sumeyye
Wed 16 December 2009, 10:13 pm GMT +0200
Hicret
Hicretin Başlangıcı
Müslümanlar, intikal edebilecekleri bir barınak ve sığınak bulmuşlardı. Müşrikler de İslamiyet´in, kendilerine misilleme de bulunup mukabil darbeyi vurmak ve eziyetlerini geri püs kürtmek için Mekke´den temiz ve güçlü bir şekilde çıkıp git mekte olduğunu; kendisine karşı komplo hazırladıkları takdir de Hz. Muhammed´in buna karşılık verecek gücü elde ettiğini, Araplar´m kabile kabile onun etrafında çevrelendiklerini ve onunla sarmaş dolaş olduklarını gördüler. Onunla savaşmışol-duklarmdan dolayı pişmanlık duymadılar. Onun davetinin ya yılmasına imkan tanımamış, aksine ona ve arkadaşlarına ezi yet etmiş, onları alaya almışlardı. Ama pişmanlık da yakasını bırakmamıştı. Çünkü onlar, sapık-lıklarmda devam ediyorlar dı. Düşmanlık duygusuyla doluydular. Bu duygunun istilasına uğrayan, kin ve Öfkesine yenik düşen kimse, içinde bulunduğu halden asla geri dönmez. Kuvveti arttıkça hiddeti de artar. Hiddet ise pişmanlık duygularını örter. Çünkü pişmanlık hak kın üstünlüğünü hissetme anında görülür. Kalplerine şirk ve taassub yerleşen müşriklerin kalplerinde, hakkın üstünlüğü yoktur. Hakkın kuvvetlendiğini gördükçe azgınlıkları ve bü yüklük taslayışları daha da artırıyordu. Hak davetten yüz çevirmenin ve küfrün kalplere yerleşmesinin asıl sebebinin, aşi retler arasındaki rekabet ve şeref çekişmesi olduğunu unutma malıyız. Hak davetin gücü arttıkça, bu olayı, Resulullah (sav)ın akrabaları olan Haşimoğulları´nın şereflerinin artması şeklinde değerlendiriyor ve meseleyi böyle enliyorlardı.
îşte bu nedenledir ki, müslümanların, kendisiyle birleşecek leri bir kuvvete doğru gitmek üzere Mekke´den ayrılıp yola ko yulduklarını görünce, saldırıları daha da şiddetlendi. Müslü manlar daha önce Habeşistan´a iki defa hicret ederken, dinleri sebebiyle adeta firar edercesine Mekke´den ayrılmışlardı. Ama bu defa durum bambaşkaydı. Bu defa onlar, Allah´ın tevfik ve hidayeti sayesinde yardımını görecekleri bir kuvvetle birleşme ye gidiyorlardı. Habeşistan´a iki defa yapılan hicretle, Peygam ber efendimizin Medine´ye yaptığı hicret arasındaki açık fark, işte buydu. Bu nedenle Habeşistan hicretleri, müşrikleri ürkütmemişti. Hatta Önceki sayfalarda da anlattığımız gibi, Hattab´ oğlu Ömer gibi bazı Kureyşlileri, müslümanlara karşı şefkat duygusuyla doldurmuştu.
Medine´ye yapılan hicret müşrikleri rahatsız etmiş ve öfkele rini artırmıştı. Her ne kadar bazı kimselerin şefkat duygularını artırmışsa da, çokları öfkeden kudurmuşlardı.
Medinelilerin Peygamber efendimize biat ettikleri esnada Kureyşliler bu duygu ve şuur içindeydiler. Sabırlı müminlerin şuuruna gelince onlar, Allah´ın kendilerine bahşedeceği zaferi hissetmeye başlamışlardı. Güçlendiklerini, ezilme ve alaya alınma zilletini üzerlerinden atabilecek güce sahip olduklarını anlamaya başlamışlardı. Nitekim yüce Allah şöyle buyurmuş tur:
"Biz, memlekette güçsüz sayılanlara iyilikte bulunmak, onla rı önderler kılmak, onları varisler yapmak istiyorduk." (Kassas: 5)