sumeyye
Sun 17 April 2011, 01:13 pm GMT +0200
Hicretin Kaldırılışı
Mansur Mücahit-Tavus yoluyla İbni Abbas'tan naklediyor: Resûlullah (s.a.v.);
"Artık Mekke Fethinden sonra Hicret (etme mecburiyeti) yoktur. Hicret emri yerine Cihad ve halis niyet vardır. Cihada çağrıldığınız zaman derhal cihada katılın" buyurdu.
Bu hadisi Buharı ve Müslîm ittifakla rivayet ederler.[451]
Amr b. Murra der ki: Ebu'l-Buhterî'yi duydum, Ebû Saîd el-Hadrî'nin şöyle dediğini anlatıyordu:
" Câe nasrullâhi vel-Feth" sûresi nazil olunca Resûlullah onu sonuna kadar okudu sonra da;
"Artık ben ve ashabım muhayyeriz, insanlar muhayyerdir. Artık fetihten sonra hicret etmek (mecburiyeti) yoktur." buyurdu. Ben bu hadisi o vakit Medine valisi olan Mervan b. Hakem'e anlattım.
Bana, "yalan söyledin" dedi. Yanında Zeyd b. Sabitle Rafı b. Hadîc vardı, ikisi de Mervan'la beraber koltukta oturuyordu.
Ben Hakem'e: "İsterlerse şu ikisi sana bu hadisi anlatabilirler." Ama şu herif - yani Zeyd- var ya, sen onu zekat memurluğundan atarsın diye korkar. Öteki de -yani Rafı b Hadic de- kendisini kavminin delegeliğinden atacaksın diye korkar" deyince, Hakem elindeki sopa ile onlara yürüyünce durumu gördüler ve "bu doğru söylüyor" dediler.[452]
Hammad b. Zeyd, Eyyûb'dan naklediyor: Bana Ebû Kılâbe önce Amr b. Selemeden bir hadis nakledip sonra da "Amr daha sağ, Ona gitsen de bunu doğrudan ondan duysan olmaz mı?" dedi. Ben de Amr'a gittim. Bana bu hadisi şöyle anlattı:
Biz İslâm'a girmeden önce insanların uğradığı su başının birindeydik. Bize kervanlarda uğrardı. Gelene gidene, "insanlar ne yapıyor, bu adı duyulan yeni adam ne istiyor" diye sorardık.
Onlar da, "bu adam kendini Allah'ın gönderdiğini ve kendisine vahiy gönderdiğini" iddia ediyor, diye anlatırlar, ben bunları öyle ezberlerdim ki sanki göğsüme ait bir şey olmuştu.
Arabiar Fetihle birlikte duraklayıp; "bu adamı ve arkadaşlarına dokunmayın, Baksanıza Kureyşe gâlib geldi o doğru bir Peygamberdir" demeye başladı. Fetih olunca her kavim İslâm'a girmede sanki yarış ettiler.
Babam da kavminin İslama girişini bildirmeye gitti. Eve geri gelince: "Vallahi ben hakiki bir Peygamber yanından geliyorum size şöyle şöyle emrediyor namazı şöyle kılmamızı söylüyor.
Namaz vakti girince, biriniz ezan okusun en iyi Kuran okuyanınız imâm olsun: dedi. Çevredekiler etrafa bakımp benden daha iyi okuyan bulamadılar. Çünkü ben gelip geçen kervandan çok şey öğrenmiştim. Beni İmâm yapıp öne geçirdiler.
Henüz altı yedi yaşında bir çocuktum. Ve üzerimde bir Cübbem vardı. Secde edince -kısa oluşundan- iyice toplanıyordu. Bizim mahalledeki kadınlardan birisi, "Yahu bize imamımızın kıçını göstermemek için onu örtecek biri yok mu?" dedi. Bir kumaş alıp onu bana gömlek diktirdiler. Hayatımda bu gömleğe sevindiğim kadar başka hiçbirşeye-sevinmemiştim. Bu kumaş Yemen Bahreyni işi bir kumaştı.
Hadisi Buharı Süleyman b. Harb yolu ile Hamman'dan verir.[453]
[451] Buhârî Cihad 56/194; Müslim 1353; B. Delâil 5/108; Tir. 1590; Nesaî 7/146; Ebû Dâvûd cihat bab 2. Müsned 1/226, 355, 2/215, 3/22, 5/187; Daramî 2/239; Hakim 2/257,3/19, İ.E. Şey. 14/499; Tab. 10/411, 11/31; Buhârî T. Kebîr 7/109.
[452] Beyhakî Delâil 5/109, 110.
[453] Buhârî 64/53 h. no: 4302; Nesâî 2/9; Müsned 3/475, 5/30, 71; Beyh. Delâil 5/111.
İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Cantaş Yayınları 4/256-258