ı Peygamberi, ümmetin kıyamete kadar hatırından çıkmamalıdır.
(Allahtan en ziyade korkanınız İsimse, işte Allah yanında en büyüğünüz, en iyiniz odur,) tebliği ilâhîsi Kur´anda; bunu tefsir eden hadis-i şeriflerin birçoğu meydanda iken hâlâ tanınmış bir adamın ahfadından olmayı övünç vesilesi bilenler var!
Ulemayı islâmiyenin en büyüklerinden olan Kınalı zade Ali efendi merhum diyor ki:
“İnsan, hattâ Peygamber sülâlesinden olsa, asalet davasiyle meydanı tefahüre atılmamalıdır. Zira bu davayı ispat edebildiği takdirde bir şey kazanamıyacak; çünkü bütün şan ve şeref ceddi muhteremine ait olup kendisi yabancı mevkiinde kalacak. Asaletini ispat edemediği surette ise, fazla olarak bir de yalancılık reziletini yüklenecek.”
Ekâbiri ümmetten Mevlânâ Şah Nakşibende:
“Silsilei nesebiniz nereye varır?” demişler. “Silsilei nesebile kimse bir yere varamaz!” cevabını almışlar. [51]